Weekblog week 39 - 2010 (week 26 sept t/m 2 okt)

Volsmaakt, als het aan mij ligt zo snel mogelijk op de markt brengen.

Deze week weer veel mensen gesproken en enthousiast proberen te maken voor onze producten

Onze producten, zoals ze gepresenteerd werden op de Smaakmarkt bij de start van de Food Inspiration Month op De Groene Campus in Helmond
(foto's Niels de Gooijer)

De aardbeiplanten zijn de afgelopen week gestaag doorgegroeid. Water geven was geen probleem, want dat kwam er genoeg uit de lucht vallen. De hele week ben ik vooral bezig geweest met mijn ervaringen delen met anderen, met plannen maken en om als gratis decor op te treden voor overheden en projectenbureaus die je zien als voorbeeld voor anderen. Misschien een beetje cryptisch geformuleerd, maar ik kijk een aantal zaken inmiddels met gemengde gevoelens aan.

.

Leuk vond ik de reacties op mijn presentatie die ik woensdag gegeven heb over het gebruik van sociale media, met in het bijzonder twitter. Over hoe ik dat medium gebruik om in contact te komen met mijn klanten en iedereen die van invloed is op het reilen en zeilen hier. Op de terugweg van het congres van Food & Nutrition Delta en het Topinstituut Food & Nutrition zat ik te bedenken dat ik dit verhaal wel op meer plekken zou willen vertellen. Het verraste mij dat ik blijkbaar toch iets te vertellen had wat mensen aansprak en waar ze zelf nog nauwelijks ervaring mee hadden. Nou ja, wie weet, ik vind zoiets ook leuk om te doen. Niet als specialist, maar als ervaringsdeskundige. Gewoon vanuit mijn hart verteld.

.

Vrijdag was de start van Food Inspiration Month op de Groene Campus in Helmond. Als Foodinspirator mocht ik daar namens de gemeente Oirschot optreden. Die dag heb ik vooral gebruikt om ons nieuwe product Volsmaakt te laten zien en proeven. De reacties waren over het algemeen weer zeer lovend. Hopelijk kunnen we het snel in de markt gaan zetten.

.

De Strawberrytree is deze week ook verschillende keren op pad geweest. Meesterpatissier Rudolph van Veen heeft hem gisteren opgehaald voor de uitzending van vandaag in Life 4 You bij RTL 4 met Carlo & Irene, maar daarover volgende week meer. Een mooie bijkomstigheid van optredens met de Strawberrytree is dat ik vaak wat 'verloren' tijd nuttig kan proberen te besteden. In een vreemde omgeving vind ik het makkelijker om buiten de gebaande paden te denken.

.

Deze keer heb ik in een Hilversumse kroeg een paar uur zitten werken aan mijn nieuwe bedrijfsplan. Dat plan moet er op heel korte termijn zijn. Het zat al langere tijd voor een deel in mijn hoofd, maar nu staat het in grote lijnen op papier. Laten we het zo zeggen: het zal een pijnlijke bevalling worden, een soort reddingsplan voor de smaakaardbei. Klinkt misschien een beetje dramatisch, maar ik wil er geen doekjes om winden. Het is behoorlijk heftig voor me. Ik zie mijn eigen plan wel zitten en dat is het belangrijkste. Hopelijk snappen ze het bij de bank ook, maar ik begin daar ernstig aan te twijfelen. Die houden niet zo van nieuwe dingen als uitdaging heb ik al wel ervaren. Met kiloknallers scoor je daar sneller.

.

Lange tijd heb ik op een soort rotonde gestaan tot ik er af en toe dol van werd. Ik ben er van overtuigd dat ik nu de goeie afslag gevonden heb. Al meer dan 10 jaar zijn we bezig geweest om ons te ontworstelen aan de alles-van-hetzelfde-cultuur. Het was destijds een bewuste keuze om ons meer te gaan focussen op het telen van aardbeien met bijzondere smaak. Nou, dat hebben we geweten! Onze lekkere aardbeien kwamen in een markt terecht die daar helemaal niks van moest hebben. Die smaakaardbeien zagen er voor de leek hetzelfde uit als de doorsnee aardbeien. En wat wij wilden paste niet in de mainstream van de grote afzetorganisaties en supermarkten.

.

De rechttoe-rechtaan- wereld waarmee we direct te maken hadden toen we het ineens over een heel andere boeg gingen gooien kon ons niet meer volgen. En voor ons was het moeilijk uit te leggen blijkbaar. Maar toen we met onze ongebruikelijke stappen begonnen op te vallen, mochten we overal opdraven als pronkjuweel, o.a. bij de Rabobank die De Wereld van Jip had bedacht, om ondernemers in de tuinbouw te laten zien hoe ze zich zouden moeten ontwikkelen. Jip is inmiddels geruisloos met de noorderzon vertrokken.

.

Het gebruikelijke kip-ei-syndroom zou je kunnen zeggen. Pas de laatste 2 jaren begint er iets positiefs te groeien aan de verkoopkant. Gijs, Marqt en andere initiatieven hebben ons een eind mee in de goeie richting geduwd. Het lijkt er op dat deze blog en vooral twitter een steeds grotere rol daarbij gaan spelen.

.

Besef wel mensen: u als consument kunt het verschil maken voor wat u in de winkel straks nog kunt kopen. En ik heb er nog steeds heel veel zin in om voor die lekkere aardbeien te zorgen en om het aandeel smaakaardbeien in de winkels groter te maken. Maar het pioniersbestaan begint wel steeds zwaarder te worden. Waarom moet het toch allemaal zo stroperig vraag ik me af, als je zo'n goed product hebt. Althans, dat we een goed product hebben zeggen steeds meer mensen. En dat geeft me dan toch telkens weer nieuwe energie.

.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

.

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuisbent op ons aardbeienbedrijf.