advertentie

maandag 26 december 2011

Weekblog week 51 - 2011 (18 t/m 24 december)


Deze keer als foto's wat huiselijke tafereeltjes. We zaten met zijn negenen aan de kerstdis, incluis 2 oma's en een opa (mijn vader). Fijn om ze op die leeftijd nog met Kerstmis te kunnen ontvangen.

De jongste twee zijn ijverig de haricots verts in een lapje ontbijtspek aan het rollen. Daarna een beetje peterselie over de boontjes, met een kwastje wat boter er overheen en een half uurtje in de oven.



Voor het eerst heb ik 'gravad lax' gemaakt, gemarineerde zalm. Het recept, met dank aan Jan van Rongen heb ik onder aan deze blog beschreven.


Na het marineren ziet de zalm er zo uit. De overtollige dille en peperkorrels heb ik er vanaf geschraapt.


En zo eet je die lekkere vis dan op. Met zelfgemaakte mosterd-dillesaus is hij nog extra lekker!

Af en toe loop je tegen iets aan wat dan wel weer heel goed uit komt. Een jaar geleden was de wending in mijn ondernemersbestaan zodanig dat het werkgeverschap wat ik 25 jaar lang vervuld had plotsklaps in een soort van ZP-schap veranderde. Niet dat ik nu alles alleen doe, maar in plaats van medewerkers is er nu meer sprake van samenwerkers. Overigens is het ook als je mensen in dienst hebt veel beter als je elkaar als samenwerkers kunt zien en ook zo werkt aan de gezamenlijke business. In dat hiërarchische denken geloof ik niet meer zo. De tijden zijn wat dat betreft ook wel veranderd. De leeftijd zal misschien ook wel meespelen. Luisterende naar de Top 2000 met vier jeugdige nakomelingen rond me heen, die niet begrijpen dat ik daar graag naar luister besef ik dat ik wellicht een ouwe lul begin te worden. Al is dat moeilijk om te aanvaarden.

Maar goed, het ZP-schap bracht me bij een plaatselijk netwerkje van gelijkgestemden die voor elkaar een kerstpakket pakket wilden maken. Je moet immers wat om jezelf te laten verrassen. Het was trouwens erg leuk om zo een flink aantal mensen te ontmoeten die allemaal een ander kunstje kennen. Enkelen kende ik wel van zien, omdat we nou eenmaal in hetzelfde dorp wonen. Zo kwam ik in gesprek met iemand, wiens zoon enkele jaren geleden aardbeien bij me geplukt heeft. Die vriendelijke jongen is behoorlijk autistisch en heeft zo zijn beperkingen, maar hij blijkt geweldig goed te kunnen tekenen. Inmiddels is hij een perspectieftekening van het ontwerp voor de aardbeienpresentatie op de Floriade 2012 aan het maken. Hij blij, ik blij, hopelijk straks mijn collega's ook blij.

Onlangs was er een miniwedstrijdje wat deels via twitter gehouden werd. Het ging om het in 2011 bedachte eetwoord wat het beste de tijdgeest weergaf. Het woord Aardbeienacademie ging er uiteindelijk met de publieksprijs vandoor. Deze week haakte het tv-quizprogramma LINGO daar op in (ter hoogte van de 15e minuut). De zogenaamde 10-letterwoorden waren afgeleid van de winnende eetwoorden. En zo werd de Aardbeienacademie ineens een paar keer in een goed bekeken televisieprogramma genoemd. Best gaaf wel. Ik zal presentatrice Lucille Werner toch eens gaan proberen te verleiden tot een studiebeurs. Ze geloofde niet dat de Aardbeienacademie bestaat, dus die Lucille moet ik nog even onderhanden nemen.

Aan het einde van dit jaar zal ik dan ook nog even iets opbiechten. Ik heb een hobby en dat is lekkere dingen koken en daar dan samen met de familie of vrienden van genieten. Eerlijk gezegd is mijn kookkunst ook een beetje feestdagengebonden. En de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat ik zeer dankbaar ben voor hetgeen het internet mij aan heerlijke gerechtenideeën verschaft. Toch probeer ik er met mijn eigenwijzigheid toch een eigen touch aan te geven. Ik ken mijn pappenheimers inmiddels goed genoeg om ze dingen voor te schotelen die in de smaak vallen. Het is dus ook geen enkele Kerstmis vechten bij ons, om wie er mag koken. Bij hoge uitzondering zal ik het recept van een heerlijk kerstgerecht uit de doeken doen. Omdat ze het hier allemaal zo lekker gevonden hebben en omdat het ook zo eenvoudig te maken is.

Gravad Lax (ere wie ere toekomt: dankzij Jan van Rongen), zoals ik het heb klaargemaakt, met zelfgemaakte mosterd-dillesaus erbij

Benodigdheden:

1 kilo wilde rode zalmfilet met de huid er nog aan
30 gram roze peperkorrels, fijngerold met een deegroller
80 gram poedersuiker
50 gram zeezout
Genoeg verse dille om de hele rode kant van de vis mee te bedekken (flinke bos dille dus)
Een schaal waar de vis in zijn geheel in past
Aluminiumfolie
Iets gewichtigs om gedurende het marineren op het pakketje vis te leggen

Het maken is simpel:

Snij de grote zalmfilet in 2 even grote stukken. Gebruik een scherp mes want de huid is taai.
Leg de zalmhelften naast elkaar op een stuk aluminiumfolie wat groot genoeg is om de vis helemaal goed in te pakken.
Maak een mengsel van de peperkorrels, de suiker en het zeezout en wrijf de rode kanten van de zalm daar goed mee in.
Snipper de dille fijn en bedek het ingewreven zalmvlees helemaal met de dille
Leg beide zalmhelften op elkaar zodat de huid aan de buitenkant zit.
Vouw het aluminiumfolie goed dicht en leg het pakket op een schaal en zet die in de koelkast
Plaats bovenop het pakket iets wat zwaar genoeg is om wat druk uit te oefenen. Ik heb er 2 pakken suikerklontjes, verpakt in een plastic zak voor gebruikt
Alles is op deze manier gedurende 60 uur gemarineerd. Elke 12 uur heb ik het pakketje omgekeerd. Er loopt een beetje vocht uit, maar dat hoort zo. Des te lekkerder wordt de zalm.
Voordat je de zalm aan gaat snijden, eerst de aanwezige dille en peperkorrels verwijderen. Daarna de zalm schuin aansnijden, naar de huid toe.
Toen de zalm opgepeuzeld was hebben onze poezen nog van hun kerstdiner genoten, met de overblijvende huid met restantjes visvlees.

De bijgeserveerde mosterd-dillesaus was nog ietsje makkelijker te maken en in een handomdraai klaar. Zo heb ik die gemaakt:

Benodigdheden:

10 eetlepels grove mosterd (met zaadjes)
2 eetlepels sherry-azijn
1 flinke bos dille
4 eetlepels vloeibare honing
150 ml slaolie

Zo maken:

Mosterd, sherry-azijn en honing bij elkaar doen en goed door elkaar roeren. Dan de slaolie er langzaam bij schenken en blijven roeren tot het een mooi glad sausje is. Tot slot de heel fijngehakte dille, zonder de stengeltjes erbij doen en nog even roeren. Klaar is Kees.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 18 december 2011

Weekblog week 50 - 2011 (11 t/m 17 december)


Sinds enkele dagen is een gedeelte van mijn assortiment Aardbeienlekkers ook verkrijgbaar bij WIE KENT in Amstelveen. Dit is echt een geweldig winkel en zeker het omrijden waard!


Nat was het zeker wel afgelopen week. Zo nat zelfs dat de sloten al dat water niet snel genoeg konden afvoeren. Eventjes mochten we de luxe voelen van aan het water wonen.


Onze Strawberrytree is in kerststemming. De bloemiste die deze creatie gemaakt heeft, zwaait nu de scepter over de bloemen en planten bij WIE KENT


Hier komt de aardbeienpresentatie van de Floriade 2012. Over ruim 4 maanden gaat deze internationale tuinbouwtentoonstelling open. Het komt er fantastisch uit te zien. Rechts staat Ad Berends van GroentenFruit Bureau die het een en ander ter plaatse coördineert.


Hier word ik geïnterviewd door Toine van Peperstraten, samen met mr Tasty Tom, Ton Janssen. Het was tijdens de jaarvergadering van Nefyto in het Kurhaus in Scheveningen.


'Goddelijke aardbeienjam met rozen-esprit van Jan Robben', twitterde vanmorgen een aardige dame die een pot van dat lekkers gekocht had bij WIE KENT in Amstelveen. Sinds enkele dagen is een gedeelte van mijn assortiment verkrijgbaar bij deze spiksplinternieuwe winkel waar alleen bijzondere producten verkocht worden. Met 'Fabulous Food & Flowers' trekken ze terecht de aandacht van winkelend publiek. Behalve dat ik trots ben dat mijn producten in deze winkel überhaupt een plaats in het schap hebben gekregen, krijg ik goeie zin van zo'n blije reactie van een consument.

Op het aardbeienveld was deze week niet heel veel te doen, behalve nog wat opruimwerkzaamheden. Veel gezelligheid was er ook niet aan het buiten werken deze week. Het water kwam af en toe met bakken uit de lucht. Even dacht ik nog dat het wel wijwater of tranen der engelen zouden zijn omdat de hemel zoveel biecht ineens niet kon verdragen. Het is er natuurlijk ook gewoon de tijd naar en het had net zo goed een pak sneeuw kunnen zijn. De planten zitten nu opgeslagen in de koelcel, behalve een deel wat voor de vroegste teelt bestemd is. Een pak sneeuw mag er nu voor mij dan ook gerust vallen, al is het maar omdat sneeuw een perfecte isolatiedeken is voor de aardbeienplanten. Een betere bescherming tegen vorst is er niet.

Een leuke opdracht waar ik me tegenwoordig een beetje mee bezig hou is het bedenken van een mooie en doeltreffende presentatie voor de aardbeiensector op de Floriade die in april 2012 in Venlo begint. Afgelopen week ben ik met een aantal mensen de locatie gaan bekijken om de inspiratie wat op gang te helpen. De ideeën borrelen al behoorlijk en de kunst is om die ideeën nu handen en voeten te gaan geven. Echt een gave uitdaging die wel bij mijn interesses past. Naar schatting 8.000 mensen zullen straks dagelijks langs die aardbeienpresentatie komen wandelen, dus de uitdaging om er iets goeds van te maken ligt voor de hand.

En man man, wat gebeuren er achter de schermen van de Aardbeienacademie nu toch leuke dingen. Ik heb de laatste week zeker drie afspraken gemaakt voor aan de Aardbeienacademie gerelateerde acties en evenementen. En wat ook zo leuk is? Voor mij is nu bewezen dat netwerken loont, ook al duurt het soms een paar jaar. Een jaar of vier geleden kwam ik tijdens een bijeenkomst in het Olympisch Stadion in contact met een ondernemende dame. Ze was bezig om net als ik een bijzonder product in de markt te zetten. Via twitter haakten we onlangs weer aan elkaar. En nu zit er een mooie samenwerking in het verschiet. Als het klaar is zullen we er eens een lekker flesje op ontkurken. *plop*

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 11 december 2011

Weekblog week 49 - 2011 (4 t/m 10 december)


Deze week mocht ik voor Nefyto optreden in het Kurhaus. Oud-profbokser Arnold Vanderlyde hield er een boeiende presentatie over 'Vechten voor Succes'.


Binnenkort komt het recept voor dit prachtige aardbeienrecept op de website van de Aardbeienacademie. Wim Winkel, culinair adviseur van Horeca-groothandel Hanos is de ontwerper.


Nog zo'n heerlijk aardbeiengerecht van de hand van Wim Winkel. Ietsje complexer om te maken, maar binnenkort ook met bijbehorend recept op Aardbeienacademie.nl



In het Kurhaus in Scheveningen werd ik geïnterviewd door Toine van Peperstraten, bekend van Studio Sport. Hier staat hij nog wat te steggelen met Arnold Vanderlyde.


Het wordt na een aantal weken met optimistische geluiden onderhand weer eens wat tijd voor zwartgalligheid. Om de balans er een beetje in te houden en ook omdat de man met de hamer vandaag weer langs gekomen is. Wellicht ligt het aan het sombere weer van de laatste week. Ik kan wel net doen of het allemaal rozengeur is, maar dat vertik ik. Sommige anderen schakelen dan tegenwoordig een social media manager in die je helpt met een strategie om net te doen alsof. Nee, ik ben helaas gewoon wie ik ben. Gisteren kreeg ik op Foodlog ook al een vraag of ik chagrijnig was, terwijl ik dat toen echt niet was. Maar och, iemand als Hans Dorrestijn verdient zijn geld met chagrijnig zijn of in ieder geval chagrijnig doen. Maar goed, die is dan tenminste nog leuk. Nou, gezellig ben ik.... niet?

En dat, terwijl het afgelopen donderdag nog 'knuffeldonderdag' was. Welke idioot dat verzonnen heeft weet ik niet, maar het was 'trending topic' op twitter, dus het zal wel. Uit ballorigheid heb ik mijn steentje er ook aan bijgedragen door aan mijn bio de term 'knuffelboer' toe te voegen. Ik had er net zo goed 'doodgeknuffelde boer', van kunnen maken, maar dat paste niet, of ik moest gaan schrappen in de andere kwalificaties die ik mezelf heb toebedicht. Het is nu een dik jaar geleden dat we besloten hadden om zelf geen aardbeien meer te telen. Hoewel het menens was, hebben we ondanks het verkopen van het grootste deel van de grond toch nog een stukje aardbeien geplant. Je weet wel, van dat bloed wat altijd ergens wil kruipen waar het dat normaal gesproken niet kan.

Ja, ook de Aardbeienacademie zijn we toen gestart. Alweer een intiatief wat door heel veel mensen leuk gevonden werd en waar ook al een flinke schare aan meegedaan heeft het eerste jaar. Waar ik me dan echter vreselijk aan erger en eerlijk gezegd steeds meer, is dat ik Jan en alleman geregeld zie schrijven en hoor roepen dat ik succesvol ben. Maar lieve mensen, dat moet toch echt nog heel veel gaan groeien hoor! Mijn maag draaide drie keer om toen ik een stukje van een businesscoach las die trots vertelde dat hij 'het succesverhaal van Jan Robben' ging vertellen aan een groep waar hij vrijwel zeker dik voor betaald werd. Terwijl ik die man nog nooit gezien en gesproken heb. Nog niet eens een mailtje hebben we met elkaar gewisseld. Hup, daar gaat mijn leergeld weer denk ik dan. Ik wilde dat ook zelf wel komen vertellen. En zo kan ik dus nog wel een hele rij voorbeelden noemen wat ik nu niet doe. Maar dat bedoel ik dan met 'doodgeknuffelde boer'.

Gelukkig zijn er positieve uitzonderingen. Afgelopen week mocht ik in het Kurhaus in Scheveningen bij Nefyto, de branchevereniging van bedrijven in de gewasbeschermingsmiddelenindustrie optreden. Ik werd er samen met Ton Janssen, beter bekend als mister Tasty Tom geïnterviewd door Toine van Peperstraten. Een jaar of 14 geleden heb ik aan de wieg gestaan van de verduurzaming van de aardbeienteelt in Nederland. In een paar jaar tijd hebben we de milieubelasting door bestrijdingsmiddelen met ruim 90% verlaagd. En dat proces heeft zich daarna doorgezet. De telers van Hollandse Aardbeien plukken daar nog zeker de vruchten van. Toen is het geknuffel langzaam begonnen. Misschien had ik wijzer moeten zijn. Een knuffelboer is net als een knuffelbeer na 14 jaar een heel eind kaal. Maar verder....., niks dan goeds hoor ..... :-))

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 4 december 2011

Weekblog week 48 - 2011 (27 nov t/m 3 dec)


Aan elke van de honderden potten Aardbeienlekkers die we per kerstpakket verkopen hangen we zo'n kaartje.


Hij mag nu eindelijk plaats maken voor Elio di Rupo, maar dit is toch echt Yves Leterme met mijn doos aardbeien in zijn hand.


Alweer een publicatie waarin ik een plaatsje verworven heb. Het boekje 'Van Eigen Bodem', met veel recepten van bijzondere producten. Het zou best kunnen dat het boekje binnenkort ook verkrijgbaar is in de Campuswinkel van de Aardbeienacademie

Dit Aardbeienlekkers van onze eigen aardbeien bieden we nu aan in de Campuswinkel van de Aardbeienacademie, net als allerlei lekkere en spannende combinaties met aardbeien


Natuurlijk ontbreken de roestvrijstalen aardbeienboompjes ook niet in de Campuswinkel. Tip: een omgekeerde met water gevulde kerstbal en daarin een roosje, past er ook perfect op. Is serieus een sieraad op tafel


Rond Sinterklaas proberen we altijd de grootste berg aardbeiplanten in de vriescel te hebben staan. Het kan in deze tijd immers vriezen of dooien en voor je het weet ben je dan een paar maanden verder gesukkeld. Onze berg aardbeienplanten is inmiddels al niet meer zo groot als vroeger, dus die zorg is hier ook wat minder groot. Op wat grote potten met ervaren planten na zit alles al lekker knus in een kist, net onder het vriespunt. Ervaren planten noem ik de planten waarvan we dit jaar al een keer aardbeien geplukt hebben. Op de doordragende rassen na mogen ze hun kunstje nog een keer vertonen. Doordragers plant ik liever in het voorjaar weer opnieuw. Een tweede oogst van doordragers levert een grote kans op kleine vruchtjes op en daar zit ik niet op te wachten. Kleintjes zijn doorgaans ook absoluut niet lekkerder dan grote exemplaren.

Enkele dagen geleden hebben we de Campuswinkel van de Aardbeienacademie geopend. De abonnees van de Nieuwsbrief waren er als eerste van op de hoogte en een aantal van hen wist de virtuele winkeldeur al snel te vinden. Behalve de tien rassen aardbeiplanten die we nu in het assortiment hebben, staan er ook een heel rijtje aardbeienjams in de etalage. Al sinds we een deel van onze eigen aardbeien verwerken tot Aardbeienlekkers is het bijna ondoenlijk geweest om de mensen die er interesse in hadden te voorzien van dit lekkers. De marge die winkeliers vragen maakte deze producten veel te duur en voor mij bleef er te weinig marge over. Daar had niemand dus wat aan. Nu met de online winkel is dat probleem opgelost. Gelukkig, want de reacties op onze aardbeienjam zijn altijd geweldig, al zeg ik het zelf. Plantmateriaal van verschillende doordragende rassen voeg ik trouwens pas in het voorjaar toe aan de assortimentslijst.

Ik had er nog nooit van gehoord, maar er is dus echt een heuse competitie van eetwoorden die het beste het tijdsbeeld van nu weergeven. Er zijn dit jaar twaalf in 2011 geïntroduceerde eetwoorden in de race en grappig vond ik dat ook het woord Aardbeienacademie werd genomineerd. Het initiatief heet Foodlingo 2011 en tot en met 8 december kun je daar een stem uitbrengen. Vind je een ander eetwoord beter, stem daar dan gerust op. Persoonlijk vind ik 'sluipsuiker' en 'bonenestafette' wel leuk. Tsja, wat is het tijdgeestgehalte van Aardbeienacademie dan? Eén ding is zeker, steeds meer mensen zijn het beu dat ze de beste en de lekkerste producten niet kunnen kopen in de winkel. De inkopers van supermarkten en inkoopcombinaties bepalen wat er in het winkelschap komt. Ook al zeggen zij zelf van niet omdat de consument niet om andere producten vraagt.

Nee, natuurlijk vraagt de consument er niet om als die niet weet dat er een alternatief is en dat georganiseerde consumentenkracht het inkoopbeleid kan veranderen. De Aardbeienacademie zorgt er in ieder geval voor dat mensen ervaren dat de ene aardbei de andere niet is en dat er wel degelijk iets te kiezen zou kunnen zijn. Hoe meer mensen gaan ervaren dat er wat te kiezen is, hoe minder ze zullen gaan pikken dat ze in de supermarkt met een kluitje het riet in worden gestuurd. Behalve dat, is het zelf telen van aardbeien in gezelschap van andere studenten een leuke en sociale bezigheid doordat sociale media hen met elkaar verbindt. Nog meer tijdgeestelementen kun je halen uit het lijstje van 23 redenen om student te worden aan de Aardbeienacademie.

En zeg nou eerlijk, wat is er nóg lokaler dan op enkele meters afstand van de keukentafel je eigen aardbeien te kunnen plukken? En dan nog wat, menig Aardbeienacademie-student heeft me deze zomer laten weten dat ze gesmuld hebben van de allerlekkerste aardbei die ze ooit gegeten hebben. Dat gevoel heb ik nu ook altijd. Die prachtige Lambada, Elianny, Korona of welke aardbei dan ook die ik zelf pluk en ter plekke soldaat maak heeft toch echt niks met de doorsnee aardbei in een doorsnee doosje. Er zijn mensen die het een orgasme van de smaakpapillen noemen.....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 27 november 2011

Weekblog week 47 - 2011 (20 t/m 26 november)


Na mijn presentatie over 'vernieuwend ondernemerschap' werd ik nog even aan de tand gevoeld. Dat viel overigens reuze mee.


Bezig aan mijn presentatie tijdens het Ondernemend Café bij HAS Den Bosch


Een pot met Elianny planten in herfstkleur. Van deze planten zijn afgelopen zomer al flink wat lekkere vruchten geplukt. Volgend seizoen geven we ze nog een herkansing. Tot begin april gaan ze de vriescel in bij 1 graad onder nul.


Een Lambada plant ziet er nu wat minder rooskleurig uit, maar dat komt volgend jaar weer helemaal goed met ze. Eind mei 2012 verwacht ik hier, onder de blote hemel, lekkere aardbeien van te plukken.


Collega aardbeienteler Frits Vriend uit Benningbroek siert de Trotse Tuinders Kalender 2012 als Adonis. Behalve Frits laten nog 11 andere tuinders zich van hun beste kant zien.
De kalender is te bestellen via info@trotsetuinders.nl, maar het betreft een limited edition, dus wees er snel bij!



Tsjonge, wat was het mooi weer afgelopen week om de aardbeiplanten in te pakken. Met 's morgens net enkele graden boven het vriespunt is het echt ideaal. Ik zou het bijna jammer gaan vinden dat we nog zo weinig planten hebben staan in vergelijking met voorgaande jaren. Maar ja, we hebben vorig jaar rond deze tijd een beslissing genomen die deze consequentie met zich meebracht. Poeh, waar is de tijd gebleven? Het eerste jaar na de grote klap zit er al weer op.

Het oprichten en vormgeven van de Aardbeienacademie was wel het grootste karwei in het afgelopen jaar, hoewel er nu nog veel van wat er uitgedacht werd onzichtbaar is. Als de aardbeiplanten allemaal in de vriescel zitten ga ik daar weer mee aan de slag. Komende week verschijnt de negende Nieuwsbrief van de Aardbeienacademie, met daarin alweer een volgende mijlpaal waar de laatste maanden hard aan gewerkt is. Psst.., nog niet verder vertellen, maar als je nieuwsgierig bent, kijk alvast maar even... en zoek de nieuwigheid. Er moet nog wel iets aan gesleuteld worden de komende tijd (tips zijn welkom). Het assortiment normaal dragende aardbeiplanten wat ik voor studenten beschikbaar heb is in ieder geval fors uitgebreid. In het voorjaar komen daar dan nog de doordragende rassen bij. Nooit, nee nooit zal een aardbei nog zomaar een aardbei zijn voor degenen die een assortiment aardbeirassen op hun balkon of terras telen.

Aardbeienacademie studenten kunnen in 2012 vanaf eind mei tot oktober aardbeien plukken als ze dat willen. Daar ga ik ze dan uiteraard weer bij helpen. Mooi was het eerste studiejaar ook dat de studenten elkaars aardbeikunsten lieten zien. Behalve dat ze zo van elkaar leerden, heb ik er als oude rot in het vak ook nog iets van opgestoken. Bijvoorbeeld dat kippengrit prima spul is om de slakken van je aardbeien af te houden. En dat blauw vogelnet beter is dan zwart vogelnet. Blauw zien vogels blijkbaar beter, zodat ze er niet zo snel in verstrikt raken.

Donderdag was ik bij de HAS in Den Bosch (Hogere Agrarische School). Ik mocht er een presentatie komen geven over vernieuwend ondernemerschap. Over of je de uitdaging aangaat door het geheel anders gaan te doen, of dat je in je bekende vertrouwde cirkeltje blijft ondernemen. En dan natuurlijk over het hoe en waarom en over het leergeld dat ik betaald heb. Leuk vond ik het dat mijn eigen bankman ook een van mijn toehoorders was. De reacties na afloop gaven me een warm gevoel, net als enkele weken geleden in Portugal waar ik ongeveer hetzelfde verhaal mocht vertellen.

Om de paar maanden wordt bij HAS Den Bosch een Ondernemend Café georganiseerd. Het viel me op dat de verscheidenheid onder de 150 bezoekers erg groot was en de sfeer ideaal om te netwerken. De Topklas Ondernemers, dat zijn HAS-studenten die tijdens hun afstudeerjaar al een bedrijfje op aan het zetten zijn kregen de gelegenheid een pitch te geven over hun plannen. Natuurlijk hebben die jongens en meisjes partners en meedenkers nodig om hun plannen te laten slagen. Het was gaaf om te zien hoeveel bereidwillige mensen daar die avond rondliepen. Ik ga volgende keer weer denk ik. Er valt altijd wat te halen.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 20 november 2011

Weekblog week 46 - 2011 (13 t/m 19 november)


Op de open dag van de universiteit in Wageningen mocht onze Strawberrytree de stand van de studierichting Plantenwetenschappen opfleuren. Verschillende grondleggers van onze moderne aardbeienrassen hebben daar hun studie gevolgd.


Zo gezellig zitten de aardbeienplanten hun winterslaap uit. Lekker bij elkaar in kratjes in het aardbeiplantenhotel


Een paar weken nadat de planten naar het plantenhotel zijn verhuisd, zijn ze aan elkaar vastgeklonterd tot een blok ijs.


Aan de kleur van de planten kun je goed zien dat ze aan de winterrust begonnen zijn. Het ene ras verkleurt sneller dan het andere. Links is Korona, rechts is Lambada


Met het mistige donkere weer en de ondanks dat het met flinke nachtvorst hier is meegevallen, toch vrij koude nachten, komt het inpakken van de aardbeiplanten nu dichtbij. Komende week gaan we er aan beginnen. De planten lijken me voldoende in rust en dat zie je onder meer aan het snel verkleuren van de bladeren. De aardbeiplanten mogen aan hun winterslaap beginnen en ze worden pas weer wakker gemaakt als ik dat wil. Bij één graad onder nul vriezen we de plantjes in, netjes verpakt in kratten met daarin een plastic zak. Die zakken zijn van kunststof, maar van zodanige kwaliteit dat de planten rustig door kunnen gaan met ademhalen. Hoewel een volle krat planten binnen enkele weken veranderd is in één grote ijsblok, blijven de planten gewoon in leven.

Voor de planten moet het vast en zeker voelen als een soort verblijf in een vijfsterren hotel. Er mag ze aan niets ontbreken, zodat ze na het ontdooien weer vrolijk verder kunnen gaan groeien. Een en al verwennerij voor de aardbeienplanten die mij en mijn studenten aan de Aardbeienacademie daarvoor straks hopelijk rijkelijk belonen. Bijkomend voordeel van het plantenhotel is dat we de wekker niet voor alle planten op hetzelfde tijdstip hoeven te zetten. Door de wake-up call op verschillende tijden te plannen is de oogst gedurende een heel jaar te spreiden. Het is geen probleem om planten op deze manier zelfs negen maanden onder zeil te houden.

Afgelopen week ben ik druk bezig geweest met de Aardbeienacademie. Achter de schermen van de website is ook heel hard gewerkt door Paul en Nique. Inmiddels staan er alweer een nieuwe gastcolumn van QQQ en een lekker recept van Helma op de website. Het grootste werk zit hem in de nieuwe Campuswinkel en de inschrijfpagina voor studenten. We zijn er al een hele tijd mee bezig en eerlijk gezegd heb ik onderschat hoeveel werk het is. Het wordt wel erg gaaf vind ik zelf. Als dat allemaal klaar is gaan we met de volgende fase aan de gang. Met name met de dingen die we de afgelopen tijd samen met het Pop Up Lab bedacht hebben.

Gisteren zijn we met zoon Paul naar de open dag van de universiteit in Wageningen geweest. Hij staat nu voor de keuze wat hij wil gaan studeren. Onze oudste zoon Jeroen studeert al voor het vierde jaar Levensmiddelentechnologie in Wageningen en het studeren daar spreekt ook zoon drie in de rij aan. Een beetje op aandringen van mij hebben we ook de presentatie van de studie Plantenwetenschappen bijgewoond. Terwijl de geïnteresseerden voor de studie Levensmiddelentechnologie niet genoeg hadden aan twee collegezalen en dan nóg met de benen buiten hingen, was het bij Plantenwetenschappen relatief stil. Of het niet sexy genoeg is of wat dan ook, er is iets mee waardoor die collegezalen ook niet uitpuilden. Overigens schijnt de belangstelling voor deze studierichting de laatste jaren weer iets toe te nemen. Het zou mij een leuke studie lijken, maar wie ben ik? Planten zijn wel de basis van alle levensmiddelen en nog veel meer dan dat. Nou, dan ga jij toch Plantenwetenschappen studeren', zei onze zoon.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 13 november 2011

Weekblog week 45 - 2011 (6 t/m 12 november)


Ik ben trots op de aardbeiplanten die ik afgelopen najaar gekweekt heb. Dit exemplaar is er eentje van het ras Korona. Echt een supergoeie aardbei voor studenten van de Aardbeienacademie


Hier in Lissabon is het nu tijd voor gepofte kastanjes. Seizoensproducten kun je zo dus ook aan de man en vrouw brengen. Waarom zie je dat in Nederland zo weinig of helemaal niet?


Ik heb me in Évora in Portugal ook aan de hete gepofte kastanjes gewaagd. Echt wel een delicatesse vond ik. Lijkt me ook gezonder dan frietjes met mayo of oliebollen. Frietkotten kwam ik daar overigens niet tegen, uitgezonderd McDonalds die ook daar de mensen probeert te verpesten



In dit hotel in Évora mocht ik op uitnodiging van de Nederlandse ambassade in Portugal een presentatie houden met als titel: 'Networking & Co-creating across your own boundaries'


De jonge aardbeiplanten zitten voorlopig veilig onder de geperforeerde folie. Zo lopen ze geen schade op van enkele graden vorst. Over een paar weken mogen deze planten de vriescel in bij 1graad onder nul.


Ik zou nooit op de gedachte zijn gekomen van 'hee, laat ik eens een dozijn hete gepofte en puur naturelle kastanjes kopen', als me die als een stoomboot rokende straatkarretjes niet waren opgevallen. In het mooie stadje Évora in Portugal liep ik er tegenaan en ik kon de verleiding niet weerstaan. Nou zijn er wel meer soorten verleiding die ik niet kan weerstaan, net als iedereen denk ik, maar zonder verleiding verkoop je niks. Net zoals die 'per ongeluk' foute Hema taartenactie, die misschien wel echt per ongeluk was, maar desalniettemin de Hema een mega free publicity heeft bezorgd. Op die paar taarten na dan, die ze gratis hebben moeten weggeven, maar dat weegt niet op tegen de credits die ze door het 'foutje' gekregen hebben.

Of nog recenter, eentje van gisteren. Die nieuwe nationale Sinterklaas, een alias van de roemruchte aso Kees Flodder, die geheel 'per ongeluk' en nonchalant zijn mijter achterstevoren op zijn hoofd had staan. Binnen de kortste keren had iedereen het erover en was de mijter een trending topic op twitter. Allemaal voorbeelden van authenticiteit en mits er een paar wakkeren rondlopen die de kat de bel aanbinden sta je volop in de aandacht. Met origineel zijn kun je de aandacht trekken. Doodgewoon zijn en doen valt niet meer op. Doodgewone dingen vallen amper op, maar die koop je omdat je dat op de automatische piloot doet en ze nodig hebt, maar je raakt er niet van in extase, om het maar een beetje overdreven uit te drukken.

Die straatkarretjes, dat kan toch ook met andere seizoensproducten dacht ik direct toen ik ze zag. Dat zal in Portugal wellicht ook wel de gewoonte zijn, maar waarom vallen dat soort presentaties mij in Nederland zo weinig op? Het zal vast wel een hoop bureaucratie zijn waar je mee te maken krijgt en afgunst van anderen die weer een bedreiging zien voor hun eigen toko. Ik weet zeker dat er heel wat meer aardbeien gegeten zouden worden als die zomerkoninkjes ook werkelijk gepresenteerd zouden worden, zoals ze dat verdienen: als een impulsproduct.

Ik was dus in Portugal, afgelopen week. Nou ja om iets preciezer te zijn, anderhalve dag. Ik was door de Nederlandse ambassade gevraagd om een lezing te komen geven voor geëmigreerde Nederlandse boeren en tuinders en onder andere Portugese vertegenwoordigers van de overheid. Zo gezegd, zo gedaan dus. De Nederlandse ambassadeur in Portugal Henk Soeters was ook een van mijn toehoorders, evenals natuurlijk de Nederlandse landbouwattaché Sylvia Deepen die mij had uitgenodigd. We hebben de avond voorafgaand al heerlijk met elkaar zitten keuvelen onder het genot van een glas port, want dat drink je in Portugal. Ik was in korte tijd veel meer te weten gekomen over Portugal dan ik al wist. Dat de bureaucratie daar nog veel erger is dan hier, dat Portugezen door de eeuwen heen een zeer multicultureel volk zijn geworden en dat de communistische inslag van decennia geleden nog steeds ingebakken zit in veel mensen.

Het was de eerste keer dat ik in Portugal was. Bovendien was het de eerste keer dat ik in het buitenland een presentatie heb gehouden. En last but not least was het de eerste keer dat ik een presentatie in het Engels heb gedaan. Alles bij elkaar was het dus een mooie, maar ook flinke uitdaging voor me.

Mijn verhaal ging over hoe je door jezelf als ondernemer in verschillende netwerken te manoeuvreren en samen te werken met gelijkgestemden heel nieuwe dingen kunt realiseren. En daarnaast dan hoe je daar de consument bij kunt betrekken, zodat die zich er ook direct bij thuisvoelt, meedenkt over de business en ambassadeur wordt. Ik heb ook vooral de nadruk gelegd op de knowhow van de Nederlandse bedrijven en kennisinstellingen, waarvoor emigranten een ideale uitvalsbasis kunnen zijn om nieuwe business in den verre mee op te zetten. En dat dan natuurlijk met profijt voor henzelf, voor de regionale economie en voor het Nederlandse bedrijfsleven. Ik ging met een erg goed gevoel weer huiswaarts. Ik kreeg haast een aardbeienkleur van de reacties op mijn presentatie daar. Laat ik al die andere landen waar Nederlandse geëmigreerde boeren en tuinders wonen dan ook maar even doen, schoot er door mijn hoofd. Zou wel gaaf zijn trouwens.

Terug op Schiphol dwaalden mijn gedachten al gauw weer af naar de aardbeiplanten. Er was flinke nachtvorst op komst, dus werk aan de winkel. Inmiddels is ook dat klusje alweer geklaard.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zaterdag 5 november 2011

Weekblog week 44 - 2011 (30 okt t/m 5 nov)

Ik hoorde deze week dat de Strawberrymob van 2010 het begin is geweest van een intensieve samenwerking tussen Foodlog, Urgenda en de Youth Food Movement. Leuk om te horen!


Mijn vader is razend enthousiast over de Tuinderstroonrede. In zijn arbeidszame leven was hij een gedreven tuinbouwbestuurder. En gedreven is hij nog. Hij doet mee met de discussie op Foodlog


Afgelopen maandag was de Strawberrytree present bij Seats 2 Meet in Utrecht, tijdens een diner met daarbij aangeschoven de Amerikaan Joe Pine


Productschap Tuinbouw voorzitter Agnes van Ardenne nam deze week de eerste Trotse Tuinders kalender in ontvangst op de Horti Fair. Complimenten voor de dames en de fotograaf Henk Bouwman



Het is toch eigenlijk best raar dat het nu nog steeds weer is om het terrasmeubilair buiten te zetten. Ik kan me nog een eerste week van november herinneren dat er een pak sneeuw lag en dat het een graad of acht vroor. Nu staan verschillende rassen aardbeiplanten volop te bloeien terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. Die bloemen worden dit jaar echt geen aardbeien meer en vriezen nog wel dood. Overigens zijn de planten wel zo goed gegroeid dat er waarschijnlijk nog meer dan genoeg bloemen voor volgend jaar overblijven. Gelukkig maar, want zonder bloemetjes komen er ook geen aardbeien.

De Horti Fair is inmiddels weer achter de rug. Ik heb er twee hele dagen vertoefd en nog zelden zo'n goede sfeer meegemaakt als dit jaar. Voor de stands met techniek ben ik er niet geweest, want ik heb de komende tijd weinig materieels te investeren, hoewel die stands wel voor een inspirerend decor zorgen natuurlijk. De gelijkgestemden die ik op zo'n beurs tegenkom, spreken mij persoonlijk meer aan. Er was overigens ook genoeg te beleven. Een leuk evenementje was de presentatie van de Trotse Tuinders kalender. Enkele twittervrienden van me kwamen in het voorjaar op het idee om in deze tijd van veel negativiteit in de tuinbouw met iets positiefs te komen. Uiteindelijk is er met veel vrijwilligerswerk een mooi product ontstaan wat op de Horti Fair gepresenteerd is. Hulde voor deze mooie samenwerkers. Ik heb er maar direct eentje gereserveerd, al is het maar omdat mijn aardbeienvriend Frits Vriend de kalender siert in de maand mei.

De presentatie van de Tuinderstroonrede was ook een evenement waar ik bij was. Ook weer een initiatief van een club vrijwilligers die hart hebben voor de tuinbouw en voor goed eten. Je moet hem zelf maar even lezen en er op reageren als je wil. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg ervan en volg het initiatief dan ook op de voet. Grappig is dat mijn vader van bijna 82 nu ook meedoet in de discussie op internet. Nadat ik hem de geprinte versie van de tuinderstroonrede had laten lezen werd hij enthousiast. Voor hem is het vooral leuk om de herinneringen van vroeger op te halen. Hij weet wel waarom het fout gegaan is met de tuinbouw.....

Normaal gesproken ga ik maar een dag naar de Horti Fair, maar aangezien ik een tijdje terug een grote mond gehad heb tegen de directeur van de Horti Fair, Frans-Peter Dechering, moest ik nu wel twee keer. Een aantal maanden geleden werd mijn interesse gewekt voor het Horti Congress, maar schrok nogal van de 295 euro die bezoekers moesten betalen. Ik stuurde een paar tweets naar Frans-Peter met de boodschap dat wij, arme tuinders dat niet kunnen betalen en dat er waarschijnlijk meest stropdassen in de zaal zouden zitten. Om mij te overtuigen van mijn ongelijk hebben we een leuk dealtje gesloten.....Dus ik zat bij het congres. Met voornamelijk stropdasmensen....... Maar eerlijk is eerlijk, ik heb zeker wel interessante dingen gehoord, waar tuinders op termijn de vruchten van zouden kunnen plukken. We hebben afgesproken dat we het samen nog eens gaan evalueren. Ik word zijn ambassadeur :-)

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 30 oktober 2011

Weekblog week 43 - 2011 (23 t/m 29 oktober)


Winanda Hendriks en ik zijn in onze nopjes over wat we in het Pop Up Lab, annex de Strawberry Department Store, annex de Strawberry Jazz Bar bedacht hebben


Het Pop Up Lab in Rotterdam was in Aardbeienacademie-sfeer ingericht, met dank aan Intratuin Zoetermeer die de inventaris beschikbaar stelde


Tijdens de borrelavonden was het toastje met leverworst, aardbei, roze peper en tuinkers favoriet


Aardbeien met explosiesuiker of ook wel knettersuiker genoemd, zorgen altijd voor hilariteit


De appeltaart die dochter Sabine gebakken heeft ging er met de aardbeien en slagroom in als koek


De afgelopen week ben ik erg veel in Rotterdam geweest. In een in Aardbeienacademie-stijl ingericht winkeltje zijn we bezig geweest met het ontwikkelen van een groeistrategie voor de Aardbeienacademie. Met behulp van Business Model Canvas kwamen we een heel interessant en haast te simpel businessmodel op het spoor. Studenten van de Hogeschool Rotterdam waarmee we daarna nog een verdiepingsslag gemaakt hebben kwamen spontaan tot de conclusie: 'dit is écht een blueocean'. Hoewel het nog allemaal waargemaakt moet worden, klonk me die spontane reactie natuurlijk als muziek in de oren.

Desalniettemin, ik zal de eerste niet zijn die verdronken is in een blue ocean, dus nu komt het op de uitvoering aan. Over de details wil ik nog niet gaan uitwijden, maar een cruciale rol zullen mensen gaan krijgen die workshops aan mensen aanbieden waar de Aardbeienacademie ook maar enigzins van toegevoegde waarde voor kan zijn en omgekeerd. Als je iemand kent die workshops organiseert die ook maar iets met aardbeien van doen kunnen hebben geef dan die naam alsjeblieft even aan me door. Het is echt een megakans voor die mensen om lifestylepartner te worden van de Aardbeienacademie, overigens zonder er financieel in te hoeven investeren. Het is niet voor niks een blue ocean!

Om alvast wat meningen te peilen van verschillende mensen hebben we daar in Rotterdam zelfs nog twee netwerkavonden gehouden, compleet met een glas champagne en verschillende aardbeienhapjes, met jazzmuziek op de achtergrond. Het Pop Up Lab was deze week in eerste instantie dan ook omgetoverd tot de Strawberry Department Store en de laatste paar dagen zelfs tot een Strawberry Jazz Bar. Het was een erg leuke ervaring, dat een paar informele borrelavondjes nog zoveel kunnen bijdragen om het concept helder voor de geest te krijgen. Ah, nu snap ik ook ineens waar de term geestrijk vocht vandaan komt.

En nu ik het indirect toch over alcoholische drank heb.... Enkele dagen geleden werd er weer een mooi onderzoeksresultaat gepresenteerd over aardbeien. Het eten van een portie aardbeien zou het risico op schade aan de maagwand door alcoholgebruik beperken. Iemand twitterde als reactie: 'aardbeien zijn de nieuwe kaas'. Ja, waarom niet? Het kan sowieso geen kwaad om geregeld een flinke portie aardbeien te eten, integendeel zelfs. Baat het niet dan schaadt het ook niet. De kinderen hier thuis zagen er op een andere manier wel heil in: 'dan kunnen we nog gerust een fles bier meer drinken'. Ja ja, had ik maar niks gezegd....

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

zondag 23 oktober 2011

Weekblog week 42 - 2011 (16 t/m 22 oktober)


Collega Marcel Dings bracht een kist kasaardbeien mee voor de familie Robben. Ze zijn prachtig zoals je ziet en zeker ook nog lekker. Met een beetje zwarte peper, honing en een tikkeltje citroen waren ze niet te versmaden.

Met name op Foodlog wordt de laatste tijd veel gediscussieerd over de tuinbouw. Jammer dat er zo weinig tuinders zelf aan de discussie meedoen. Hoe zou dat komen?


Ontwerper José de la O Campos heeft een teeltsysteem bedacht dat je aan de ramen kunt bevestigen. Ik zou de schutting of een muur ook eens proberen. Als Aardbeienacademie denk ik met hem mee


Miss Pop Up Lab, Winanda Hendriks treft bij Intratuin Zoetermeer voorbereidingen voor het onderzoek naar 'Lifestyle Partnership Profits' voor de Aardbeienacademie


Soms vraag je jezelf af waar je het allemaal voor doet. Ik ben al vele jaren geleden begonnen om het mezelf moeilijker te maken dan strikt noodzakelijk was op dat moment. Voor de muziek uitlopen, je nek uitsteken en het anders willen doen dan anderen. Terugkijkende zou ik een heel ander leven hebben gehad als ik een beetje meer met mijn benen op de grond was blijven staan en me niet teveel had laten verleiden door van alles. Of het leven dan beter was geweest waag ik te betwijfelen, maar zeker anders.

Ach, laat ik dat koffiedik kijken maar voor wat het waard is. Om me heen heb ik de laatste jaren ook veel tuinders op zien houden met tuinen die het altijd zijn blijven doen zoals ze het al deden. Ook nu wordt er veel over de toekomst van de tuinbouw gepraat, zoals HIER en HIER. Ik zeg, hoewel ik ook graag meelul: hou onderhand maar op met het lullen erover en ga vooral iets DOEN. En dan bedoel ik niet nóg harder werken en nog meer proberen om hetzelfde product voor een cent minder te kunnen telen, maar gooi het eens over een andere boeg. Ja, weet ik, makkelijker gezegd dan gedaan...

Zoals je weet heb ik ook een forse bedrijfsverandering doorgemaakt. De Aardbeienacademie heb ik tot speerpunt nummer één gemaakt. In de beginfase heb ik veel van de free publicity kunnen profiteren en hebben een flink aantal early adopters de stap gewaagd om student te worden aan de Aardbeienacademie. Dat is heel leuk en zelfs fantastisch dat er echt uit het hele land zoveel belangstelling was. Maar nu gaat het er op aankomen. Met gratis publiciteit kan ik de bakker niet betalen en ik sta dus voor de grote uitdaging om het concept uit te rollen. Ik kan dat niet alleen en ben dan ook op zoek naar partners die daarbij kunnen helpen.

Samen met het Pop Up lab in Rotterdam ben ik de komende weken bezig om verdienmodellen te bedenken, die ook interessant zijn voor partners. En daarnaast wil ik dat er rondom de Aardbeienacademie een lifestyle gecreëerd wordt. Want zeg nu eerlijk, het gaat bij de meeste mensen die meedoen echt niet alleen om die handenvol aardbeien die ze zelf telen. Ik heb gemerkt dat de lol die mensen er aan beleven ook heel erg belangrijk gevonden wordt. Wat we gaan ontwikkelen noemen we dan ook 'Lifestyle Partnership Profits'. Wil je ook meedenken, dan nodig ik je uit om aanstaande donderdag- en/of vrijdag een borrel te komen drinken in het Pop Up lab. Voor de gelegenheid is het hele lab in Aardbeienacademiesfeer ingericht, met dank aan Intratuin Zoetermeer. Gastvrouw Winanda Hendriks en ik zullen je met open armen ontvangen. Laat me even weten als je interesse hebt.

De Aardbeienacademie speelt ook nog een minirolletje bij de Dutch Design Week die nu aan de gang is. Ik ben een tijdje geleden benaderd door de Mexicaanse ontwerper José de la O Campos, die een teeltsysteem bedacht heeft voor 'Indoor Farming'. Zijn product kun je gewoon aan het vensterglas bevestigen en daar kun je dan allerlei planten in laten groeien. Aardbeien zullen er ongetwijfeld ook in groeien, maar aan de binnenkant in huis, dat zal denk ik toch voor veel teleurstelling zorgen, al is het maar dat de aardbeienbloemetjes ook graag een keer bevrucht worden. Maar volgens mij leent het systeem zich ook prima om aan een schutting of muur te bevestigen. Aangezien het in Nederland barst van de kale schuttingen en muren zie ik dat systeem wel zitten voor studenten aan de Aardbeienacademie.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

zondag 16 oktober 2011

Weekblog week 41 - 2011 (9 t/m 15 oktober)


Met een eenvoudig stukje geperforeerde folie zijn de aardbeienplanten prima te beschermen
tegen vorst. De folie voorkomt uitdroging en dat is erger dan de vorst zelf

Ik heb dit boekje op de kop getikt. Geschiedenis van de verpakking van aardbeien vanaf de 17e eeuw tot het begin van de 20e eeuw


Verrassend was het dat onze Strawberrytree mocht optreden bij een diner in het De La Mar theater met daarbij aangeschoven, de kroonprins en de minister-president


Bij Hanos in Eindhoven werden we overstelpd door honderden dames.



De nachten zijn een beetje koud aan het worden, maar goed daar is het ook de tijd naar. Richting de winter is het goed als de aardbeiplanten geleidelijk aan in rust komen, maar dat is nu nog een beetje vroeg. Ze zijn nog druk bezig met het aanleggen van bloemknoppen en voor een puike opbrengst volgend jaar is het goed als ze daar nu nog even mee door kunnen gaan. Vooral de planten die in potjes of trays worden opgekweekt kunnen flink afgeremd worden als de temperatuur onder nul komt. Als er nachtvorst voorspeld wordt, dan trekken we voor de zekerheid toch maar gauw een stukje folie over de planten heen. Dan kan het toch weer een paar graden vorst extra lijden.

De week zat weer vol aardige verrassingen. Via Facebook kwam ik weer in contact met een dame met wie ik twee jaar geleden aanspraak had. Ze vertelde destijds dat haar vriend nog maar net was overleden en dat die helemaal weg was van aardbeien. Hij had zelfs ooit onderzoek gedaan naar de manier waarop aardbeien in vorige eeuwen verpakt werden. Heel lange tijd werd dat blijkbaar in aardewerk potjes gedaan. Daar heeft hij toen ook een boekje over geschreven. De mevrouw had het boekje bij zich maar het was het enige exemplaar wat ze had. De aardige dame was erg blij met de bosaardbeienplantjes die ik haar gaf om op het graf van haar vriend te planten. Nu, na de hernieuwde kennismaking vertelde ze dat er een gebruikt boekje op bol.com aangeboden werd. Dat ligt hier nu dus inmiddels in mijn leeshoekje.

Nog een verrassing was er bij een optreden van onze Strawberrytree. Ik mocht er afgelopen week eentje bezorgen bij het De La Mar Theater in Amsterdam. Je weet wel, dat theater van Joop van den Ende, niet wetende voor wat voor evenement het was. Er wordt me niet altijd alles verteld, zeker niet vooraf. Bij het weer ophalen kreeg ik te horen dat de Strawberrytree een eyecatcher was bij een diner waar ook onze kroonprins Willem-Alexander en minister-president Mark Rutte bij aanwezig waren. Dat vind ik dan toch wel weer erg leuk om te horen.

Het knoopje of ik wel of niet naar Portugal zou gaan heb ik ook nog even doorgehakt. Het is de bedoeling dat dus gewoon te gaan doen. Ik ga in Évora een presentatie houden voor hoofdzakelijk geëmigreerde Nederlandse boeren. De titel van mijn presentatie daar wordt: 'Networking and co-creating across your own bounderies'. Dat past wel bij mij, ik moet alleen een goede link zien te maken naar boeren met melkvee. Anders is het al gauw: 'ja, met aardbeien kun je dat, maar met melk is dat veel moeilijker'. Het is nog een uitdaging voor me. Sowieso omdat het de eerste keer is dat ik in het buitenland een presentatie houd.

Nog iets leuks, maar dan in de categorie 'niet geschoten is altijd mis'. Ik heb de Aardbeienacademie ingeschreven voor de TEDxAmsterdam Award 2011. Die award is bedoeld voor 'Ideas worth Doing'. En dat is de Aardbeienacademie ook, al zeg ik het zelf. Al twee keer eerder ben ik bij TEDxAmsterdam geweest, een geweldig evenement waar 'Ideas worth Spreading' worden gepresenteerd. Beide keren was ik er vanwege een soort van bijrolletje. Gaaf evenement! De ideeën die daar op af komen zijn vaak van imposant kaliber. Ik laat het gewoon even over me heen komen.

Gisteren kwam er ook nog het een en ander over me af. Talloze dames waren door horecagroothandel Hanos uitgenodigd voor een Ladiesday. Ik mocht me daar tussen mengen met twee Strawberrytrees, flankerende een joekel van een chocoladefontein. Het was er gezellig, maar voor mij was het ook een vruchtbare dag. Toch weer een paar zakelijke contacten aan over gehouden.

O ja, het is volop #bonenestafette. Een clubje mensen dat de boon in zijn algemeenheid uit de vergetelheid wil halen. En zoiets doe en kun je tegenwoordig met behulp van de sociale media. Behalve dat bonen natuurlijk gewoon lekker zijn, zijn ze ook nog eens een heel goede eiwitvervanger. Een stukje vlees minder en een boontje meer is duurzaam naar het schijnt. Hou die Bonenbende en de #bonenestafette maar eens in de gaten want er is best wel wat inspiratie uit te halen voor andere producten. Misschien is het ook nog een keer het moment voor de Aardbeienbende. De telers van Nederlandse aardbeien zijn er klaar voor. Ook onze aardbeien passen in een gezond voedingspatroon en zijn lekker en veelzijdig. En als het over duurzaamheid gaat zijn onze telers klaar voor de twist. Kom maar op!

Psst......van horen zeggen heb ik dat wittebonentaart met aardbeiensaus geweldig lekker is. Er is wel een risico op flatulentie na het eten ervan, maar dat ligt dan echt niet aan de aardbeien.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!