advertentie

maandag 26 december 2011

Weekblog week 51 - 2011 (18 t/m 24 december)


Deze keer als foto's wat huiselijke tafereeltjes. We zaten met zijn negenen aan de kerstdis, incluis 2 oma's en een opa (mijn vader). Fijn om ze op die leeftijd nog met Kerstmis te kunnen ontvangen.

De jongste twee zijn ijverig de haricots verts in een lapje ontbijtspek aan het rollen. Daarna een beetje peterselie over de boontjes, met een kwastje wat boter er overheen en een half uurtje in de oven.



Voor het eerst heb ik 'gravad lax' gemaakt, gemarineerde zalm. Het recept, met dank aan Jan van Rongen heb ik onder aan deze blog beschreven.


Na het marineren ziet de zalm er zo uit. De overtollige dille en peperkorrels heb ik er vanaf geschraapt.


En zo eet je die lekkere vis dan op. Met zelfgemaakte mosterd-dillesaus is hij nog extra lekker!

Af en toe loop je tegen iets aan wat dan wel weer heel goed uit komt. Een jaar geleden was de wending in mijn ondernemersbestaan zodanig dat het werkgeverschap wat ik 25 jaar lang vervuld had plotsklaps in een soort van ZP-schap veranderde. Niet dat ik nu alles alleen doe, maar in plaats van medewerkers is er nu meer sprake van samenwerkers. Overigens is het ook als je mensen in dienst hebt veel beter als je elkaar als samenwerkers kunt zien en ook zo werkt aan de gezamenlijke business. In dat hiërarchische denken geloof ik niet meer zo. De tijden zijn wat dat betreft ook wel veranderd. De leeftijd zal misschien ook wel meespelen. Luisterende naar de Top 2000 met vier jeugdige nakomelingen rond me heen, die niet begrijpen dat ik daar graag naar luister besef ik dat ik wellicht een ouwe lul begin te worden. Al is dat moeilijk om te aanvaarden.

Maar goed, het ZP-schap bracht me bij een plaatselijk netwerkje van gelijkgestemden die voor elkaar een kerstpakket pakket wilden maken. Je moet immers wat om jezelf te laten verrassen. Het was trouwens erg leuk om zo een flink aantal mensen te ontmoeten die allemaal een ander kunstje kennen. Enkelen kende ik wel van zien, omdat we nou eenmaal in hetzelfde dorp wonen. Zo kwam ik in gesprek met iemand, wiens zoon enkele jaren geleden aardbeien bij me geplukt heeft. Die vriendelijke jongen is behoorlijk autistisch en heeft zo zijn beperkingen, maar hij blijkt geweldig goed te kunnen tekenen. Inmiddels is hij een perspectieftekening van het ontwerp voor de aardbeienpresentatie op de Floriade 2012 aan het maken. Hij blij, ik blij, hopelijk straks mijn collega's ook blij.

Onlangs was er een miniwedstrijdje wat deels via twitter gehouden werd. Het ging om het in 2011 bedachte eetwoord wat het beste de tijdgeest weergaf. Het woord Aardbeienacademie ging er uiteindelijk met de publieksprijs vandoor. Deze week haakte het tv-quizprogramma LINGO daar op in (ter hoogte van de 15e minuut). De zogenaamde 10-letterwoorden waren afgeleid van de winnende eetwoorden. En zo werd de Aardbeienacademie ineens een paar keer in een goed bekeken televisieprogramma genoemd. Best gaaf wel. Ik zal presentatrice Lucille Werner toch eens gaan proberen te verleiden tot een studiebeurs. Ze geloofde niet dat de Aardbeienacademie bestaat, dus die Lucille moet ik nog even onderhanden nemen.

Aan het einde van dit jaar zal ik dan ook nog even iets opbiechten. Ik heb een hobby en dat is lekkere dingen koken en daar dan samen met de familie of vrienden van genieten. Eerlijk gezegd is mijn kookkunst ook een beetje feestdagengebonden. En de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat ik zeer dankbaar ben voor hetgeen het internet mij aan heerlijke gerechtenideeën verschaft. Toch probeer ik er met mijn eigenwijzigheid toch een eigen touch aan te geven. Ik ken mijn pappenheimers inmiddels goed genoeg om ze dingen voor te schotelen die in de smaak vallen. Het is dus ook geen enkele Kerstmis vechten bij ons, om wie er mag koken. Bij hoge uitzondering zal ik het recept van een heerlijk kerstgerecht uit de doeken doen. Omdat ze het hier allemaal zo lekker gevonden hebben en omdat het ook zo eenvoudig te maken is.

Gravad Lax (ere wie ere toekomt: dankzij Jan van Rongen), zoals ik het heb klaargemaakt, met zelfgemaakte mosterd-dillesaus erbij

Benodigdheden:

1 kilo wilde rode zalmfilet met de huid er nog aan
30 gram roze peperkorrels, fijngerold met een deegroller
80 gram poedersuiker
50 gram zeezout
Genoeg verse dille om de hele rode kant van de vis mee te bedekken (flinke bos dille dus)
Een schaal waar de vis in zijn geheel in past
Aluminiumfolie
Iets gewichtigs om gedurende het marineren op het pakketje vis te leggen

Het maken is simpel:

Snij de grote zalmfilet in 2 even grote stukken. Gebruik een scherp mes want de huid is taai.
Leg de zalmhelften naast elkaar op een stuk aluminiumfolie wat groot genoeg is om de vis helemaal goed in te pakken.
Maak een mengsel van de peperkorrels, de suiker en het zeezout en wrijf de rode kanten van de zalm daar goed mee in.
Snipper de dille fijn en bedek het ingewreven zalmvlees helemaal met de dille
Leg beide zalmhelften op elkaar zodat de huid aan de buitenkant zit.
Vouw het aluminiumfolie goed dicht en leg het pakket op een schaal en zet die in de koelkast
Plaats bovenop het pakket iets wat zwaar genoeg is om wat druk uit te oefenen. Ik heb er 2 pakken suikerklontjes, verpakt in een plastic zak voor gebruikt
Alles is op deze manier gedurende 60 uur gemarineerd. Elke 12 uur heb ik het pakketje omgekeerd. Er loopt een beetje vocht uit, maar dat hoort zo. Des te lekkerder wordt de zalm.
Voordat je de zalm aan gaat snijden, eerst de aanwezige dille en peperkorrels verwijderen. Daarna de zalm schuin aansnijden, naar de huid toe.
Toen de zalm opgepeuzeld was hebben onze poezen nog van hun kerstdiner genoten, met de overblijvende huid met restantjes visvlees.

De bijgeserveerde mosterd-dillesaus was nog ietsje makkelijker te maken en in een handomdraai klaar. Zo heb ik die gemaakt:

Benodigdheden:

10 eetlepels grove mosterd (met zaadjes)
2 eetlepels sherry-azijn
1 flinke bos dille
4 eetlepels vloeibare honing
150 ml slaolie

Zo maken:

Mosterd, sherry-azijn en honing bij elkaar doen en goed door elkaar roeren. Dan de slaolie er langzaam bij schenken en blijven roeren tot het een mooi glad sausje is. Tot slot de heel fijngehakte dille, zonder de stengeltjes erbij doen en nog even roeren. Klaar is Kees.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 18 december 2011

Weekblog week 50 - 2011 (11 t/m 17 december)


Sinds enkele dagen is een gedeelte van mijn assortiment Aardbeienlekkers ook verkrijgbaar bij WIE KENT in Amstelveen. Dit is echt een geweldig winkel en zeker het omrijden waard!


Nat was het zeker wel afgelopen week. Zo nat zelfs dat de sloten al dat water niet snel genoeg konden afvoeren. Eventjes mochten we de luxe voelen van aan het water wonen.


Onze Strawberrytree is in kerststemming. De bloemiste die deze creatie gemaakt heeft, zwaait nu de scepter over de bloemen en planten bij WIE KENT


Hier komt de aardbeienpresentatie van de Floriade 2012. Over ruim 4 maanden gaat deze internationale tuinbouwtentoonstelling open. Het komt er fantastisch uit te zien. Rechts staat Ad Berends van GroentenFruit Bureau die het een en ander ter plaatse coördineert.


Hier word ik geïnterviewd door Toine van Peperstraten, samen met mr Tasty Tom, Ton Janssen. Het was tijdens de jaarvergadering van Nefyto in het Kurhaus in Scheveningen.


'Goddelijke aardbeienjam met rozen-esprit van Jan Robben', twitterde vanmorgen een aardige dame die een pot van dat lekkers gekocht had bij WIE KENT in Amstelveen. Sinds enkele dagen is een gedeelte van mijn assortiment verkrijgbaar bij deze spiksplinternieuwe winkel waar alleen bijzondere producten verkocht worden. Met 'Fabulous Food & Flowers' trekken ze terecht de aandacht van winkelend publiek. Behalve dat ik trots ben dat mijn producten in deze winkel überhaupt een plaats in het schap hebben gekregen, krijg ik goeie zin van zo'n blije reactie van een consument.

Op het aardbeienveld was deze week niet heel veel te doen, behalve nog wat opruimwerkzaamheden. Veel gezelligheid was er ook niet aan het buiten werken deze week. Het water kwam af en toe met bakken uit de lucht. Even dacht ik nog dat het wel wijwater of tranen der engelen zouden zijn omdat de hemel zoveel biecht ineens niet kon verdragen. Het is er natuurlijk ook gewoon de tijd naar en het had net zo goed een pak sneeuw kunnen zijn. De planten zitten nu opgeslagen in de koelcel, behalve een deel wat voor de vroegste teelt bestemd is. Een pak sneeuw mag er nu voor mij dan ook gerust vallen, al is het maar omdat sneeuw een perfecte isolatiedeken is voor de aardbeienplanten. Een betere bescherming tegen vorst is er niet.

Een leuke opdracht waar ik me tegenwoordig een beetje mee bezig hou is het bedenken van een mooie en doeltreffende presentatie voor de aardbeiensector op de Floriade die in april 2012 in Venlo begint. Afgelopen week ben ik met een aantal mensen de locatie gaan bekijken om de inspiratie wat op gang te helpen. De ideeën borrelen al behoorlijk en de kunst is om die ideeën nu handen en voeten te gaan geven. Echt een gave uitdaging die wel bij mijn interesses past. Naar schatting 8.000 mensen zullen straks dagelijks langs die aardbeienpresentatie komen wandelen, dus de uitdaging om er iets goeds van te maken ligt voor de hand.

En man man, wat gebeuren er achter de schermen van de Aardbeienacademie nu toch leuke dingen. Ik heb de laatste week zeker drie afspraken gemaakt voor aan de Aardbeienacademie gerelateerde acties en evenementen. En wat ook zo leuk is? Voor mij is nu bewezen dat netwerken loont, ook al duurt het soms een paar jaar. Een jaar of vier geleden kwam ik tijdens een bijeenkomst in het Olympisch Stadion in contact met een ondernemende dame. Ze was bezig om net als ik een bijzonder product in de markt te zetten. Via twitter haakten we onlangs weer aan elkaar. En nu zit er een mooie samenwerking in het verschiet. Als het klaar is zullen we er eens een lekker flesje op ontkurken. *plop*

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 11 december 2011

Weekblog week 49 - 2011 (4 t/m 10 december)


Deze week mocht ik voor Nefyto optreden in het Kurhaus. Oud-profbokser Arnold Vanderlyde hield er een boeiende presentatie over 'Vechten voor Succes'.


Binnenkort komt het recept voor dit prachtige aardbeienrecept op de website van de Aardbeienacademie. Wim Winkel, culinair adviseur van Horeca-groothandel Hanos is de ontwerper.


Nog zo'n heerlijk aardbeiengerecht van de hand van Wim Winkel. Ietsje complexer om te maken, maar binnenkort ook met bijbehorend recept op Aardbeienacademie.nl



In het Kurhaus in Scheveningen werd ik geïnterviewd door Toine van Peperstraten, bekend van Studio Sport. Hier staat hij nog wat te steggelen met Arnold Vanderlyde.


Het wordt na een aantal weken met optimistische geluiden onderhand weer eens wat tijd voor zwartgalligheid. Om de balans er een beetje in te houden en ook omdat de man met de hamer vandaag weer langs gekomen is. Wellicht ligt het aan het sombere weer van de laatste week. Ik kan wel net doen of het allemaal rozengeur is, maar dat vertik ik. Sommige anderen schakelen dan tegenwoordig een social media manager in die je helpt met een strategie om net te doen alsof. Nee, ik ben helaas gewoon wie ik ben. Gisteren kreeg ik op Foodlog ook al een vraag of ik chagrijnig was, terwijl ik dat toen echt niet was. Maar och, iemand als Hans Dorrestijn verdient zijn geld met chagrijnig zijn of in ieder geval chagrijnig doen. Maar goed, die is dan tenminste nog leuk. Nou, gezellig ben ik.... niet?

En dat, terwijl het afgelopen donderdag nog 'knuffeldonderdag' was. Welke idioot dat verzonnen heeft weet ik niet, maar het was 'trending topic' op twitter, dus het zal wel. Uit ballorigheid heb ik mijn steentje er ook aan bijgedragen door aan mijn bio de term 'knuffelboer' toe te voegen. Ik had er net zo goed 'doodgeknuffelde boer', van kunnen maken, maar dat paste niet, of ik moest gaan schrappen in de andere kwalificaties die ik mezelf heb toebedicht. Het is nu een dik jaar geleden dat we besloten hadden om zelf geen aardbeien meer te telen. Hoewel het menens was, hebben we ondanks het verkopen van het grootste deel van de grond toch nog een stukje aardbeien geplant. Je weet wel, van dat bloed wat altijd ergens wil kruipen waar het dat normaal gesproken niet kan.

Ja, ook de Aardbeienacademie zijn we toen gestart. Alweer een intiatief wat door heel veel mensen leuk gevonden werd en waar ook al een flinke schare aan meegedaan heeft het eerste jaar. Waar ik me dan echter vreselijk aan erger en eerlijk gezegd steeds meer, is dat ik Jan en alleman geregeld zie schrijven en hoor roepen dat ik succesvol ben. Maar lieve mensen, dat moet toch echt nog heel veel gaan groeien hoor! Mijn maag draaide drie keer om toen ik een stukje van een businesscoach las die trots vertelde dat hij 'het succesverhaal van Jan Robben' ging vertellen aan een groep waar hij vrijwel zeker dik voor betaald werd. Terwijl ik die man nog nooit gezien en gesproken heb. Nog niet eens een mailtje hebben we met elkaar gewisseld. Hup, daar gaat mijn leergeld weer denk ik dan. Ik wilde dat ook zelf wel komen vertellen. En zo kan ik dus nog wel een hele rij voorbeelden noemen wat ik nu niet doe. Maar dat bedoel ik dan met 'doodgeknuffelde boer'.

Gelukkig zijn er positieve uitzonderingen. Afgelopen week mocht ik in het Kurhaus in Scheveningen bij Nefyto, de branchevereniging van bedrijven in de gewasbeschermingsmiddelenindustrie optreden. Ik werd er samen met Ton Janssen, beter bekend als mister Tasty Tom geïnterviewd door Toine van Peperstraten. Een jaar of 14 geleden heb ik aan de wieg gestaan van de verduurzaming van de aardbeienteelt in Nederland. In een paar jaar tijd hebben we de milieubelasting door bestrijdingsmiddelen met ruim 90% verlaagd. En dat proces heeft zich daarna doorgezet. De telers van Hollandse Aardbeien plukken daar nog zeker de vruchten van. Toen is het geknuffel langzaam begonnen. Misschien had ik wijzer moeten zijn. Een knuffelboer is net als een knuffelbeer na 14 jaar een heel eind kaal. Maar verder....., niks dan goeds hoor ..... :-))

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 4 december 2011

Weekblog week 48 - 2011 (27 nov t/m 3 dec)


Aan elke van de honderden potten Aardbeienlekkers die we per kerstpakket verkopen hangen we zo'n kaartje.


Hij mag nu eindelijk plaats maken voor Elio di Rupo, maar dit is toch echt Yves Leterme met mijn doos aardbeien in zijn hand.


Alweer een publicatie waarin ik een plaatsje verworven heb. Het boekje 'Van Eigen Bodem', met veel recepten van bijzondere producten. Het zou best kunnen dat het boekje binnenkort ook verkrijgbaar is in de Campuswinkel van de Aardbeienacademie

Dit Aardbeienlekkers van onze eigen aardbeien bieden we nu aan in de Campuswinkel van de Aardbeienacademie, net als allerlei lekkere en spannende combinaties met aardbeien


Natuurlijk ontbreken de roestvrijstalen aardbeienboompjes ook niet in de Campuswinkel. Tip: een omgekeerde met water gevulde kerstbal en daarin een roosje, past er ook perfect op. Is serieus een sieraad op tafel


Rond Sinterklaas proberen we altijd de grootste berg aardbeiplanten in de vriescel te hebben staan. Het kan in deze tijd immers vriezen of dooien en voor je het weet ben je dan een paar maanden verder gesukkeld. Onze berg aardbeienplanten is inmiddels al niet meer zo groot als vroeger, dus die zorg is hier ook wat minder groot. Op wat grote potten met ervaren planten na zit alles al lekker knus in een kist, net onder het vriespunt. Ervaren planten noem ik de planten waarvan we dit jaar al een keer aardbeien geplukt hebben. Op de doordragende rassen na mogen ze hun kunstje nog een keer vertonen. Doordragers plant ik liever in het voorjaar weer opnieuw. Een tweede oogst van doordragers levert een grote kans op kleine vruchtjes op en daar zit ik niet op te wachten. Kleintjes zijn doorgaans ook absoluut niet lekkerder dan grote exemplaren.

Enkele dagen geleden hebben we de Campuswinkel van de Aardbeienacademie geopend. De abonnees van de Nieuwsbrief waren er als eerste van op de hoogte en een aantal van hen wist de virtuele winkeldeur al snel te vinden. Behalve de tien rassen aardbeiplanten die we nu in het assortiment hebben, staan er ook een heel rijtje aardbeienjams in de etalage. Al sinds we een deel van onze eigen aardbeien verwerken tot Aardbeienlekkers is het bijna ondoenlijk geweest om de mensen die er interesse in hadden te voorzien van dit lekkers. De marge die winkeliers vragen maakte deze producten veel te duur en voor mij bleef er te weinig marge over. Daar had niemand dus wat aan. Nu met de online winkel is dat probleem opgelost. Gelukkig, want de reacties op onze aardbeienjam zijn altijd geweldig, al zeg ik het zelf. Plantmateriaal van verschillende doordragende rassen voeg ik trouwens pas in het voorjaar toe aan de assortimentslijst.

Ik had er nog nooit van gehoord, maar er is dus echt een heuse competitie van eetwoorden die het beste het tijdsbeeld van nu weergeven. Er zijn dit jaar twaalf in 2011 geïntroduceerde eetwoorden in de race en grappig vond ik dat ook het woord Aardbeienacademie werd genomineerd. Het initiatief heet Foodlingo 2011 en tot en met 8 december kun je daar een stem uitbrengen. Vind je een ander eetwoord beter, stem daar dan gerust op. Persoonlijk vind ik 'sluipsuiker' en 'bonenestafette' wel leuk. Tsja, wat is het tijdgeestgehalte van Aardbeienacademie dan? Eén ding is zeker, steeds meer mensen zijn het beu dat ze de beste en de lekkerste producten niet kunnen kopen in de winkel. De inkopers van supermarkten en inkoopcombinaties bepalen wat er in het winkelschap komt. Ook al zeggen zij zelf van niet omdat de consument niet om andere producten vraagt.

Nee, natuurlijk vraagt de consument er niet om als die niet weet dat er een alternatief is en dat georganiseerde consumentenkracht het inkoopbeleid kan veranderen. De Aardbeienacademie zorgt er in ieder geval voor dat mensen ervaren dat de ene aardbei de andere niet is en dat er wel degelijk iets te kiezen zou kunnen zijn. Hoe meer mensen gaan ervaren dat er wat te kiezen is, hoe minder ze zullen gaan pikken dat ze in de supermarkt met een kluitje het riet in worden gestuurd. Behalve dat, is het zelf telen van aardbeien in gezelschap van andere studenten een leuke en sociale bezigheid doordat sociale media hen met elkaar verbindt. Nog meer tijdgeestelementen kun je halen uit het lijstje van 23 redenen om student te worden aan de Aardbeienacademie.

En zeg nou eerlijk, wat is er nóg lokaler dan op enkele meters afstand van de keukentafel je eigen aardbeien te kunnen plukken? En dan nog wat, menig Aardbeienacademie-student heeft me deze zomer laten weten dat ze gesmuld hebben van de allerlekkerste aardbei die ze ooit gegeten hebben. Dat gevoel heb ik nu ook altijd. Die prachtige Lambada, Elianny, Korona of welke aardbei dan ook die ik zelf pluk en ter plekke soldaat maak heeft toch echt niks met de doorsnee aardbei in een doorsnee doosje. Er zijn mensen die het een orgasme van de smaakpapillen noemen.....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!