Weekblog week 44 - 2012 (28 oktober t/m 3 november)

Afgelopen week voelde ik me hier op Kasteel Slangenburg de kasteelheer. Wat een geweldige plek om tot rust te komen.

Een week ongedwongen zelfreflectie is me goed bevallen. Wat zie je toch veel in een plas water.

Je kunt hier op Landgoed Slangenburg uren lopen en nauwelijks iemand tegenkomen.

Die kromme boom heeft vast ooit wat tegenslag gehad, maar hij heeft daardoor wel een bijzonder karakter gekregen vind ik.

Heel inspirerend vond ik het deze week. Zie je hoe licht het daar in de verte is? Maar wél naast het begaande pad...

Ik geef het toe, ik ben deze week de hort op geweest en heb me ondergedompeld in een prettige rust. Prachtige gesprekken heb ik gevoerd met gelijkgestemden van vele gezindten, die ik tot dan toe niet kende. Genoten heb ik van de stilte, soms was het zo stil dat ik werkelijk de stilte kon horen. Heerlijk heb ik elke dag gegeten, met telkens veel groenten en fruit van het seizoen in de gerechten verwerkt. En veel, ja heel veel gewandeld door de mooie herfstige bossen rondom Kasteel Slangenburg waar ik verbleef. Na zoveel hectische jaren voelde ik dat ik toe was aan een uitgebreide maar ontspannen zelfreflectie. Tijdens een ochtendwandeling schreef ik een gedicht.

Zelfreflectie 

Moederziel alleen
Loop ik door het bos
Bladeren vol emotie
Dwarrelen op mij neer
Spoor van paardenhoeven volgend
Drollerige vijgen ontwijkend
Ritselend gekriebel
Van bladeren bij elke stap
Genieten van bomen
Die ouder zijn dan ik
Maar nooit een stap hebben verzet
Stormachtige windvlagen
Ontwortelden sommige grootheden
Mijn pad is onzeker
Ga ik links of rechts
Of toch maar met oogkleppen rechtdoor
Elke route is onoverzichtelijk
De tomtom van het leven bestaat niet
Ik moet zelf steeds kiezen en gokken
Uitstellen is gemakkelijker
Misschien dapperder bij de volgende kruising
Onderwijl een modderpad trotserend
Een paddenstoel, stralend in de zon
Trekt verleidelijk mijn aandacht
Doet me ongepland van koers veranderen
Onweerstaanbaar
Warme energie maakt me van hem meester
Gevoel en verstand raken in tweestrijd
Ben ik nu verdwaald
Of toch op een goed spoor
De afdrukken van hoefijzers
Doen me denken aan een sterke magneet
Brandnetels, distels en doornstruiken
Kijken me dreigend aan
Dwingen me in het veilige spoor
Een kromme boom zegt: Jan
Ik heb ook heel wat tegenslag overwonnen
De natte kuilen in het pad
Worden steeds dieper
Straks zit ik vast
En wie helpt me hier dan uit
De magneet die aan me trekt en me begrijpt
In een dikke boom
Zie ik plots mezelf
Hoe hard moet het stormen
Om mij om te blazen
Geboren met gevoelige wortels
Losgewrikt door de tand des tijds
Mijn zware kruin vol levenservaring
Maakt me kwetsbaar
Rond mij is veel gegroeid
Afhankelijkheid en verantwoordelijkheid
Ik hou me vast aan een krachtige ster
Eentje die me steeds verlicht en verwarmt
Met een roestige patronenverstorend magnetisch veld
Die mijn gevoelige wortels prikkelt
En zorgt voor nieuwe kiemkracht
Zo blijf ik overeind in deze stormachtige tijd


Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!