advertentie

zondag 27 februari 2011

Weekblog week 8 - 2011 (20 t/m 26 februari)

Zo zien bosaardbeitjes eruit (fragaria vesca) Ze smaken lekker, maar je kunt ze het beste direct na het plukken opeten. Bewaren kan echt niet. Ik heb er wat planten van opgepot. Op enig moment komen ze beschikbaar voor de deelnemers aan de Aardbeienacademie.
Mara des Bois is niet meer weg te denken uit ons assortiment. Het is een aardbei met een heel sterke smaak en vooral bij fijnproevers geliefd.

De frambozenaardbei is geen kruising tussen een framboos en een aardbei. Hij heeft zijn bijnaam te danken aan zijn uiterlijk. De echte naam van dit zeer smakelijke ras uit 1923 is Frau Mieze Schindler. Klinkt ook best lekker vind ik.

Toch nog wat plantjes van dit heel aparte aardbeiensoortje op de kop getikt. De ananasaardbei. Een heel kwetsbaar aardbeitje en vooral opvallend vanwege zijn afwijkende kleuren.



Met het dichterbij komen van maart begint het voorjaar toch weer behoorlijk te kriebelen. Het zal wel in de genen zitten. Vele tientallen jaren was het voor mij de tijd om weer op het land gaan te wroeten. Het rigoureuze besluit van enkele maanden geleden om de eigen teelt los te laten speelt me best wel parten eerlijk gezegd. Het zal wel een vorm van afkicken zijn denk ik waar ik doorheen moet. Het voornemen om toch nog een beetje aardbeien te blijven telen, voor in ieder geval de directe verkoop aan consumenten en andere enthousiaste verkoopkanaaltjes staat nog fier overeind. Ik wil me toch nog een echte aardbeienteler voelen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. De komende maand moeten we daar dan toch echt wel mee aan de slag. Vooralsnog hebben we onze overtollige grond nog niet verkocht en het stuk wat we over houden moet nog aangepast worden aan de nieuwe situatie.
.
Inmiddels slaat de belangstelling voor de Aardbeienacademie ook over naar meerdere bedrijven. Regelmatig word ik gebeld voor een interview erover en via twitter ben ik al met verschillende mensen in contact gekomen die mee willen denken en het een sympathiek idee vinden. Komt vast goed, maar er moet natuurlijk wel een goed verdienmodel aan vast zitten. Dat is voor de korte termijn toch wel de grootste uitdaging voor mij. Van alleen promotie, mooie artikelen en enthousiaste mensen komt er geen brood op de plank. Daar heb ik al vele jaren ervaring mee.
.
Het begin van de website van Aardbeienacademie is er sinds een paar dagen ook. Mooi is daarop te zien dat er vanuit heel Nederland belangstelling is, maar het moet echt nog flink gaan groeien. Maar ja, we zijn natuurlijk nog maar korte tijd aan het werven van deelnemers en de feitelijke colleges aan de academie moeten nog beginnen. Zon aan de hemel zou ook wel eens kunnen helpen. Het zal wel net als met de plantjes zelf zijn: in het begin groeit het langzaam en vraag je jezelf af wat er van terecht moet komen, maar dan ineens is er een groeiexplosie en ben je de vruchten aan het plukken. wat het misschien ook is? Ik ben een beetje een ongeduldig en wispelturig type.
.
Vorige week had ik gemeld dat ik een flink aantal bosaardbeienplantjes had opgepot. Die friemelplantjes hebben nog wel een tijdje nodig voordat ze iets opleveren. De afgelopen week heb ik er Mara des Bois aan toegevoegd. Deels om zelf aardbeien van te telen voor de directe verkoop vanuit onze boerderijwinkel en deels kunnen de plantjes straks als ze wat groter zijn hun weg vinden via de Aardbeienacademie. Daar kan dit jaar zeker goed van geplukt worden.
.
Plantjes van frambozenaardbeien en zelfs van ananasaardbeien heb ik nu ook staan, maar die moeten nog wel wat langer groeien. Dat is meer iets om vanaf 2012 van beginnen te oogsten. Ja, een paar aardbeitjes zullen er vast wel aan groeien dit jaar. Ook deze soorten zijn bedoeld voor de Aardbeienacademie. Via de website is er straks aan te komen. Voor volgend jaar zitten er zelfs Lambada en Korona in het verschiet. Die plantjes moet ik echter eerst zelf voorkweken tot een grotere plant, want de productiviteit van Lambada is nogal klein uitgevallen. En dan zul je ook net zien dat die paar aardbeien dan nog door roekeloze duiven worden geconfisqueerd.
.
Waar ik nu trouwens benieuwd naar ben is wanneer de eerste vlaaien met Nederlandse aardbeien op de markt komen. Ik was benaderd door een vlaaienkoning die helemaal wilde overstappen op Nederlandse aardbeien en daarmee vanaf het begin de Spaanse knoepers vaarwel zou zeggen. Ik vond het best een gewaagde stap, wetende dat Nederlandse aardbeien over het algemeen toch een fors stuk duurder zijn dan hun Spaanse equivalenten. Ze wilden er zelfs mijn naam aan verbinden als aardbeienautoriteit. Een hele eer, ware het niet dat mijn afgegeven richtprijs voor de aardbeien aan de hoge kant bleek te zijn. De vlaaien mochten natuurlijk geen cent meer gaan kosten. Tsja, dan gaat het feest niet door. Ik ben wel benieuwd hoe de vlaaienkoning het aardbeienvlaaienseizoen nu dan in gaat zetten. Toch maar Spaanse of is er een andere aardbeienkoning gevonden?
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 20 februari 2011

Weekblog week 7 - 2011 ( 13 t/m 19 februari)

Best lekker om je tanden daar eens in te zetten. De allereerste Lambada's uit de kas zijn alweer geplukt. Die zijn een heel stuk makkelijker om in te bijten en lekkerder dan hun mediterrane verwanten die je nu doorgaans aantreft in de winkels. Maar ook een stukje duurder. Eén Lambada levert echter meer genot op dan een hele doos Spaanse Camarosa of iets dergelijks is mijn mening. Neem de proef maar eens op de som!

De bosaardbeienplantjes (Fragaria vesca) staan sinds een paar dagen in een potje, te wachten op mooi weer.

Dat er al zoveel belangstelling voor de Aardbeienacademie is van mensen die in het zicht van de keukentafel hun eigen aardbeitjes willen telen is leuk, heel leuk zelfs. Maar nu zijn er dus ook al bedrijven die met allerlei ideeën komen voor producten, waarvoor de Aardbeienacademie ondersteunend kan zijn. Dat is óók bijzonder. Sterker nog, ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat het zou kunnen gaan gebeuren. Komende week alweer een paar gesprekken over dit soort zaken. Druk mee de komende tijd, maar van positieve dingen word je niet snel moe. Als er nog meer mensen met een bedrijf aan willen haken, schroom dan niet om contact met mij op te nemen.

Een paar jaar geleden heb ik van een vriendin wat bosaardbeiplantjes gekregen, die ze had meegebracht van vakantie in Toscane en Tirol. Ze zijn door elkaar gehusseld, maar zo te zien zijn ze van hetzelfde soort. Nadat ik ze een paar jaar in leven heb gehouden en er te weinig tijd aan heb kunnen spenderen wil ik er nu iets aparts mee gaan doen. Gaat er echt grappig uitzien denk ik. Past ook mooi bij de Aardbeienacademie en bij aardbeien plukken op je eigen terras. Bosaardbeitjes zijn zo kwetsbaar en slecht houdbaar dat je ze het beste meteen nadat ze geplukt zijn kunt opeten. Afgelopen week heb ik de plantjes in een potje gezet zodat ze alvast wat kunnen gaan groeien als het mooi weer wordt. Eerst maar eens afwachten wat het wordt.

Begin van de week was ik bij de Studieclub Regio Boskoop waar ik een verhaal mocht komen vertellen over innovatie en over de spagaat waar ondernemers zoals ik vaak in terechtkomen. In al je enthousiasme bedenk je iets en je gaat er mee aan de slag, maar als de omgeving die je nodig hebt om het product aan de consument te verkopen er niet is, dan is het een mission impossible. Van de andere kant, als pioniers niet beginnen met innoveren dan gaat die omgeving ook niet veranderen. Het is het bekende kip-ei-verhaal. Overigens zijn die boomkwekers, of boomtelers zoals ze in Boskoop zeggen ook goed bezig. Op deze avond werd een innovatieprijs uitgereikt aan een bedrijf wat de vaste plant Skimmia in een ander daglicht heeft gezet. Op deze buitenplant bij uitstek heeft dat bedrijf een variant gemaakt voor in de huiskamer.

Geen bloemist of tuincentrum die er naar gevraagd zullen hebben, maar ineens was het product er. Kijk dat zijn nu de dingen waar ik ook altijd naar op zoek ben en warm van word. Producten maken omdat ze gevraagd worden, kan iedereen. Maar producten maken die passen bij een nog niet ingevulde en zelfs nog niet onderkende behoefte, dat is de kunst. Dan heb je pas een echte innovatie. Binnenkort gaan we met een groepje aardbeientelers en enkele mensen die wat verder van de aardbeien afstaan eens brainstormen om hopelijk ook weer wat blue oceans te kunnen ontdekken. Zal vast lukken, zegt de optimist in mij die het soms ook best wel een beetje moeilijk heeft, zeg ik eerlijk.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 13 februari 2011

Weekblog week 6 - 2011 (6 t/m 12 februari)

Door met een aantal collega's te twitteren over innovatie zijn we tot het idee gekomen om eens een creatieve sessie te organiseren. Wil er iemand meedoen? Je hoeft geen verstand van aardbeien te hebben.

Sfeerplaatje van de Strawberrytree, zoals er gisteren 2 opgesteld stonden bij een bruiloft in Delft.

Ik kom altijd wel op heel mooie locaties met die Strawberrytree en vaak in een nieuwe omgeving. Zoals hier bij De Lindenhof in Delft. Als ik tijd over heb probeer ik ter plaatse dan nog even wat inspiratie op te snuiven.


De Aardbeienacademie heeft al groeistuipen, voordat hij begonnen is. Andere bedrijven zoals Willem & Drees haken er ook al op in op een goeie manier. Leuk project!



Nog geen idee voor Valentijnsdag? Trouwens, ook al al doet u niet aan Valentijn, het is toch leuk om aardbeicollege gaan te volgen aan de Aardbeienacademie.




Het is best een flinke exercitie als ik weer eens mag uitrukken met de Strawberrytree. Hoewel ik er al veel mee op pad ben geweest is het toch elke keer weer anders. Gisteren mocht ik opdraven in Delft bij De Lindenhof, op een bruiloft met 250 gasten. Twee Strawberrytrees mee en 500 aardbeien die deze keer helemaal uit Portugal gekomen zijn. In Nederland is de aanvoer nu maar zeer beperkt en in feite zijn die Portugese ook een beetje Nederlands. Een Nederlandse kweker teelt ze daar en het is ook nog eens een Nederlands ras. De bruid vond het er in ieder geval fantastisch uitzien, kon ze nog net uitbrengen voordat ze het ja-woord mocht gaan uitspreken. Terwijl de Strawberrytrees leeggeplunderd werden heb ik zelf een wandelingetje gemaakt door de binnenstad van Delft en onder andere mijn ogen uitgekeken in de winkel van Simon Levelt. Wat kun je toch een sfeervolle en heerlijke beleving creëren rondom koffiebonen. Tja, en dan droom ik daar natuurlijk over iets soortgelijks met aardbeien.
.
Op twitter was ik afgelopen week ook een tijdje over innovatie aan het stoeien met collega's en anderen. Het plan is daar ontstaan om eens met een stelletje bij elkaar gaan te zitten en leuke ideeën bedenken waarmee we samen verder zouden kunnen. Dat gaan we dan ook maar doen en ik ga die creatieve sessie faciliteren. Je weet nooit wat er uit zo'n sessie tevoorschijn komt, maar vast wel weer een aantal ideeën om aardbeien weer extra in de belangstelling te kunnen krijgen. Twitteren op zich vind ik trouwens ook een heel goede creativiteitstool. Al meeliftend op tweets van anderen kun je daar heel wat inspiratie opdoen.
.
De Aardbeienacademie begint steeds meer mensen te inspireren. Het zou best wel eens een soort platform kunnen worden waar ook initiatieven van andere bedrijven baat bij kunnen hebben. Een aantal mensen van bedrijven hebben al aangegeven interesse te hebben om gastcolleges te geven over een specifiek onderwerp, zoals biologische ziekte- en plaagbestrijding. Inmiddels zijn er ook al 3 bedrijven die op de een of andere manier een product willen gaan verkopen met een link naar de Aardbeienacademie. Een ervan is Willem & Drees, waarmee we samen een project gaan doen. Over een paar weken doe ik hier wel uit de doeken wat dat dan precies gaat worden. Het zou wel heel leuk zijn als we elkaar zo kunnen helpen.
.
Over platformen gesproken, ik las erover in het boek Wat Zou Google Doen van Jeff Jarvis. Ik besefte dat ik in feite al een tijdje bezig ben geweest met het bouwen van een platform. Tegen wil en dank heb ik de laatste jaren toch een naam opgebouwd in aardbeienland. Dat is mijn platform dan wellicht wel, dat ik beter moet gaan benutten. Op mijn platform staan de smaakaardbeien gebouwd, de Strawberrytree, de Aardbeienacademie, mijn ervaringspresentaties en wat dies meer zij. De uitdaging voor me is nu dat ook de klanten en gebruikers van mijn producten, niet alleen van de producten zelf profiteren. Maar mijn klanten moeten zelf ook weer nieuwe producten of diensten gaan ontwikkelen waar mijn platform ze dan weer bij kan faciliteren. Ik moet me dus eens hoognodig gaan verplaatsen in mijn klanten en bedenken wat zij op mijn platform zouden kunnen bouwen. Interessante uitdaging vind ik. Misschien praat ik wel abracadabra nu...
.
Morgen is het Valentijnsdag, aan de drukte in Delft te zien gisteren zijn er heel wat mensen die daar werk van maken. Mocht je van plan zijn om deze of gene met iets origineels te verrassen, schrijf je dan gerust samen in bij de Aardbeienacademie. Ik weet uit ervaring dat duiven heel graag aardbeien lusten. Bij tortelduifjes zullen die lekkere aardbeien vast en zeker ook nog eens voor wat extra romantiek zorgen.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!


zondag 6 februari 2011

Weekblog week 5 - 2011 ( 30 jan t/m 5 febr)

Volgende week maandag is het weer Valentijnsdag. Als u het ook een uitdaging vindt om samen met uw geliefde liefdesaardbeien te kweken, lees dan deze Nieuwsbrief en schrijf u dan samen HIER in voor de Aardbeienacademie

Dit zijn Annet en Richard Kalter, aardbeientelers uit IJsselmuiden. Na een nooit meer te vergeten reis naar Egypte gaan ze zich weer helemaal toeleggen op lekkere aardbeien uit de kas. Bewaar uw aardbeiengeduld nog even tot eind maart en laat u tot die tijd niet misleiden door mooi uitziende rode knolletjes uit Egypte en andere Middellandse-Zeelanden (foto www.agf.nl)

In de Levensmiddelenkrant deed ik uit de doeken hoe ik het supermarktschap beleef

Zoiets proberen te kweken kan natuurlijk ook. (foto www.agf.nl)



Mijn 38 collega's die vorige week nog vol spanning in Cairo zaten te wachten op een vluchtmogelijkheid zijn gelukkig weer ongedeerd thuis. Met de nodige schrik in de benen wellicht en in ieder geval met een verhaal wat ze nooit meer zullen vergeten, maar zonder in Egypte een aardbei gezien te hebben. Ik kwam de Egyptische aardbeien afgelopen donderdag trouwens wel tegen tijdens een wandelingetje door de wijk Lombok in Utrecht. Ze zagen er prachtig uit en ze waren ook niet duur. Met in mijn achterhoofd ook het verhaal van mijn collega's heb ik om te proberen een doosje meegenomen.
.
Tsja, ze waren niet lekker, maar dat is waarschijnlijk gekomen door een fout in het distributiekanaal. Dat lag echt niet aan de aardbeien op zich, hoewel ze van nature wel een stuk harder zijn dan onze eigen Nederlandse aardbeien. De smaak kwam me heel herkenbaar voor. Ik ben ooit betrokken geweest bij proeven om aardbeien langer houdbaar te maken. Als de zuurstof (O2) uit de verpakking verdwenen was en plaats gemaakt had voor koolzuur (CO2) dan gingen die aardbeien dus zo smaken. Uiterlijk een perfecte presentatie, maar een ronduit vieze smaak. Geen idee hoe dat die aardbeien vanuit Egypte hier zijn gekomen, maar als dat in een te afgesloten container is gebeurd, dan denk ik dat het daar mee te maken heeft. Gewoon nog even wachten met aardbeien eten dus. Over een maand zijn er al weer uit Nederlandse kassen. Een heel stuk beter, dat weet ik zeker.
.
Mijn uitstapje in Lombok was even een inspiratie-intermezzo. Dat doe ik wel vaker als ik in een andere omgeving ben. Even daarvoor heb ik bij het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) geprobeerd om een 50-tal ambtenaren van inspiratie te voorzien. Ik hoop dat het gelukt is, maar uit de reacties te horen heb ik er toch een aantal aan het denken gezet. Ik was door EL&I-er @joostreus (en maker van het filmpje van de Strawberrymob) gevraagd om als ervaringsdeskundige een presentatie te houden over Maatschappelijke Innovatie in de Tuinbouw.
.
Tsjee, ik ervaringsdeskundige? Na wat gegoogel op de kreet 'Maatschappelijke Innovatie', kwam ik al snel tot de conclusie dat ik daar inderdaad al vele jaren ervaring mee heb. Een definitie: 'met nieuwe technologieën, producten en diensten een oplossing genereren voor een maatschappelijk probleem, door dat probleem aan te pakken als innovatievraagstuk'. Een hele mond vol, maar dat is het dus.
.
Veertien jaar geleden heb ik al de kar getrokken om de aardbeienteelt een aantal flinke stappen vooruit te laten zetten op het gebied van duurzaamheid. Het Milieukeurproject heette dat in die tijd, als antwoord op de kritische noten van milieuorganisaties aan het adres van de aardbeienteelt. We zijn daar toen behoorlijk succesvol mee geweest. De jaren daarna ben ik me vooral gaan richten op smaakaardbeien, dus om behalve duurzaamheid ook de smaak van aardbeien op een hoger plan te trekken. Ook die beweging heeft zich doorgezet. En zo mag je dan, na vele jaren leergeld te hebben betaald, ineens als ervaringsdeskundige optreden op een ministerie... Belangrijkste les voor mij was toch wel dat je als ondernemer nóg zo'n goed product kunt hebben. Maar als de omgeving die nodig is om het product bij de consument te brengen er niet klaar voor is, is het een mission impossible.
.
De toekomst ziet er voor mij goed uit denk ik. Ik las deze week namelijk in de Nieuwsbrief van LTO-Vollegrondsgroentenet.nl dat ze mij als ambassadeur willen behouden voor de toekomst. Ik verheug me er al uitgebreid op dat ik ook in de toekomst mijn steentje kan bijdragen aan de promotie en het imago van de Nederlandse aardbeien en ben nu reuze benieuwd naar het voorstel waarmee de sector uiteraard snel zal komen.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan,
.
P.S. reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!