advertentie

zondag 30 september 2012

Weekblog week 39 - 2012 (23 t/m 29 september)


Het allerlaatste doosje aardbeien van het seizoen heb ik deze week aan Ome Frans en tante Mien gegeven, die 50 jaar getrouwd waren. Vroeger hadden ze een toonaangevende groente- en fruitwinkel.


Rik en Iris van de Ven, zoon en dochter van collega's Peter en Dianca van de Ven kwamen zichzelf tegen op de Floriade


Deze aardbeienkroon is TE KOOP. Ongeveer 3 meter doorsnee en 3 meter hoog. Belangstellenden mogen zich via mij melden


Vriend Han Fleuren verleidt Floriade-bezoekers met een Minitree. Dit miniatuur appelboompje is uitstekend te combineren met aardbeiplanten van de Aardbeienacademie


Zouden mensen met een aardbeienallergie er ook baat bij hebben? Daar zullen we eens onderzoek naar gaan doen lijkt me. Toevallig ben ik afgelopen week nog bij Scelta Institute geweest.  Een prachtig bedrijf!


De week begon met plannenmakerij en met interessante gesprekken over hoe sommige dingen anders en beter kunnen dan ze nu gaan. De Floriade is bijna voorbij en dan moet er toch weer wat gebeuren om het gat dat er gaat vallen zinvol op te vullen. Dat gaat zeker wel lukken. Ongeveer 700 uren heb ik dit jaar in het aardbeienambassadeurschap op de Floriade gestoken. Ik zou het zo weer doen! Jammer genoeg is de volgende Floriade pas over 10 jaar. Helemaal in Almere, nog 50 kilometer verder van Oirschot dan Venlo, maar ik heb nu al zin om daar als aardbeienambassadeur en wellicht meer bij betrokken te mogen worden. Och, misschien woon ik tegen die tijd daar wel in de buurt.

Oeps, nou doe ik het weer....ik zeg ambassadeur, dat is iets wat ze in de tuinbouw nog niet kennen. Althans, uit een twittergesprek maakte ik dat op. Ambassadeur zijn is een functie en hetgeen ik doe voor de sector en het product schijnt een roeping te zijn. Dat doe je uit liefhebberij en zendingsdrang voor de goede zaak. Ik moet promotor zeggen. Ja dat kan, maar dat doe ik niet. Nou ja, ik zie mezelf dan ook wel als promotor, maar ik probeer daarbij nog veel meer 'ambassadeurswerk' te doen. Ik probeer ook lobbyist te zijn voor het goede product, maar het schijnt dat een goed product zijn eigen lobbyist is. Als ik dan zeg dat ik behalve promotor ook lobbyist, luistervink en kansenontdekker en -aangever probeer te zijn moet ik weer niet alles tegelijk willen zijn....

Tja, ik durf te beweren dat we juist mensen te weinig hebben die van alles tegelijk willen en kunnen zijn. Ik snap ook wel dat je niet alles even goed kunt, maar wat heb je eraan om alleen maar producten te laten proeven en erover te vertellen, zonder verbindingen te kunnen leggen? Het is echt heel leuk -en dat vinden veel boeren en tuinders- om te vertellen en te laten zien hoe alles groeit en wat voor technieken je gebruikt en waarom. En trots kan ik laten zien en proeven dat er zoveel verschillen zijn tussen de diverse aardbeirassen. Leuk ook om mensen allerlei tips mee te geven over wat ze met je product allemaal kunnen. Geweldig, dat is allemaal promoten.

Maar wat nu als die in het Huis van de Smaak geproefde gele tomaatjes, die Eves Delight aardbeien, die oranje paprika's, die super suikermais, die gele oesterzwam, die anijschampignon, die tahoon-cress en die prei zonder zand niet in jouw supermarkt te koop zijn? Dan kom je er niet meer met een beetje ouderwets promotiewerk. Dan moet je consumentenkracht gaan organiseren. Slimme maniertjes bedenken om je consumentenfans te betrekken om het door hen gewenste product in de winkel te krijgen. Natuurlijk moeten ze dan eerst weten dat de producten er zijn en wat ze er mee kunnen doen. En ja, als consumenten massaal naar een bepaald product gaan vragen wat er niet in voldoende mate is? Als dat het probleem is, dan lossen de ondernemers in tuinbouwland dat heel snel op hoor!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!




maandag 24 september 2012

Weekblog week 38 - 2012 (16 t/m 22 september)


De Frisan staat nog mooi te bloeien.


Er zijn altijd wel mensen blij te maken met een paar lekkere aardbeien


De ambassadeur van Israël (2e van links) mocht ik ook aardbeien laten proeven en er iets over vertellen


Met Ad Berends, directeur en geestelijk vader van het Huis van de Smaak toost ik op het succes. Het aardbeiendrankje heb ik zelf gemaakt.


Water en aardbeien hebben iets bijzonders met elkaar. Ik ga het binnenkort de bezoekers aan de Food Inspiration Days laten ervaren


Afgelopen week sprak ik een collega-aardbeienteler met afkickverschijnselen. Ik had al aan een half woord genoeg want het is vermoedelijk bij de meeste telers een jaarlijks terugkerend ongemak. Maandenlang loop je de benen onder je kont uit en dan bijna ineens is het gedaan met de oogst. Plotseling komt er nog nauwelijks werk uit je handen en komt er soort van schuldgevoel over je heen als je eens een paar uur langer blijft liggen. En als dat maandenlang rennen nou eens iets zoden aan de dijk gezet had, dat zou nog wel schelen, maar de telers van vollegrondsaardbeien hebben over het algemeen weer veel te goedkoop afscheid moeten nemen van hun vers geplukte zomerkoninkjes. De teler die ik sprak gaat er dan ook mee stoppen, hij ook al dus. Een andere collega die ik sprak heeft zijn lidmaatschap van de veiling opgezegd en dat zal ook niet vanwege de weelde zijn. Overigens zullen er in Nederland voorlopig niet minder aardbeien geteeld gaan worden. De kleine bedrijven pakken hun biezen en veel grote bedrijven worden groter. Zo gaat het al jarenlang.

Als aardbeienambassadeur probeer ik een rol te spelen om de consumptie van Nederlandse aardbeien te helpen verhogen. Op de Floriade ben ik daar samen met anderen intensief mee bezig geweest. Het zou geweldig zijn als we de komende 5 jaar de consumptie alvast met een halve kilo aardbeien per gezin omhoog kunnen brengen. Maar ja, als het in afzetland zo'n zootje ongeregeld blijft zoals het nu is, dan wordt die extra marktruimte er gewoon weer simpel bijgeteeld en blijft het een race om de laagste kostprijs. We moeten naar consumentenmerken en een race om de beste in plaats van een race om de goedkoopste. Consumenten kopen in de winkel Spa of Sourcy of San Pellegrino. Het is allemaal water, maar toch verschillend en ze hebben het water een naam gegeven. Waarom kan dat nou niet met aardbeien?

Over Spa gesproken....ik ga eind oktober op de Food Inspiration Days in Eindhoven een paar dagen ambassadeur zijn voor Spa. Ik vertel nog niet wát ik er ga doen, maar ik was deze week verbaasd na het doen van een experimentje en het had iets met water en aardbeien. Het lijkt me een leuke uitdaging om dat publiek uit de topgastronomie dezelfde verwondering te laten ervaren als die ik zelf had. Moet kunnen denk ik dan. Laatst zei iemand ook al tegen me dat ik waarschijnlijk voor alle producten waar ik voor de volle 100% achter sta een passievolle ambassadeur kan zijn. En gelijk heeft ie...;-)

Op dinsdag 2 oktober, tijdens de laatste week van de Floriade ga ik nog een keer goed uitpakken voor de promotie van de Nederlandse aardbeien. Het vollegrondsseizoen is dan wel voorbij, maar in de kassen beginnen de aardbeien alweer te rijpen. Ik ga in het Huis van de Smaak op de finaledag van de 'Zilveren Champignon' -een prestigieuze kookwedstrijd- laten zien en proeven dat we in Nederland óók in de nazomer en herfst nog fantastisch smakende aardbeien hebben. De leveranciers en veredelaars van aardbeien zijn per e-mail al gevraagd om hun topproduct ter beschikking te stellen. Ik doe nu ook nog even een oproep aan alle telers die trots zijn op hun product. Meld je bij mij en ik zorg dat je aardbeien onder de aandacht komen bij een flink aantal sterrenkoks, meesterkoks, tv-koks en heel veel 'gewone' consumenten.

O ja, ik heb laatst een alcoholisch aardbeien-limoen-drankje gemaakt. En als ik daar dan over rep en het hier en daar laat proeven komen de smeekbedes om het recept. Nou, vooruit dan maar:

1. schil 10 limoenen heel dunnetjes, zodat je alleen het groen van de schil hebt
2. neem een glazen pot die je goed kunt afsluiten en giet 1 liter alcohol 96% bij de schilletjes
3. laat dit een week intrekken en schud het spul elke dag een beetje
4. los 700 gram suiker op in 1,4 l water door het te verwarmen
5. laat het suikerwater afkoelen
6. zeef de limoenschilletjes uit de alcohol
7. meng de limoenalcohol door het suikerwater (nu heb je limoencello van ongeveer 40%)
8. doe het in flesjes en bewaar het goed koud (tot hiertoe is het recept van Gerrit Jan Groothedde)
9. neem dezelfde glazen pot en vul die tot de rand met in kwarten gesneden aardbeien
10. vul de overgebleven ruimte in de pot met Armagnac (40%) tot de aardbeien onder staan
11. laat dit 2 weken trekken en giet de aardbeien af door een zeef
12. meng 1 deel limoencello met 1 deel aardbeienarmagnac
13. bewaar het drankje koud. Sterk spul !!
14. van de in Armagnac geweekte aardbeien kun je nog jam maken (apart smaakje)


Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf.




zondag 16 september 2012

Weekblog week 37 - 2012 (9 t/m 15 september)


Huis van de Smaak hostess Fenna de Jong zet haar tanden in een heerlijke Valor aardbei


Ja echt, dit is een van de weinige aardbeien die ik zelf heb kunnen plukken. De bezoekers van de Floriade waren me bij de andere tienduizenden exemplaren steeds voor


Wel grappig dat mijn aardbeien sinds kort in het duurste ijs van Nederland verwerkt worden. Overigens zijn veel proevers het er over eens dat het Strawberry-Margatitaijs ook het lékkerste ijs van Nederland is 


Er dook nog een foto op van mij in actie in verzorgingshuis Sint-Joris in Oirschot. Daar maakte ik vele oudjes blij met aardbeien in het kader van de actie Aardbeien-voor-Alzheimer


Op een paar aardbeien na is hier alles weer geplukt. De collega's die aardbeien in de kassen telen nemen het zo zoetjes aan weer over. Voor mij zit het aardbeienseizoen erop en voor hen begint het seizoen. Heel lang geleden hadden we nog echte seizoenen, gewoon door de natuur geregeld. Hoewel er steeds mensen blijven die terug verlangen naar vroeger denk ik dat hun nostalgische of ideologische eetgewoonten dan vooral hun eigen keuze zullen moeten zijn. Ik moet er niet aan denken om de hele winter bewaargroenten te eten, om maar eens wat te noemen.

De technologie en de mondialisering hebben het de laatste 50 jaar steeds eenvoudiger gemaakt om producten, met toepassing van kunstgrepen het hele jaar te laten groeien. Het gemak en de snelheid waarmee producten vanuit de hele wereld hier naartoe gesleept kunnen worden heeft de seizoenen ook uitgewist. Gelukkig voor onze eigen economie doet de Nederlandse sector daar ook gretig aan mee. En toch blijft het zo dat groenten en fruit in bepaalde periodes van het jaar lekkerder zijn dan in andere tijden. De gebruikte rassen zijn niet overal hetzelfde en telers en ketens denken wereldwijd, over het algemeen nog zeer productgericht.

Een belangrijke conclusie van een paprikaproeverij was afgelopen week dat er veel smaakverlies optreedt vanaf het moment dat het product geoogst is tot aan de consumptie. Korte ketens zouden daarom alvast een stuk helpen om producten lekkerder op je bord te krijgen. Ik denk zelf dat er teveel met verse groenten en fruit gespeculeerd wordt en producten daardoor onnodig lang in de keten verblijven. En omdat het supermarkteigenrechterlijk voorgeschreven is dat een bepaalde houdbaarheid nodig is, worden vrijwel alle producten ook nog eens onrijp geoogst.  Dan zijn ze dus niet op smaak en de meeste producten groeien slechts in smaak wanneer ze nog deel uitmaken van de rest van de plant. Dat is dus twee keer smaakverlies. Er is nog flinke winst te behalen op het smaakfront. Lekkere groenten en fruit zijn ook veel gezonder dan hun smakeloze soortgenoten, simpelweg omdat je van lekker spul nu eenmaal makkelijker voldoende eet.

In het Huis van de Smaak zijn we de hele Floriade lang bezig geweest met het bewustmaken van consumenten. Daar moeten we na de Floriade zeker mee doorgaan. Al die consumenten moeten ambassadeurtjes worden en hun stem laten spreken als ze menen dat hen in het winkelschap iets onthouden wordt, bijvoorbeeld smaak. Als groenten en fruit rijp geoogst worden en niet verprutst worden verderop in de keten, dan is er al een hele slag gewonnen. Een krachtige slogan op de verpakkingen kan het smaakbewustzijn wellicht nog een handje helpen. Zoiets als: 'Bewaren van groenten en fruit gaat ten koste van de smaak!'

Met vers én dus smaak kun je het onderscheid nog maken. Maar goed, welke keten heeft het lef om zijn tomaten, aardbeien of paprika's volledig rijp te oogsten, met de volst mogelijke smaak? En is in staat om ze binnen vier dagen bij de consument op tafel te hebben? Misschien dan wel hier en daar een onzichtbare GPS-tracebilitychip in de verpakkingen plakken, zodat vier dagen ook vier dagen blijft. En als het in een, twee of drie dagen kan is dat natuurlijk nog beter.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 9 september 2012

Weekblog week 36 - 2012 (2 t/m 8 september)


De finale van het lekkerste aardbeienrecept was een leuk evenement van Hollandse Aardbeien


leuke prinsessen 


De Strawberrytrees zijn nog steeds geregeld op tournee. Zoals afgelopen week in Nijmegen bij Croy de Goffert. De prosecco wordt nog even ingeschonken, juist voordat het bruiloftsgezelschap aanvalt


Anouk Rothoff laat haar bavaroiscreatie zien die ze maakte tijdens de finale van de aardbeienreceptenwedstrijd


Nog zo'n 30 dagen is de Floriade geopend. Het lijkt wel steeds drukker te worden. Gisteren zag het er zo uit in de Fresh Garden bij het Huis van de Smaak.

Ik ben geloof ik nog steeds niet helemaal geland, na de geweldige zonovergoten zondag 2 september, met als hoogtepunt de ontspannen gesprekjes met het koninklijk gezelschap. Hoewel ik de kroonprins 10 jaar geleden ook al eens heb gesproken blijf ik het toch bijzonder vinden. Wat een schaal met heerlijke Lambada aardbeien en een aardbeienstropdas al niet kunnen doen. Er was die dag nóg een hoogtepunt op de Floriade. Bij het aardbeienveldje met de aardbeienkroon in de Fresh Garden van het Huis van de Smaak vond de finale plaats van de aardbeienreceptenwedstrijd, die de club van Hollandse Aardbeien had uitgeschreven. Ik mocht samen met anderen in de vakjury plaatsnemen.

Deze wedstrijd was het zoveelste evenement in een serie om in Nederland geteelde kwaliteitsaardbeien onder de aandacht te brengen. Hoewel het effect van promotieactiviteiten slecht te meten is, kunnen we stellen dat we veel aandacht gekregen hebben. Beroepsmarketeers hoor ik vaak praten over het bereik wat acties hebben, om daarmee het succes af te meten. Ik vind zelf dat het rendement belangrijker is, wat dus moeilijk te meten is. Ik weet als geen ander dat veel bereik niet garant staat voor meer verkoop. Wat je promoot moet ook makkelijk verkrijgbaar zijn. En dat is het dus vaak niet. Promotie heeft mijns inziens dan ook vooral pas effect en rendement als consumenten onze ambassadeurs worden. Consumenten die het niet meer pikken als het product waarvan zij in katzwijm vallen niet te koop is of onvindbaar is.

Aardbeien en ook andere soorten zachtfruit zijn impulsproducten. Tenminste dat vind ik. Als je ze tegenkomt en ze zien er goed uit, of ze prikkelen op een andere manier je zintuigen dan kom je in de verleiding om ze te kopen. Zijn ze buiten beeld dan is het maar een beperkte groep mensen die deze producten op het boodschappenlijstje heeft staan. In de stedelijke gebieden, waar de meeste mensen wonen holt het aantal verkoopplaatsen achteruit. De supermarkten blijven over en daar zijn ze één van de tienduizenden producten. Als de 'omzetsnelheid x de marge' hoge verwachtingen heeft bij de supers is de uitstalling uitgebreid. Is er weinig aan de aardbeien te verdienen, dan is de aardbeienetalage klein en wordt die de rest van het seizoen vaak ook niet meer groter.

De 'officiële' consumptie van aardbeien ligt in Nederland per jaar op zo'n twee-en-een-halve kilo per gezin! Dat is schrikbarend weinig. In Duitsland en Engeland ligt het ongeveer een kilo hoger en ik vraag me dan af hoe dat komt. Die Duitse en Engelse aardbeien zijn echt niet lekkerder. Ik weet echter van Engeland dat de uitstallingen in de winkels formidabel en groots zijn. daar kun je niet omheen. In Duitsland zijn er in veel regio's aardbeienkraampjes langs doorgaande wegen te vinden.. Zowel in Engeland en Duitsland wordt je dus meer verleid en zijn de impulsverkopen groter. In Nederland wordt tweederde van de aardbeien in de provincie Noord-Brabant geteeld. Ik zou wel eens willen weten of de consumptie van aardbeien hier ook een stuk hoger is dan in de rest van het land. Ik vermoed van wel. In het verhogen van de impulskracht liggen wat mij  betreft veel kansen.

En áls de aardbeien die gekocht worden dan ook bijzonder lekker gevonden worden, zorg er dan als telers voor dat ze ook herkenbaar zijn. Dan bouw je tenminste een band op met je consument. Ambassadeurtjes kweken gaat op die manier ook zoveel makkelijker.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

maandag 3 september 2012

Weekblog week 35 - 2012 (26 augustus t/m 1 september)


Prinses Máxima had er grote lol in. 


Het kroonprinselijk paar vond de Lambada aardbeien bijzonder lekker.


Prinses Sirindhorn van Thailand bij de aardbeienkroon op de Floriade




Minister-president Mark Rutte schudt de hand van Pieter Berns, floormanager van het Huis van de Smaak. De 2 x 2 zachtfruitmascotte staat klaar met mooie en lekkere aardbeien.


De Strawberrytree was afgelopen week in Amsterdam bij The Grand op de Wallen. En ja hoor...ik was weer gesignaleerd door iemand die me kent ;-)


Wina van Dijk in actie, de winnares van de receptenwedstrijd van Hollandse Aardbeien. Volgende week daarover meer.


Heel kort samengevat is de afgelopen week zeer enerverend geweest. Het was een week met relatief veel hoogwaardigheidsbekleders die het Huis van de Smaak op de Floriade met een bezoek vereerden. Niet geheel toevallig was ik daar bij natuurlijk. De kansen om met deze mensen ook daadwerkelijk contact te maken waren er, maar zoals in de rest van je leven moet je de kansen nog wel zelf zien te pakken. Gisteren mocht ik Willem- Alexander en prinses Máxima verblijden met heerlijke Lambada aardbeien. Die aardbeien waren geteeld door collega Peter van de Ven, maar ik trok de stoute schoenen aan en ging er mee naar de koninklijke gasten, gevolgd door een hele schare collega's en andere belangstellenden. Het was echt super!

De prins was vol lof over de smaak van de Lambada's en erg geïnteresseerd in hoe die aardbeien nou allemaal van die mooie namen hebben gekregen. Dat was een mooie gelegenheid om een gesprekje met hem aan te knopen. Ook de prinses was reuze geïnteresseerd en vertelde dat de aardbeien in haar tuin het al een paar jaar minder goed doen. Tsja, dus ik vertelde van mijn Aardbeienacademie. Het kroonprinselijk paar heeft in elk geval lekkere aardbeien en planten mee naar huis gekregen. Zou best leuk zijn om zo'n koninklijk aardbeientuintje aan te leggen. Dan is er straks ook meteen een mooie plek voor de aardbeienkroon die nu op de Floriade staat.

Eerder in de week was de Thaise prinses Sirindhorn op bezoek. Ook haar mocht ik trakteren op lekkere  aardbeien. Die dag had ik Eves Delight aardbeien bij me. Die smaken bijzonder goed, maar zijn bovendien ook prachtig om te zien. 'Wow, these strawberries look like plastic' was de eerste reactie van de Thaise prinses. En ja, hoe neem je de kortste weg van de Fresh Garden naar het paviljoen van de Nederlandse overheid? Binnendoor, door het geheime poortje wat ik dan weer voor haar open maakte. Als je via dat poortje gaat, móet je wel door het aardbeienveldje met de gouden kroon. Het leverde weer mooie foto's op.

Minister-president Mark Rutte was er ook.Het bezoekje aan het Huis van de Smaak duurde maar een kwartier, maar ook hij ontkwam niet aan de aardbeien en lustte ze goed. Van de 2 x 2 promotiecampagne van GroenteFruit Bureau vond hij dat die voortgezet moet worden. Dat vind ik ook, maar de combinatie met het Huis van de Smaak is perfect. Het is jammer dat de Floriade bijna is afgelopen en daarmee ook de dagelijkse stroom van consumenten die het Huis van de Smaak aandoen. We denken al na over een voortzetting van dit concept ná de Floriade. Maar ja, hoe ga je dat allemaal financieren in de huidige tijd? Ik denk zeker dat het bedrijfsleven dat voor het grootste deel zelf zou moeten doen. Ook (of zeker) in een moeilijke tijd.

De lekkerste aardbei is die met de beste zoet-zuurbalans. Daar blijf je langer van genieten. Zo is dat op langere termijn ook met andere zaken. Het kan niet altijd zoete koek en ei zijn, want op den duur levert dat ongezonde situaties op. Een beetje zuur is gewoon nodig, maar als je naar de tuinbouw in zijn geheel kijkt is er de laatste jaren wel héél veel zuur op het menu gekomen. Deels eigen schuld. Doordat er jarenlang te weinig aan échte vernieuwing is gewerkt en zeker niet genoeg is geluisterd naar de behoeften van consumenten is er in de tuinbouw veel verzuurd. De oplossingen hiervoor moeten vooral uit de markt komen en niet uit de politiek.

Het is nodig dat er af en toe weer eens zoete broodjes gebakken kunnen worden door de tuinbouw. Voor zoete broodjes heb je zelfrijzend bakmeel nodig, anders blijven de broodjes zo plat. En een beetje tijd moet de sector ook hebben om nieuwe dingen te kunnen ontplooien. Als de oven halverwege het bakken geopend wordt, zakt alles weer als een plumpudding in elkaar. De techniek van het koekjes bakken (producten telen) kent de Nederlandse tuinbouw als geen ander ter wereld. Maar om de koekjes tot grote hoogte te brengen is een turbo-ingrediënt nodig: het zelfrijzend bakmeel in de vorm van betrokkenheid en bereidwilligheid om in de toekomst van onze zeer kansrijke sector te investeren.

Behalve dat de groenten- en fruitsector ontzettend belangrijk is voor een positief doorslaande nationale betalingsbalans, is het eten van meer én betere groente en fruit belangrijk voor de volksgezondheid. De overheid zou daarom moeten investeren in de een of andere vorm van voortzetting van de Huis-van-de-Smaak-gedachte. Lijkt me een mooie uitdaging voor verstandige politici, met hart voor een letterlijk en figuurlijk gezonde samenleving om zich daar hard voor te maken.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!