advertentie

zondag 15 juli 2012

Weekblog week 28 - 2012 (8 t/m 14 juli)


Ondanks de drukte tussen de aardbeien op de Floriade hebben de kwikstaartjes al voor de tweede keer een nestje uitgebroed. Voor de fotosessie wilden de jonkies graag even op hun mooist poseren.


Dit kind wordt geleerd dat halfgroene aardbeien van het ras Salsa nog best een beetje zoetig smaken


Ik ben benieuwd hoe de bestuiving van de aardbeienbloemetjes de laatste weken is verlopen. We zullen het binnenkort vanzelf zien als de vruchtjes gaan uitgroeien. De hommel van het Huis van de Smaak heeft de bloemetjes hier zojuist een extra beurt gegeven.


Komende week is het Tomatenweek in het Huis van de Smaak op de Floriade. Onze Strawberrytree is voor die gelegenheid tijdelijk omgedoopt in Tomatotree met daarop bijzondere tomatensoorten. Alles wat er op de boom ligt is rijp, dus ook de gele exemplaren. 


Onze buurman Henrie van Hersel maakte een maand geleden een vluchtje met een helikopter en knipte deze foto van de Campus van de Aardbeienacademie


Tsjonge, wat is het een natte boel geworden. Het zomergevoel zit even in een flinke dip en aan de maïsvelden hier in de buurt zie je nu wel dat het met lomp materieel verpesten van de grond onder slechte omstandigheden zijn sporen heeft nagelaten. Groeizaam weer is het wel, maar planten worden niet blij van langdurig met de voetjes in het water staan. We hebben net als vorige week nu nauwelijks iets te plukken. Volop bloemen in de planten, dat dan weer wel. Ik ben benieuwd hoe het met de bestuiving van die bloemen gaat. Zou me niks verbazen als we in augustus veel 'ugly food' moeten plukken. Maar goed, dat zien we dan wel weer, de aardbeien zullen er zeker niet slechter om smaken. Maar liefst 18 rassen staan er nu in bloei. Ruim de helft van wat ik heb staan zijn aardbeien met de naam QQQ. Deze aardbei is een van de weinige waarvan de limonadezoete smaak na het doorslikken nog een tijdje blijft hangen in de mond. Volgens meesterkok Hein Willemsen die ik ze in het Huis van de Smaak op de Floriade liet proeven biedt dat extra culinaire mogelijkheden voor deze aardbei. 

Hoewel het ook op de Floriade niet echt aardbeienweer is, zijn de plukkers daar toch nog steeds van ´s morgens 10 tot ´s avonds een uur of 7 actief met het doorzoeken van de planten naar iets met rode vlekjes. De merels hebben geen schijn van kans om een aardbei te bietsen. Van zes rassen heb ik deze week de planten weer eens vervangen. Een aantal waren nagenoeg helemaal leeg geplukt en andere waren zodanig mishandeld door de vele handjes dat ik die uit hun lijden verlost heb. Mooie frisse planten staan er weer bij het Huis van de Smaak, met de bloemen en kleine vruchtjes er al in. Die planten kweek ik hier thuis allemaal op. Leuk afwisselend werk is het. Voortdurend knopen mensen er gesprekjes met me aan en het levert me nu al extra studenten aan de Aardbeienacademie op. Een flink deel van de Floriade-bezoekers heeft immers blijkbaar een tuin en teelt zelf een deel van zijn groenten en fruit. 

Af en toe dan speel ik er luistervinkje en probeer de gesprekjes tussen de mensen op te vangen, zonder mezelf er mee te bemoeien. Een kleine greep uit die gesprekjes: 
gesprekje 1: "Ik zag dat er in een doosje aardbeien dat ik in de winkel kocht een kaartje zat met daarop 'van de vollegrond' ".....reactie andere bezoeker: "Ja joh, dat moeten die tuinders tegenwoordig allemaal doen." 
gesprekje 2: "Kijk, dát is nou die hangaardbei...weet je dat ze tegenwoordig in van die bakken groeien zodat je ze staande kunt plukken?".... reactie andere bezoeker: " O meen je dat? Ik was vroeger al zo blij met dat zwarte zeil op de grond."
gesprekje 3: "Hee amai, hier kunt ge erdbeziën plukken, kik 's hier hoe skoen en wat n'n dieke.".....reactie andere bezoeker: "O, kik die van d'n deze hebben een eel klein pitteke."

De meest bijzondere vraag die ik deze week kreeg van een Amerikaanse mevrouw was wel of de blauwe aardbei er ook bij stond. Ze meende toch echt zeker te weten dat die bestaat. Op een gefotoshopte foto heb ik hem inderdaad ook wel eens gezien... Het ras Senga Sengana roept bij veel mensen nostalgische herinneringen op. Al van grote afstand zien ze het bordje staan en dan voelen ze bij wijze van spreken hun knieën weer. De teelt van dit ras is 40 jaar geleden uit onze contreien verdwenen vanwege de hoge arbeidskosten. Jamfabrikanten maken nu nog steeds vaak gebruik van Senga Sengana aardbeien, maar halen die inmiddels uit landen waar ze bijna niks kosten. Voor veel van deze mensen was de Senga Sengana in hun herinnering ook de lekkerste aardbei, hoewel ik ze ook met smaak zag snoepen van bijvoorbeeld een halfgroene Salsa aardbei.

Via twitter bereikte me overigens nog een leuke vraag van een kind: 'waarom eten wormen geen aardbeien'...Tsja, daar sta je dan als professor Errebees....Misschien lusten wormen geen aardbeien of zijn ze allergisch...Hoewel de ene worm de andere niet is, kom ik ze ook nooit tegen in aardbeien, terwijl ze in kersen, pruimen en appels wel eens ooit gevonden worden. Misschien kan iemand deze vraag mee beantwoorden.....?

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


Geen opmerkingen: