advertentie

woensdag 26 december 2012

Het was een bijzonder en onvergetelijk 2012


Mijn 2012, zoals ik het beleefd heb.



Vanaf het begin van het jaar tot begin oktober heb ik met heel veel plezier meegewerkt aan het Huis van de Smaak. Euforisch waren we toen we de Floriade Award gewonnen hadden voor het beste paviljoen. Na zoveel maanden 'ervoor gaan' bouw je toch een vriendschappelijke band op met heel veel mensen. 88 keer ben ik naar de Floriade gereden. Jammer dat het voorbij is, maar de herinneringen zijn warm.


Hét hoogtepunt qua ontmoetingen dit jaar was natuurlijk die met de familie Van Oranje. Kroonprins Willem-Alexander liet ik proeven van de heerlijke Lambada aardbeien die collega Peter van de Ven had meegenomen. We keuvelden wat over de verschillende aardbeienrassen en hoe die toch allemaal aan hun verschillende namen kwamen. 


Met prinses Máxima sprak ik ook een tijdje. Zij was zeer geïnteresseerd in de aardbeien en we bespraken onder andere de situatie van haar eigen aardbeiplanten in de tuin. Naar ik van haar begrepen heb is de fut een beetje uit die planten. Zo kwam het gesprek natuurlijk op de Aardbeienacademie en het kroonprinselijke paar kreeg o.a. van verschillende rassen aardbeiplanten mee naar huis. Ik droom er nog van om in Wassenaar een zomerkoninklijke tuin aan te komen leggen.


Sinds enkele jaren ben ik steeds meer gaan beseffen dat als je iets wil bereiken, dat je jezelf dan moet omringen met gelijkgestemden. Als je jezelf daarvoor open stelt en besluit om niet meer aan dode paarden gaat lopen te trekken, dan komen die gelijkgestemden vanzelf op je pad. Ik praktiseerde hiermee dus al een tijdje, maar de op mijn pad gekomen Aldith Hunkar deed het me pas echt goed beseffen. Zij noemde het POCA (People Of Common Attitude). Op de foto twee van die gelijkgestemden. Aardbeiencollega Marcel Dings, die de dingskes voor elkaar krijgt en QQQ die ik heb ontmoet toen we allebei betrokken waren bij het vervullen van een hartenwens van een ziek kind. 


Met echtgenote Bea ging het twee jaar geleden niet zo goed. Een enge ziekte trof haar, maar ze lijkt er gelukkig grotendeels van te zijn hersteld. Hoewel zo'n gebeurtenis een grote impact heeft, maakt het je makkelijker om grote knopen door te hakken. Je leert vanzelf meer te relativeren. Hier was Bea mee in actie op de Floriade. Tegenwoordig lijkt ze steeds meer een beroeps mantelzorger. Zowel bij mijn zorgbehoevende ouders, als voor haar revaliderende moeder is ze de helpende hand. 


De steeds aanhoudende stroom mensen die aardbeien wilden proeven, verhalen wilden horen en wilden zien wat je allemaal met aardbeien kunt doen heeft grote indruk op me gemaakt. Volgens veel mensen hadden 'wij' de langste wachtrij van de hele Floriade. In de weken dat wij er met de aardbeienstand stonden passeerden gemiddeld zo'n 10.000 mensen per dag onze aantrekkelijke stand. QQQ zorgde uiteraard voor extra aantrekkelijkheid met haar culinaire aardbeiencreaties.


Heel vaak kwamen er hoge gasten uit binnen- en buitenland op bezoek bij de Floriade. Die deden in de meeste gevallen ook het Huis van de Smaak aan. Zo ontvingen we onder andere een prinses uit Thailand, de ambassadeur van Israël, televisiepersoonlijkheden en politici. Op een regenachtige zondag ontving ik er onze oud-premiers Ruud Lubbers en Wim Kok, die samen met hun oud-ministers en staatssecretarissen aardbeien kwamen proeven. Erg gezellig was het om eens met die mensen van gedachten te wisselen.


Heel bewust hadden we de aardbeienpresentatie op de Floriade zo ingericht dat het zoveel mogelijk 'beleving' zou worden. Nou, dat hebben we geweten, maar we hebben er ook geen seconde spijt van gehad. Wat was het prachtig om al die naar aardbeien zoekende mensen de hele dag te kunnen observeren.  Vrijwel geen aardbei heeft de kans gekregen om helemaal rijp te worden, of hij moest zich goed verstopt hebben. Vaak knoopte ik zelf gesprekjes aan, maar nog vaker begonnen mensen zelf iets te vragen. Of ik hoorde ze samen ergens over praten en dan haakte ik erop in. De meest gehoorde opmerking was wel, dat ze verbaasd waren dat er zoveel verschillende aardbeien zijn. 


Het ontvangen van persoonlijke gasten was ook steeds een plezierige bezigheid. Daarvoor nam ik dan een picknickmand vol aardbeien mee om iets te kunnen laten proeven. Zodra de aardbeien op de tafel kwamen werd het een drukte van belang en was er van de privé-ontmoeting geen sprake meer. Maar dat was nooit een probleem. Ook mijn gasten vonden het wel leuk om mee te maken.Eén keer werd de mand zelfs achter mijn rug om leeggeroofd, terwijl mijn gasten verbijsterd toekeken. 


In het voorjaar was ik eens in Amsterdam. Ik mocht daar met twee Strawberrytrees optreden bij een benefietavond voor KiKa. Van tevoren hoorde ik al dat Joan Collins (alias Alexis van Dynasty) ook zou komen. Er mochten geen foto's gemaakt worden en de beveiliging leek nog wel uitgebreider dan die bij ons kroonprinselijk paar. Bij haar binnenkomst werd iedereen aan de kant geduwd door de beveiligers, ik ook. Mevrouw Collins moest echter langs mij en met een collega die er was sprak ik af om toch te proberen een foto te maken. Op het moment dat de filmdiva voorbij kwam trok ik de stoute schoenen aan en stapte op haar af. Verscholen achter een pilaar maakte mijn collega toen deze foto. Twee dagen later was de foto te zien bij RTL Boulevard. Die hadden hem waarschijnlijk van mijn twitter geplukt. 


Hoe mooi kan het lopen soms. Toen ik de Aardbeienacademie begin 2011 oprichtte was weervrouw Marjon de Hond één van de eerste die zich meldde en aardbeiplanten bestelde. Ik herinner me nog wel dat ik bij het versturen dacht van 'hee, zo heet die weervrouw ook', maar sloeg er verder geen acht op. Ruim een jaar naderhand kwamen we elkaar tegen via twitter en toen viel het kwartje. We hebben inmiddels al een paar keer samengewerkt aan een project en zijn dikke vrienden geworden. 


Geweldig was het om mensen die zorg nodig hebben blij te mogen maken. Tijdens het evenement Aardbeien voor Alzheimer waarbij ik het verzorgingshuis in Oirschot trakteerde op aardbeien hoorde ik dat er ook een grote plaatselijke groep mensen met De Zonnebloem naar de Floriade zou gaan. Samen met de aanwezige koks en gastvrouwen in het Huis van de Smaak heb ik toen 120 mensen voorzien van een heerlijke zachtfruitsmoothie. En dat ging er met het warme weer van toen goed in.


In het voorjaar kwam meesterkok Angélique Schmeinck het academisch aardbeienjaar op de Aardbeienacademie openen. Ze was toen al bezig om het boek Smaakvrienden Fruit te schrijven en lichtte alvast een tipje van de sluier op. Het boek is echt fantastisch geworden en ik ben ook heel trots dat ik een paar pagina's ervan mee heb mogen invullen. In juni kreeg ik op de Floriade een keer een MiniTree van vriend Han Fleuren, onder de voorwaarde dat ik hem aan iemand anders zou geven. Onderweg naar een andere bijeenkomst, zat ik te bedenken aan wie ik het boompje zou geven. Ineens zoefde Angélique me voorbij op de snelweg. Ik zocht op mijn mobiel even haar adres op en reed haar achterna. De MiniTree had zijn bestemming bereikt. Het was voorbestemd, want die gunde ik het echt.


Een mooi, letterlijk hoogtepunt was de ballonvaart die ik samen met mijn dochter Sabine mocht maken met de CuliAir. Op uitnodiging van Angélique Schmeinck maakten we op een zeer winderige avond in mei een onvergetelijke ballonvaart, compleet met in de ballon gegaarde top-maaltijd. En bij het dessert waren natuurlijk aardbeien die ik had meegenomen. Angélique is super creatief, ze volgde dezelfde Deskundigheidsopleiding Creatief Denken die ik ook gevolgd heb. Mijn Strawberrytree is een van de resultaten daarvan. 


Na de grote stap die we in 2010 gezet hebben door met de grootschalige productie van aardbeien te stoppen, is er eind 2012 weer een redelijk grote stap gezet. Ik ga me op het bedrijf in Oirschot helemaal focussen op de Aardbeienacademie. In 2013 is het de bedoeling dat het hier vooral een ontmoetingsplaats gaat worden van mensen die iets willen leren over aardbeien en wellicht aanverwante zaken en die tegelijkertijd een leuke dag willen hebben. De grootste keuken die in het Huis van de Smaak in gebruik was, zal binnenkort op de Aardbeienacademie weer worden opgebouwd. In de loop van januari zal het programma voor 2013 op de website van de Aardbeienacademie staan. 


Nou mensen, ik sluit dit jaar af met een welgemeende dank aan iedereen die betekenis voor mij en ons gezin heeft gehad. Het zijn voor menigeen roerige tijden en ze gaan ook mij niet in de koude kleren zitten. Dilemma's zijn er meer dan genoeg. Ik heb de afgelopen jaren ervaren dat knopen doorhakken soms buitengewoon moeilijk is, maar als ze eenmaal zijn doorgehakt, dat het ook weer ruimte geeft voor vrienden en nieuwe energie om verder te ondernemen. 


Iedereen een gelukkig, succesvol, ondernemend en vooral gezond 2013 toegewenst. 

Groeten van Jan




zondag 16 december 2012

Weekblog week 50 - 2012 ( 9 t/m 15 december)


Als je vóór 10 januari 2013 een mooie gebreide of gehaakte aardbeienmuts naar de Aardbeienacademie stuurt krijg je een uitnodiging voor een dagvullend programma op de Aardbeienacademie. 


De keuken die in het Huis van de Smaak door Kokkerelli en Miele is gebruikt is overgenomen door de Aardbeienacademie. 


De tekentafel....met de plattegrond van de 'nieuwe' Aardbeienacademie


De verbouwing op de Aardbeienacademie is inmiddels in volle gang


Doorvertelwaardige momenten creëren is de kunst, zoals hier met de Strawberrymob op het Museumplein in Amsterdam


Rustig zeker? Je kunt zeker niet veel doen met dit weer? Dat vragen toch wel heel veel mensen als ze me rond deze tijd tegenkomen. Nog niet zo heel lang geleden was ik in dit jaargetijde druk bezig met het binnenhalen van de aardbeienplanten voor de oogst van het volgende jaar. Dan stonden we hier in de schuur met een flink aantal mensen de planten in te pakken om ze vervolgens naar de koelcel te transporteren. Sinds ik besloten heb het anders te gaan doen hoeft dat allemaal niet meer. Wat een luxe... Voor mijn gevoel heb ik het nu echter nog drukker dan voorheen. Mijn agenda puilt uit met van alles en het to-do-lijstje is elke week zo lang dat een strakke planning wel nodig is.

Inmiddels heb ik vergevorderde ideeën over hoe we de Aardbeienacademie meer body kunnen geven. Naast de online-contacten op afstand gaan we een echte ontmoetingsplaats creëren. De 'real life' Aardbeienacademie College Dagen gaan in elk geval een belangrijk onderdeel worden. Hoe die eruit gaan zien en hoe je jezelf daar voor kunt inschrijven zal ik in januari bekendmaken. Eén ding is duidelijk, in het Huis van de Smaak op de Floriade heb ik veel inspiratie opgedaan en dat zul je straks gaan merken bij de concrete activiteiten in Oirschot. Heel blij ben ik dat de keuken en meubilair die in het Huis van de Smaak gebruikt zijn door Miele en Kokkerelli op de Aardbeienacademie gaan voortleven. Die elementen passen perfect in onze nieuwe plannen.

Ineens was er afgelopen week ook een idee om alvast op een ludieke manier de aandacht te vestigen op de nieuwe plannen van de Aardbeienacademie. Een aardbeienvriendin stuurde me een foto van een mooie gebreide aardbeienmuts en zo was er snel een wedstrijd aardbeimutsen breien of haken geboren, met 100% winkans. Alle inzenders van aardbeimutsen en - nou vooruit, een mooie aardbeiensjaal mag voor deze keer ook - worden beloond met een uitnodiging om één van de dagvullende Aardbeienacademie College Dagen te bezoeken. Bovendien krijgt de inzender van mooiste exemplaar het nieuwe boek Smaakvrienden Fruit. Kun je breien, haken of ken je iemand die dat wellicht voor jou zou willen doen? Tot 10 januari 2013 heb je de tijd om in te sturen. Afhankelijk van de hoeveelheid handwerk die we krijgen toegestuurd bepalen we weer wat we daar mee gaan doen. Het zou wellicht leuk zijn om ze te vereeuwigen op de website en daarna beschikbaar stellen voor het een of andere goede doel.

Met de club van Hollandse Aardbeien zijn we deze week bij elkaar geweest om elkaar te inspireren voor toekomstige aardbeienpromotie. Onze eigen creativiteit werd op die avond nog eens geprikkeld door een inspirerende presentatie van Martijn Arets, die met een vrijwel lege portemonnee toch een succesvol ondernemer werd. Niet dat hij nu stinkend rijk zal zijn geworden schat ik zo, maar zoals hij zelf ook al zei is waarde meer dan geld alleen. En zo is dat, zo heb ik dat ook ervaren, al kun je met sommige 'waarde' de boodschappen, de hypotheek en nutsbedrijven niet betalen. Hoewel....daar ga ik eens over nadenken.... Heel belangrijk is volgens Martijn dat je mensen mee moet zien te krijgen door storytelling en dan op de goede manier. Authentiek zijn dus. En daarom is het initiatief Hollandse Aardbeien ook zo'n goed idee. Nederlandse telers van aardbeien die zelf hún verhaal vertellen. Wat we volgens Martijn Arets vooral ook moeten doen met zijn allen? Veel doorvertelwaardige momenten creëren en daarmee ambassadeurs. Met mijn Aardbeienacademie denk ik daar wel een flinke bijdrage voor te kunnen leveren.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!









zondag 2 december 2012

Weekblog week 48 - 2012 (25 november t/m 1 december)


In de Lotje en Co stond een prachtig artikel over aardbeien. Met ruim aandacht voor mijn Aardbeienacademie




Het nieuwe boek Smaakvrienden Fruit van Angélique Schmeinck is klaar! Aan het aardbeiendeel heb ik een bijdrage geleverd, zoals hier op de foto te zien is


We kennen elkaar al iets langer hè.....Angélique en ik ;-)


Je kunt een ballonvaart winnen met de CuliAir ballon als je een Smaakvrienden boek bestelt. Ballon varen en culinair genieten ineen. Angélique kookt in de lucht. Ik mocht al een keer mee en dat was geweldig. Deze aardbei is ergens in de Achterhoek geland.



Al vanaf het voorjaar wist ik dat het er aan zat te komen. Het nieuwe 500 pagina's dikke Smaakvrienden Fruit van meesterkok Angélique Schmeinck is klaar. Tijdens de opening van het academisch aardbeienjaar op onze Aardbeienacademie kondigde ze dit geweldige vervolg op haar eerste boek Smaakvrienden Groenten aan. Ik heb er alvast een preview van gezien en die was al om af te likken. Voor het aardbeiendeel heb ik er een bijdrage aan geleverd. Zo heb ik een beetje beschreven hoe de smaak bij de veredeling en teelt van de aardbeien decennialang te weinig aandacht kreeg en hoe die smaak nu weer een comeback aan het maken is.Van elf aardbeienrassen heb ik de eigenschappen en de smaak beschreven in het boek van Angélique. Het ziet er echt prachtig uit. Voor de Sint ben je te laat, maar met de kerstdagen zul je goed scoren als je je geliefde er mee verrast. Kijk maar eens op de website van Smaakvrienden.

In Smaakvrienden Fruit staan wel wat kant-en-klare recepten, maar het is vooral een inspiratieboek om op een heel toegankelijke manier zelf nieuwe smaakcombinaties te maken. Dat maakt het ook zo leuk, om je eigen creativiteit en intuïtie zijn gang te laten gaan. De variatie aan gerechten die je alleen al met aardbeien kunt maken lijkt eindeloos. En geloof me maar dat het ook zo is. Ik heb er al eens mee zitten spelen en werkelijk waar, de meest fantasierijke combinaties zijn mogelijk. Overigens als je een boek bestelt en je doet mee aan de receptenwedstrijd dan kun je ook nog eens een keer een ballonvaart voor twee personen winnen met de CuliAir ballon. Ik mocht dat genot al eerder ervaren, op een dag waarop alle ballonvluchten werden afgelast vanwege de wind, maar deze ene wel doorging.....

Tijdens het winkelen zag ik bij de Jumbo aardbeien in het winkelschap liggen. Mooie Nederlandse Elsanta aardbeien in doosjes van 400 gram voor de prijs van € 3,99 per doosje. Een mooie prijs dacht ik zo. Ik hoop voor de telers dat ze goed meegenomen worden, want zo rond de € 4,- is wel ongeveer het kantelpunt denk ik waar mensen de aardbeien te duur gaan vinden en laten liggen. Maar goed, aanbod en vraag zullen wel in een goed evenwicht zitten verwacht ik aan de prijs te zien. Bovendien zal het aanbod van Nederlandse telers de rest van het jaar alleen maar minder worden. In het magazine Lotje en Co, een blad voor gezinnen met zorgintensieve kinderen stond laatst een vijf pagina's groot artikel over aardbeien. QQQ schreef er een aantal mooie recepten voor. Aardbeiengerechtjes die ze deels ook al maakte op de Aardbeienacademie en in het Huis van de Smaak op de Floriade.

Grappig is wel dat in Lotje en Co een soort waarschuwing staat voor degenen die aardbeien gaan kopen. Letterlijk staat er: 'Kost een doosje aardbeien minder dan € 2,- dan kun je er wel zeker van zijn dat het geen Hollandse zijn. Voor die prijs is het namelijk niet mogelijk echte smaakaardbeien te telen, plukken, verpakken en vervoeren.' ..... Jammer genoeg zijn aardbeien soms wel goedkoper, stukken goedkoper zelfs. Ook de Nederlandse exemplaren dus. Eén ding is zeker, er is iemand die er dan verlies op lijdt en meestal is dat dan de teler. Maar ja, een aardbei is geen fabrieksproduct. Ze hangen daar aan de plant en ineens vertelt de weervrouw dat het 30 graden wordt. Tja, en dan wordt het een beetje druk met de aardbeienkratjes.

Nou mensen. tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf.




zondag 25 november 2012

Weekblog week 47 - 2012 (18 t/m 24 november)


Yes, het is zover! Ons 100% fruitproduct Volsmaakt is nu verkrijgbaar in alle vestigingen van Marqt.


De herkomst van de aardbeien in de aardbeienvariant van Volsmaakt is wel duidelijk!


Komend jaar worden op de Aardbeienacademie de aardbeien ook geteeld zoals we dat op de Floriade deden. Kom het dan gerust hier afkijken, zodat je het thuis kunt namaken.



De Aardbeienacademie gaat volgend jaar meer een fysieke activiteit worden. Na dit jaar van de Floriade waar ik veel tijd in gestoken heb verdient dit weer meer aandacht.


Hier in de buurt zullen ze vast wel denken dat ik ermee ophoud, met het hele aardbeiengebeuren. Het is soms een komen en gaan van mensen die komen nieuwsgierigen wat er toch aan de hand is en weer anderen die hebben gehoord dat ik van alles te koop heb staan. Ja inderdaad, ik ben wel grote opruiming aan het houden. Alles wat overtollig is gaat er snel uit is de bedoeling, om ruimte te maken voor iets nieuws. Nou ja, iets nieuws.... Ik zal het maar zeggen dan ook. De teelt voor de reguliere markt wordt verder teruggebracht en ik creëer daarmee ruimte om van de Aardbeienacademie meer academie te maken. Het gaat steeds meer een fysieke ontmoetingsplaats worden voor mensen die iets hebben met aardbeien. Ik richt me overigens daarbij niet op de professionele aardbeienwereld maar op de consument. Het online gebeuren via de website en de sociale media blijft gewoon bestaan, maar er komt een duidelijke koppeling met een fysiek programma op de Aardbeienacademie in Oirschot. Iedereen die zich al eerder heeft ingeschreven als student krijgt straks een leuk voordeeltje. De plannen liggen op de tekentafel en de verbouwing is hier inmiddels in volle gang. De manier van aardbeien telen zoals we dat op de Floriade hebben gedaan, gaan we hier ook deels laten zien. Dat is immers een mooie manier om het thuis in je minituintje ook zo te doen. Tegen de tijd dat het nieuwe seizoen begint maak ik de details bekend.

Zo'n twee jaar geleden schreef ik regelmatig over ons nieuwe product Volsmaakt. De reacties van mensen waren destijds al zo positief op dat 100% fruitproduct dat we dachten dat we snel goeie kanalen zouden vinden om het te verkopen. Het blijft maar lastig om die valkuil steeds te ontwijken, want een goed product hebben is nog niet automatisch een goeie markt hebben. Eindelijk is het dan nu zover dat Volsmaakt in alle winkels van Marqt te koop is. Toen ik een aantal jaren geleden bij Marqt binnenkwam met mijn aardbeien ging het nog maar om één winkel. Inmiddels zijn dat er bijna zeven, allemaal in de Randstad. Wat logistiek betreft is het dus allemaal wat interessanter. We wisten natuurlijk allang dat Volsmaakt perfect past in de trend van langer houdbaar 'nieuw vers', zonder suiker en andere toevoegingen. Langzamerhand gaat de mindset bij de consument en ook bij de retailer om en zullen écht goeie producten makkelijker een kans krijgen.

Het mobiliseren van consumenten en free publicity helpt daar goed aan mee. Uit eigen herinnering weet ik nog het effect van de Strawberrymob in juli 2010, toen ik de held van de dag was op het Museumplein in Amsterdam. En enkele weken geleden werd een appelteler in een keer positief mikpunt van Albert Heijn omdat bij een verkiezing van de beste appel, zijn Dalinco appel als beste eruit kwam. In een artikeltje op Foodlog wordt dat omschreven als 'lef' van Albert Heijn om die hele partij Dalinco appels op te kopen. Ik zie het eerder als slimmigheid. Het volume is relatief klein, er is een lovend juryrapport en de Telegraaf zette de appel in de schijnwerpers. Een mooie wervende sticker op het schaaltje van 4 appeltjes en een prijs van € 2,50 erop. Nee, niks lef van Albert Heijn maar complimenten dat ze van die slimme jongens in huis hebben. Ik ben wel erg benieuwd naar de toekomst voor deze appel. Volgend seizoen is het nieuwtje er weer af. Als ik de appelteler was zou ik er zo snel mogelijk mee aan de slag gaan om het vuurtje warm te houden.

Het is als met onze Volsmaakt. Net als twee jaar geleden waren er nu ook weer veel reacties op mijn berichtje op de sociale media dat het bij Marqt te koop is. Meestal in de trant van 'wanneer is Volsmaakt bij ons in de buurt'. Wordt aan gewerkt! Tip: vraag en zeur erom in de winkel, tot ze er gek van worden. Er bestaat geen groter macht dan consumentenkracht!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


maandag 19 november 2012

Weekblog week 46 - 2012 (11 t/m 17 november)



Herfst in het aardbeienveld


collega Marcel Dings heeft de korven waar de aardbeien bij het Huis van de Smaak in stonden bij mij afgeleverd. Ik ga ze volgend jaar hier een plaatsje geven.


Was best lekker! Pannenkoek met daarop aardbeien uit de diepvries, eventjes gebakken en gecaramelliseerd in gember met suiker


We hebben nu kleine exemplaren van de Strawberrytree in de aanbieding. Een kerstactie tot 31 december. Kijk maar even op de facebookpagina van Treedesign.


Tijdens mijn weekje verblijf op Kasteel Slangenburg van enkele weken geleden kwam er zomaar op een bepaald moment een spreuk langs, die me tot op de dag van vandaag bezig houdt. Deepak Chopra zei eens: 'geniet van het moment, hoe de dingen ook aflopen. Dat is leven in de wijsheid van de onzekerheid'. Ik vertaal dat zelf steeds als: 'volg je intuïtie, blijf jezelf en laat je niet steeds afleiden door betweters en mensen die je iets op de mouw willen spelden'. Een boek schrijven is zoiets wat ik al een aantal jaren in mijn achterhoofd heb zitten. Ik wist nooit goed waarover het dan precies zou moeten gaan en met welk doel, maar sinds ik me dankzij een gelijkgestemde vriendin met mezelf geconfronteerd zag worden, kwam dat schrijfbeeld weer duidelijk terug. Ik zie een doel, nu er nog aan beginnen.....wie weet…

Afgelopen week was er redelijk wat ophef, want het Productschap Tuinbouw heeft besloten om de promotiecampagne voor arbeid in de tuinbouw te stoppen. De eerste scherven liggen op de grond dus. Het was al bekend dat er iets zou gaan gebeuren met de productschappen, maar de huidige regering heeft het schrappen van deze collectief-regel-organen onderdeel gemaakt van het regeerakkoord. Ze gaan de eerdere wens van de meerderheid van de Tweede Kamer dan ook uitvoeren. Zoals al verwacht werd lijkt het 'ieder voor zich en God voor ons allen' te worden. Er valt ook wat voor te zeggen.....Tuinders en andere ondernemers laten veel zaken wel heel makkelijk over aan de een of andere club waar ze verplicht een paar centen aan betalen. De betrokkenheid van hen bij de promotie van hun eigen product en bedrijf is echter zeer minimaal. Na het aan diggelen slaan van de promotiecampagne voor werk in de tuinbouw wordt ook de rest van de collectieve promotieactiviteiten kort en klein geslagen.

Het Huis van de Smaak op de Floriade was zo ongeveer wel het laatste wat er met verplicht collectief bij elkaar gespaard promotiegeld gedaan werd. Nu moeten de ondernemers het zelf gaan organiseren, al dan niet in een ander collectief verband. Dat Jan en alleman die niet in je collectiefje meedraait er ook van profiteert is niet te vermijden. Ik zie dan ook snel meer merken in de tuinbouw komen. Want als je op eigen kosten promotie maakt voor bijvoorbeeld aardbeien, dan wil je natuurlijk dat consumenten ook jouw aardbeien gaan kopen en niet die van een free-rider. Anders gezegd, als je het voor elkaar kunt krijgen dat er een halve kilo aardbeien per gezin meer gegeten wordt, dan wil je het liefst die halve kilo aan jouw markt toevoegen.

Professioneel promotie maken kost geld en vooral ook energie in de vorm van tijd. De tijd van liefdadigheid lijkt me hiervoor onderhand voorbij. Behalve het Huis van de Smaak zoals we dat gehad hebben zijn er al best wat losstaande initiatieven waar tuinders zich voor inzetten. Open dagen en een jaarlijks terugkerend evenement als Kom in de Kas. Of de tuinders die hebben geposeerd voor de Trotse Tuinders Kalender, die zichzelf in het gedruis storten. Alle beetjes helpen, maar ik zie ook wel dat ondernemers/tuinders nog veel moeten leren als het om communiceren met de consument gaat. Het moet veel meer zijn dan gratis producten uitdelen. Sterker nog, dat weggeeffenomeen wat in de hele agrarische sector gangbaar is levert in het geheel niks op. Het product en de productiewijze staan nog teveel centraal. Het moet meer om de mensen gaan en die moet je mobiliseren.

Het zou een mooi nieuw doel zijn om de GMO gelden aan te besteden (Gemeenschappelijke Markt Ordening). Dat Europese geld is er toch (nog steeds) en al veel te veel jaren verbrast aan schaalvergroting voor meer van het zelfde en productkostprijsverlagende activiteiten. Investeren in eigen creativiteit en initiatief lijkt me beter, in plaats van steeds die vermaledijde retail achterna te hollen. En steeds tot de conclusie te komen dat je de regie over je eigen spullen zelf volledig kwijt bent. Ja, nog steeds heb ik die spreuk van Deepak Chopra in mijn achterhoofd....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!




zondag 11 november 2012

Weekblog week 45 - 2012 (5 t/m 10 november)


Nog even een paar mooie dingen ophalen, als beeld van een half jaar aardbeienambassadeur zijn op de Floriade. Hier in gesprek met de kroonprins over de lekkerste aardbeien


Net als de rest van het Huis van de Smaak team waren chefs Hein Willemsen en Peter Zandboer ook door het dolle heen dat we de Floriade Award gewonnen hebben


Veel nieuwe en bekende gezichten zijn er aan het netwerk vastgegroeid. Vriendschappen en leuke manieren van samenwerking zijn er ontstaan. Op de foto weervrouw Marjon de Hond, chef kok Huub Oudshoorn en  gastvrouw Anouk Rothoff


Onder de aardbeienkroon en in het aardbeienveld heb ik heel veel gesprekjes gevoerd, vaak met mini-aardbeienproeverijtje erbij. Op deze foto met Anneke van de Kamp van groenteveredelaar Rijk Zwaan


Vele duizenden mensen hebben we laten zien dat aardbeien heel veelzijdig zijn. Onze privékok QQQ was echt een topchef. Ook in het contact met de bezoekers deed zij het fantastisch, waaronder zeker ook met kinderen


Begin van de week heb ik me enigszins op zitten winden over een artikeltje in het clubblad voor aardbeientelers die zich verbonden voelen met belangenbehartiger LTO Vollegrondsgroente.net. Het stukje was een terugblikje op de Floriade en een vooruitblikje op de volgende Floriade over 10 jaar. De eerste helft van het artikel, dat over de terugblik, daar kon ik me wel redelijk in vinden. Ik word er zelfs zelf in genoemd als 'aardbeiliefhebber' die veel heeft laten zien en alle kansen gepakt heeft om mooie verhalen over aardbeien te vertellen. Dat klopt ook zeker, maar ik heb vooral ook veel geluisterd naar de bezoekers. Vertellen zonder te luisteren is maar half werk. Door te luisteren komen niet alleen de directe vragen op je af, maar ook de onderliggende vragen, verwachtingen en nog diepere latente behoeften die mensen wel hebben, maar ze zelf niet altijd beseffen. De kunst is om er die uit te pikken en daarmee kansen te creëren. Dus de kwalificatie 'aardbeiliefhebber' klopt in die zin wel vanwege de liefde voor het product, maar de rol die ik mezelf daar heb aangemeten is wel iets breder, dacht ik zo.

De tweede helft van het stukje was een vooruitkijkje naar de volgende Floriade. De strekking daarvan was dat als we tussen deze Floriade en de volgende Floriade geen intensief contact meer onderhouden met consumenten, dan zouden we ook maar direct moeten stoppen met ons druk te maken voor de volgende Floriade. Ik kan me wel iets voorstellen bij die visie, maar als we nu al zoiets prachtigs en unieks als een volgende Floriade gaan afschieten, dan geef ik je op een briefje dat er verder ook weinig tot niks zal gebeuren. De Floriade zou gezien kunnen worden als een mooi doel om de komende jaren naartoe te werken. Niet als doel op zichzelf staand, maar als de som van alle energie, dwarsverbanden, creativiteit, samenwerking, prikkels, vriendschappen, dynamiek, gelijkgestemden en wat er allemaal nog meer voor mooie onverwachte bijverschijnselen zullen ontstaan.

Maar goed, stel dat LTO vollegrondsgroenten in al zijn hoe dan ook verkregen wijsheid besluit om niet als sector in de Floriade te gaan investeren, dan kunnen losse ketens of bedrijven dat natuurlijk nog wel gaan doen. Die optie wordt ook als meest voor de hand liggend genoemd in het artikel. De kracht van het Huis van de Smaak was nu om al die kracht te verenigen. De sector heeft dan wel flink geïnvesteerd in het faciliteren van een podium waarop bedrijven en deelsectoren zich konden presenteren, maar ze moesten dat dan nog wel zelf doen. En zo hoort het ook. Maar ook al sta je als bedrijf of deelsector heel specifiek jouw product te promoten, de hele sector profiteert er van mee. En ja ik weet het, het zijn uiteindelijk maar een heel beperkt aantal gekken die er de kar voor hebben getrokken.

Als LTO er over gaat vergaderen, dan moeten ze maar eens nadenken over hoe ze die paar gekken gaan faciliteren. Niet alleen tijdens de Floriade over 10 jaar, maar vooral vanaf nu, zo snel mogelijk. Het is heel makkelijk om te zeggen dat ketenpartijen het zelf maar moeten gaan doen. In feite is dat wel zo, maar zoals ik voorzichtig ingeschat heb dat zeker 90% van alle telers en ook een groot deel van de tuinbouwbestuurders het Huis van de Smaak niet eens heeft bezocht, dan vraag ik me af wie de ketenpartijen de verhalen zullen gaan laten vertellen. Laat staan wie er naar consumenten gaat luisteren. Of moeten daar studenten of marketeers voor gaan zorgen? Laat me niet lachen....Mijn advies dus: geef de Floriade 2022 in Almere nu al de positie van doel om keihard naartoe te werken.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!





zondag 4 november 2012

Weekblog week 44 - 2012 (28 oktober t/m 3 november)


Afgelopen week voelde ik me hier op Kasteel Slangenburg de kasteelheer. Wat een geweldige plek om tot rust te komen.


Een week ongedwongen zelfreflectie is me goed bevallen. Wat zie je toch veel in een plas water.


Je kunt hier op Landgoed Slangenburg uren lopen en nauwelijks iemand tegenkomen.


Die kromme boom heeft vast ooit wat tegenslag gehad, maar hij heeft daardoor wel een bijzonder karakter gekregen vind ik.


Heel inspirerend vond ik het deze week. Zie je hoe licht het daar in de verte is? Maar wél naast het begaande pad...


Ik geef het toe, ik ben deze week de hort op geweest en heb me ondergedompeld in een prettige rust. Prachtige gesprekken heb ik gevoerd met gelijkgestemden van vele gezindten, die ik tot dan toe niet kende. Genoten heb ik van de stilte, soms was het zo stil dat ik werkelijk de stilte kon horen. Heerlijk heb ik elke dag gegeten, met telkens veel groenten en fruit van het seizoen in de gerechten verwerkt. En veel, ja heel veel gewandeld door de mooie herfstige bossen rondom Kasteel Slangenburg waar ik verbleef. Na zoveel hectische jaren voelde ik dat ik toe was aan een uitgebreide maar ontspannen zelfreflectie. Tijdens een ochtendwandeling schreef ik een gedicht.

Zelfreflectie 

Moederziel alleen
Loop ik door het bos
Bladeren vol emotie
Dwarrelen op mij neer
Spoor van paardenhoeven volgend
Drollerige vijgen ontwijkend
Ritselend gekriebel
Van bladeren bij elke stap
Genieten van bomen
Die ouder zijn dan ik
Maar nooit een stap hebben verzet
Stormachtige windvlagen
Ontwortelden sommige grootheden
Mijn pad is onzeker
Ga ik links of rechts
Of toch maar met oogkleppen rechtdoor
Elke route is onoverzichtelijk
De tomtom van het leven bestaat niet
Ik moet zelf steeds kiezen en gokken
Uitstellen is gemakkelijker
Misschien dapperder bij de volgende kruising
Onderwijl een modderpad trotserend
Een paddenstoel, stralend in de zon
Trekt verleidelijk mijn aandacht
Doet me ongepland van koers veranderen
Onweerstaanbaar
Warme energie maakt me van hem meester
Gevoel en verstand raken in tweestrijd
Ben ik nu verdwaald
Of toch op een goed spoor
De afdrukken van hoefijzers
Doen me denken aan een sterke magneet
Brandnetels, distels en doornstruiken
Kijken me dreigend aan
Dwingen me in het veilige spoor
Een kromme boom zegt: Jan
Ik heb ook heel wat tegenslag overwonnen
De natte kuilen in het pad
Worden steeds dieper
Straks zit ik vast
En wie helpt me hier dan uit
De magneet die aan me trekt en me begrijpt
In een dikke boom
Zie ik plots mezelf
Hoe hard moet het stormen
Om mij om te blazen
Geboren met gevoelige wortels
Losgewrikt door de tand des tijds
Mijn zware kruin vol levenservaring
Maakt me kwetsbaar
Rond mij is veel gegroeid
Afhankelijkheid en verantwoordelijkheid
Ik hou me vast aan een krachtige ster
Eentje die me steeds verlicht en verwarmt
Met een roestige patronenverstorend magnetisch veld
Die mijn gevoelige wortels prikkelt
En zorgt voor nieuwe kiemkracht
Zo blijf ik overeind in deze stormachtige tijd


Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!





zondag 28 oktober 2012

Weekblog week 43 - 2012 ( 21 t/m 27 oktober)


De bezoekers van de Food Inspiration Days konden ook veel inSPAratie op doen


Op dinsdag was Mirjam van Hest mijn charmante personal assistant.


De mevrouw die hier de Spa-aardbeientest mee staat te maken is in het dagelijks leven bezig met beter eten in zorginstellingen. Daar valt ook nog een kwaliteitsslag te maken heb ik begrepen.


Het kost me geen enkele moeite om met passie een verhaal te vertellen als ik maar achter het product en de boodschap kan staan. 


Monique Nefkens, onlangs nog winnares van de Zilveren Champignon in het Huis van de Smaak, was mijn buurvrouw tijdens de Food Inspiration Days. Hier maakte ze leuke croissantjes. Die met de aardbei vond ik het mooiste natuurlijk :-)


Water en nog eens water, dat is wat me van de afgelopen week het meeste bij is gebleven. Ik mocht samen met mijn personal assistants Marjon de Hond en Mirjam van Hest twee dagen waterambassadeur spelen voor Spa, het zuiverste flessenwater dat er bestaat. Tijdens de Food Inspiration Days in het Evoluon liet ik de crème de la crème van food-innoverend Nederland en België ervaren dat water geen water is. Zoals een aardbei geen aardbei is. De aardbeien speelden een belangrijke rol bij de belevenis. En inderdaad, zeker 95% van alle mensen die zich aan de test durfden te onderwerpen was overtuigd. Na een slok Spa Rood smaakt een aardbei echt zoeter, intenser en puurder dan na een slok ander in restaurants heel populair mineraalwater. Dat andere mineraalwater zit dan wel in flessen met een meer ambachtelijke uitstraling, maar echt, het smaakverschil bij de aardbeien was gigantisch.

Nu is het niet zo gebruikelijk dat je voorafgaand aan het eten van een aardbei een slok water drinkt. Een aardbei is zelf al voor zo'n 90 % water, dus om daar dan ook nog bij te drinken is een beetje overdreven. Wat we wilden laten ervaren is dat het wel degelijk uitmaakt wat voor soort water je bij een gerecht drinkt, of tussen de gangen in. Het is zelfs zo dat je voor de optimale smaak van alle gerechten steeds ook zou moeten switchen tussen de gebruikte waters. In feite is het bij aardbeien niet anders als bij water. Welke aardbei je als beste kunt gebruiken in een gerecht is ook zo'n vraag waar haast geen enkele professionele kok of thuiskok bij stilstaat. Een aardbei van het type Honeoye of iets wat er qua eigenschappen op lijkt is perfect om te verwerken in zoete gerechten. Een Lambada-achtige is daarentegen weer ideaal om puur, zonder opsmuk te eten.

Maar ja, vraag er eens om in een restaurant welke aardbei er in je gerecht zit. Grote kans dat de serveerster en de kok het je niet weten te vertellen. Een vriend van me vroeg eens in een restaurant in Friesland hoe de aardbeien heetten in zijn nagerecht. 'Ehhh...meneer, dat moet ik even navragen bij de kok'. Komt het meisje terug met het antwoord: 'volgens de kok zijn het 'zomerkoninkjes'. Tja.... Zelf zat ik eens aan een chique dis en een tafelgenoot vroeg hetzelfde. Maar nu kwam het antwoord: 'dit zijn de aardbeien van Jan Robben'....niet dus... Wel een hele eer, dat ze m'n naam wel kenden en er mee pronkten, maar mijn aardbeien niet serveerden. Met Spa is het eigenlijk niet anders. Als je Spa bestelt, dan krijg je in heel veel gevallen wel water, maar uit een andere bron.

En dat is dus iets waar ik al langer mee rondloop. We kunnen promotie maken tot we een ons wegen en mensen overtuigen dat de ene aardbei de andere niet is, zoals water geen water is en een spruitje geen spruitje. Op de eerste plaats moeten al die topproducten een naam hebben als ze dat al niet hebben, anders zijn ze voor de herhalingsaankoop onvindbaar. Spa doet dat natuurlijk goed, net zoals veel andere fabrieksproducten. Maar in 'vers' is nog het een en ander te doen wat dat betreft. Op de tweede plaats moeten al die mensen die eindelijk het verschil ervaren hebben er om gaan vragen in de winkel of in het restaurant. Mensen u krijgt wat u verdient, laat je het aan de inkopers over of ga je zelf op je strepen staan?

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 21 oktober 2012

Weekblog week 42 - 2012 (14 t/m 20 oktober)


Nog even nagenieten. Duizenden kinderen maakten in het Huis van de Smaak kennis met het plezier van met eten bezig zijn. Ook met aardbeien dus zoals hier.


Met aardbeienvriend Marcel Dings bij PSV. Sport kijken en alleen maar bitterballen eten is niet zo'n goeie combi vonden wij. Sportief snacken hoort er bij! Welke voetbalclub zal de volgende zijn waar we voor de deur kunnen poseren?


Zo lag het er dinsdag bij toen ik arriveerde bij het Huis van de Smaak


De 270 grote potten met aardbeiplanten pasten precies in mijn auto. De planten staan weer hier op het bedrijf.


Marcel Dings bezig met de laatste loodjes. De 24 korven van bouwstaalmat worden weer hergebruikt op een andere locatie. En ook weer voor een educatief doel met aardbeien.


Ik moet eerlijk zeggen, het viel mee afgelopen dinsdag toen we het aardbeienveld bij het Huis van de Smaak op de Floriade af gingen breken. Het was een beetje wennen om het park op te rijden en direct allerlei zwaar materieel tegen te komen, terwijl dat op de vroege ochtend een half jaar lang meest bakfietsen en golfkarretjes waren. Maar goed, we hebben er een mooie tijd gehad, zijn dik tevreden over de enthousiaste bezoekers en de vriendschappen die er verstevigd zijn. En dan die mooie Floriade Award die we ook maar mooi gewonnen hebben met ons project. Ik kwam deze week nog een leuk filmpje tegen waar ik met kroonprins Willem-Alexander aan het praten ben. Een leuke herinnering heb ik daaraan. Het afbreken van het aardbeienveld schoot lekker op, samen met aardbeienvriend Marcel Dings waarmee ik de dingskes altijd graag doe. De gouden aardbeienkroon staat er overigens nog en die is te koop. Dus als je interesse hebt, wees er dan snel bij.

Het afkicken gaat zogezegd voorspoedig, ik hoef me immers ook niet te vervelen, al heb ik deze week ook flink wat tijd besteed aan gezelschap met gelijkgestemde vrienden. Die had ik ook best wel even nodig om me te helpen wennen aan de confrontatie van vorige week. Nu weet ik hoe het komt dat sommige dingen niet zo goed lukken en dat andere dingen bij mij haast vanzelf gaan en dat ik me daar dan ook beter op kan focussen. Dat maakte het knoopje doorhakken afgelopen week een stuk makkelijker. Ja ik weet het, ik heb twee jaar geleden een grote knoop doorgehakt, maar er was nog ergens een draadje blijven zitten. Dat draadje is nu ook doorgeknipt en nu kan ik ook niet meer terug. Best wel een apart gevoel, maar ik weet nu dat het goed zit. Afijn, je hoort het precieze binnenkort wel van me, misschien :-)

Ik ga nog eens een lekker Strawberry-Margaritaijsje uit de vriezer halen. Het koelt lekker af en dan heb ik tevens mijn alcoholshotje weer gehad. Als je ook trek krijgt om dit superlekkere ijs te proberen, ik heb het gewoon in mijn vriezer liggen. Het is een iets korter blogje deze week dan je van me gewend bent, maar de week zat dan ook vooral vol met dingen om niet over uit de school te klappen. Geweldige vrienden heb ik, durf ik gerust te zeggen en da's wel heel fijn!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!