advertentie

zondag 29 augustus 2010

Weekblog week 34 - 2010 (22 t/m 28 augustus)

De Mara des Bois, 'een spannende aardbei met een licht bitterje in de afdronk', volgens een van de liefhebbers. Leuk om zo over aardbeien te praten. Ik zou graag veel directer met de liefhebbers van mijn aardbeien willen communiceren.


Het regent, maar we proberen er toch een beetje zin in te blijven houden. Valt eerlijk gezegd niet altijd mee

De aardbeien worden de hele week al door modderige paden naar de koelcel getransporteerd.


Toch nog mooie aardbeien, al krijgen ze regelmatig een forse bui op hun kop



Poolse Eva blijft goed aan de gang en ze houdt er de moed in. Respect voor Eva en haar collega's



Het blijft me de laatste tijd maar bezig houden hoe we die lekkere aardbeien zo snel en zo goed mogelijk bij de liefhebbers kunnen krijgen. De afgelopen jaren hebben we zoveel leuke en bemoedigende reacties gekregen op onze aardbeien en op de manier waarop we het allemaal doen. Maar om allerlei redenen lukt het nog niet snel genoeg om wat ik wil ook voor elkaar te krijgen. De kwetsbaarheid van het product en de onvoorspelbaarheid van het weer, waarvan we erg afhankelijk zijn, zijn een paar zaken waar we mee moeten leren omgaan.
.
Toch blijft het vreselijk bij me kriebelen om iets te gaan doen waarmee we mensen nog meer kunnen laten genieten van onze aardbeien. Heerlijke energie krijg ik als er weer eens getwitterd wordt over 'Mara des Bois, een spannende aardbei met een licht bittertje in de afdronk' of 'Jouw aardbeien waren reuze populair op #Sail! Heb menig exemplaar moeten overgooien naar een ander bootje'. Met dank aan mijn ambassadeurs @Raay en Karin Luiten.
.
Daarentegen krijg ik de kriebels als er getwitterd wordt over 'al eens gekeken naar Aquanox en Ozon voor een langere bewaring?' Hoe onschuldig misschien ook, aardbeien zijn toch niet om te bewaren? Die moeten gegeten worden en wel zo snel mogelijk na de pluk. Als ze tenminste ook nog een beetje lekker mogen zijn. En waarom zouden aardbeien niet mogen rotten? Hoe moeten ze dan aan hun eind komen? Lekker 14 dagen indrogen in het supermarktschap lijkt me nou ook niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht voor die lieve zomerkoninkjes.
.
Ik zoek dus naarstig naar nieuwe manieren om onze aardbeien te verkopen. Gisteren was ik bij Kaashandel De Brink in Deventer. Kaas is misschien niet te vergelijken met aardbeien en ander klein fruit, maar misschien ook wel. Kom je in de kaaswinkel dan kan de kaasgeur je natuurlijk niet ontgaan. Veel verschillende kazen liggen er en de verkopers weten prima te verwoorden wat er zo bijzonder is aan elke kaas. Eenmaal over de drempel gestapt, moet je sterk in je schoenen staan om zonder een tas vol kazen de winkel weer te verlaten.
.
Ik zie zo'n winkel dan al helemaal voor me, met alleen maar aardbeien en ander klein fruit. Wat zou van daaruit een feestelijke niet te weerstane geur de winkelstraat in kunnen drijven. En dan met echt vers fruit, hooguit een dag geleden geplukt en waarbij je o.a. verschillende soorten aardbeien kunt proeven en kopen, met vakkundige tekst en uitleg erbij.
.
Maar ja, de aardbei is natuurlijk een seizoensproduct, net als andere soorten klein fruit en dat wil ik ook graag zo houden. Dus hoe hou je zo'n winkel dan draaiende? Van jaarrond geproduceerd en ingevlogen of -gevaren fruit wil ik even niks weten. Denkt u maar eens mee, graag zelfs!
.
Het was afgelopen week niet echt een pretje om aardbeien te moeten plukken. Hoewel mijn plukkende dames er bepaald niet vervelend van werden, hebben ze in hun regenkleding toch menige pijpenstelen met bijbehorende herfstachtige windvlagen moeten trotseren. Respect heb ik wel voor die mensen. Zoveel zijn er niet meer die dat willen doen.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.




zondag 22 augustus 2010

Weekblog week 33 - 2010 (15 t/m 21 augustus)

Zo zijn ze nog wel op de foto te krijgen. Broedende patrijzen krijg je niet snel van hun nest af. Zodra de jongen beginnen te lopen worden ze vliegensvlug.


Wat ik met die planten met roze bloemetjes moet weet ik niet. Ze zijn mooi, maar de aardbeien die er aan komen zijn waardeloos. Resultaat van een verkeerde kist planten tussen de rest.



De gestekte planten heb ik behandeld tegen meeldauw. Deze planten zijn bestemd voor collega's die er volgend jaar de vruchten van willen plukken. Meeldauw remt de groei en dat kost dus kilo's aardbeien.


Een van de eerste symptomen van meeldauw is omhoogkrullend blad. De telers waarvoor deze planten bestemd zijn willen dat er straks 5 trossen uitkomen. Dan zal de groei er nog een tijdje in gehouden moeten worden.



Na de vele regen in het begin van de week hebben de jonge planten een extra gift stikstof gekregen. Opgelost in het beregeningswater is het snel toegediend.




Het heeft lang geduurd dit jaar, maar deze week heb ik dan toch de eerste jonge patrijsjes gezien. 10 stuks van die dappere fladdervogels zag ik achter hun ouders aan lopen. Dichterbij komende met de trekker werd het lopen al gauw rennen. Je moet er echt bijna overheen rijden voordat ze eens weg zullen vliegen. Wees niet bevreesd, ze hebben een perfecte timing en alsof ze het hebben afgesproken gaan ze allemaal tegelijk een meter de lucht in. Tot zover de romantiek op het aardbeienbedrijf.
.
De week is begonnen met een fikse regendag. Behalve dat we daarna dan weer met extra stikstof het veld op moeten is het ook wel duidelijk dat Eves Delight niks moet hebben van langdurige regen. Een opengebarste huid is het gevolg en om er van tevoren vaseline op gaan te smeren lijkt me geen optie. Het is ook altijd wat met die smaakaardbeien. Hoe lekkerder, hoe kwetsbaarder, maar dat wist ik al langer.
.
De laatste tijd vraag ik me toch steeds vaker af, of die romantiek van authentiek geteelde vollegrondsaardbeien mét smaak wel opweegt tegen de risico's die het met zich meebrengt. Op stellingen telen of in een kas, wordt al zo vaak gedaan en dan zijn de risico's die de omgeving met zich meebrengt een stuk minder. Aan de smaak van een echte vollegrondsaardbei kunnen deze beschermd geteelde aardbeien niet tippen. Van de andere kant kun je op die alternatieve teeltsystemen natuurlijk ook Lambada, Eves Delight en Korona telen. Altijd nog beter dan de doorsnee aardbeien die doorgaans aangeboden worden. 'Weg met de romantiek, we leven in de 21e eeuw' was een duidelijke reactie op twitter afgelopen week.
.
Ik zal er niet omheen draaien. Het is een moeizaam bestaan als pionier van de smaakaardbei. Moeten we doorgaan met deze zelfgekozen vorm van zelfkastijding of moeten we de bakens verzetten? Gebleken is dat je zelfs met het telen van doodgewone Elsanta's of Sonata's Held van de Smaak kunt worden. De #strawberrymob en alle andere publiciteit en mooie woorden hebben de laatste jaren wel aangetoond dat er een groeiende groep consumenten is die het niet meer pikt om smakeloze rommel te kopen. Om het echter in de winkel te kunnen krijgen voor een acceptabele consumentenprijs is niet zo makkelijk. En dat heeft weer alles te maken met onze kostprijs die veel hoger is dan voor het telen van doorsnee aardbeien. De gebruikelijke marges die bovenop de prijs gezet worden die de winkeliers aan ons moeten betalen maken het product voor veel mensen te duur. Met acties op de winkelvloer kan de verkoop soms behoorlijk stijgen, maar dan mogen wij ze weer onder de kostprijs aanleveren. Zo kan het dus niet verder. Maar hoe dan wel? Help!!
.
Ik zie mezelf voor de korte termijn geroepen tot een nieuwe uitdaging. Daarbij zijn voor mij de volgende vragen van belang:
  1. Hoe kunnen we echt lekkere aardbeien zodanig aanbieden dat u als consument een acceptabele prijs betaalt? De marges voor wederverkopers maken het product extra duur.
  2. Hoe kunnen wij het principe 'eerst klanten, dan pas planten' vormgeven zodat we verzekerd zijn van voldoende aardbeikopers op het moment dat de aardbeien rijp zijn? Het zomaar op goed geluk telen en vervolgens een flink deel van de aardbeien ver onder de kostprijs moeten verkopen is niet vol te houden.
  3. Hoe kunnen we de tijd verkorten die nodig is tussen het pluktijdstip en het moment dat u ze koopt? Ik streef naar dagvers of uiterlijk 1 dag na de pluk. Voor rassen als bijvoorbeeld Korona is het anders onmogelijk om die te blijven telen.

U ziet het mensen, de romantiek moet even opzij voor de harde werkelijkheid. Ik hoop nu eerst op goede ideeën die snel uit te voeren zijn.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,

groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.


zondag 15 augustus 2010

Weekblog week 32 - 2010 (8 t/m 14 augustus)

Eves Delight heeft een heel aparte manier om zijn trossen te presenteren. Recht omhoog dus, zodat de zon, regen, wind, hagel en vogels er aan alle kanten goed bij kunnen.


De Mara des Bois smaakt verrukkelijk als de zon goed schijnt. Deze was in ieder geval mierenzoet en ik waande me even kabouter Stoppelbaard tussen de bosaardbeien

De eerste 2 aardbeien van deze tros worden nog wel van redelijk formaat. De rest blijven kleintjes. Een typische eigenschap van Mara des Bois.

De eind juli gestekte aardbeiplantjes hebben al uitlopers. De komende weken moeten die dingen er weer allemaal afgehaald worden, zodat de plant al zijn energie kan steken in zichzelf.

Nou, vind er maar eens wat van! Wees gerust kritisch en laat uw mening weten. 100% vers fruit, geen suiker of ander conserveringsmiddel toegevoegd. Niet verhit, dus alle voedingswaarde is behouden. Houdbaar gemaakt d.m.v. pascalisatie



Hèhè, het begint eindelijk weer wat te worden met de pluk. Na de hittegolf zijn we in een dip terechtgekomen. Tijdens de hitte hadden de doordragende aardbeirassen weinig zin om nieuwe bloemen te maken. Vanzelfsprekend komen er dan ook een tijdje weinig aardbeien. Et voila, zo krijg je dan een dip in de oogst. Het zijn nog steeds geen echt grote hoeveelheden, maar de laatste weken heeft het allemaal nogal gebloeid, dus het kan nog goed komen. Moet wel het weer een beetje meewerken, want inmiddels zijn de dagen al korter aan het worden en de nachten frisser.
.
Frisse nachten en mooie zonnige dagen leveren wel heel mooie en smakelijke vruchten op. Vooral de Eves Delight is nu een stuk mooier dan enkele weken geleden. Toen waren ze nogal zaderig, de pitjes lagen er vrij prominent bovenop en dat voelde een beetje aan als schuurpapier. De smaak was er niet minder om trouwens. Nu zijn ze mooi en ook nog eens heel lekker. De Poolse dames plukken ze dagelijks nog steeds met plezier.
.
De Mara des Bois is nu volop in de productie. We hebben er maar een paar rijen van staan want het is nogal een arbeidsintensief ding om te plukken. De vruchten zijn relatief klein. Er is wel een manier om wat grotere vruchten te kunnen plukken van de Mara. Als we alleen de eerste 2 tot 3 vruchten van elke tros rijp laten worden en dan de rest van de tros afplukken en weggooien, zullen de geplukte vruchten groter zijn. De eerste vruchten van een tros zijn altijd de grootste. Door de grote hoeveelheid bloemen die de Mara produceert hangen er simpelweg teveel stuks aan, die de plant onmogelijk allemaal groot kan brengen. Maar trossen plukken is ook veel extra werk. We hebben er dit jaar voor gekozen om ze maar wat kleiner te oogsten. Ze zijn trouwens vooral erg zoet als de zon schijnt.
.
Behalve dat onze aardbeien lekker zijn, zijn ze ook goed om te eten voor mensen die bijvoorbeeld de neiging hebben last te krijgen van overgewicht. Aardbeien hebben in tegenstelling tot bijvoorbeeld appels en druiven een lage glycemische waarde, las ik afgelopen week in de krant. Dat betekent dat de suikers die in de vruchten zitten maar langzaam worden opgenomen in de bloedbaan. Hierdoor zou je minder snel een hongergevoel krijgen. Het is maar dat u het weet.
.
Ons allernieuwste product 'Volsmaakt' dat we samen met 4 andere kleinfruitkwekers en TOP bv in Wageningen ontwikkelen begint al een beetje vorm te krijgen. Op het Real Food Festival in Den Bosch van 17 t/m 19 september willen we het laten testen en meningen van proevers verzamelen. Ook de verpakking en dergelijke zijn daarbij voor ons belangrijk. Dus als u een van de eerste wil zijn om het nieuwe fruitproduct, met 'niks d'r in en niks d'r uit' wil proeven en beoordelen, dan weet u waar u moet zijn.
.
De laatste tijd krijgen we regelmatig de vraag of we niet duidelijk kunnen maken welk ras er in de doosjes zit dat gepresenteerd wordt in de diverse winkels. We hebben nu wel een simpel idee hoe dat zou kunnen, maar dat kan nog niet op korte termijn. Als tussenoplossing hebben we alvast voor Marqt in elke kist een kaartje met de rasnaam geplaatst. Uit reacties van klanten zijn we er inmiddels wel achtergekomen dat dit de oplossing ook niet is. In de winkel wordt alles nog steeds door elkaar gehusseld en denk je met Mara des Bois thuis te komen, terwijl je Florin hebt meegenomen. Overigens liet de betreffende dame weten dat de Florin ook prima smaakte. En zo is het ook.
.
De gestekte aardbeienplanten beginnen nu al uitlopers te maken. Dat doen ze tot zo'n beetje half september, als de bloemknopaanleg volop aan de gang is. Dat wist u zeker niet hè? Dat de bloemknoppen die volgend jaar pas uit de planten komen, al in september en oktober worden aangelegd en rustig blijven zitten wachten tot de winter voorbij is. Tot het moment dat de bloemaanleg de uitlopervorming overneemt, is het onze taak die uitlopers allemaal te verwijderen. Gelukkig hebben we daar een machientje voor waarmee we rijtje voor rijtje af kunnen lopen. Krom staan hoeft dan gelukkig niet.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.



zaterdag 7 augustus 2010

Weekblog week 31 - 2010 (1 t/m 7 augustus)

De aardbeiplanten die er nu nog staan bloeien volop, terwijl de eerste vruchten al rijp zijn. De komende 6 weken kunnen we daar nog van plukken hoop ik. Als de weergoden ons gunstig gezind zijn


De op 22 juli zonder wortel gestekte planten hebben nu al een flinke pruik wortels gemaakt. Ziet er goed uit. Nu moeten ze onderhand boven de grond flink door gaan groeien.

Om alle gestekte aardbeiplanten evenveel licht te gunnen worden de trays uit elkaar gezet. Het is bij elkaar een dag werk met zijn vijven.

In De Efteling is het kommer en kwel met het verkrijgbare eten. Zouden die frietbakjes niet beter gevuld kunnen worden met heerlijk zachtfruit? Zo'n snoepdoosje zou mooi passen bij Hans en Grietje

De laatste tijd hebben weer veel mensen genoten van de heerlijke aardbeien, gepresenteerd op onze Strawberrytree. De dames hebben duidelijk meer oog voor de aardbeien dan voor hun mannen :-)



We zijn de week maar eens begonnen met een bezoek aan De Efteling. Het is immers vakantietijd, al valt die bij ons altijd samen met de aardbeientijd. Een dipje in de oogst geeft dan mooi de gelegenheid om een keer iets anders te gaan doen met de kinderen. De Efteling blijft een prachtig park om te zien en om je er te vermaken. Het verkrijgbare eten aldaar is echter een drama. Lauwe frietjes met veel te zoete frietsaus en nepkebab, bbbbrrrrr. Een mooie zachtfruitattractie zou daar helemaal niet misstaan dacht ik zo. Ergens in de buurt van Hans en Grietje of zo. Als u ideeën hebt over hoe we daar iets met aardbeien en ander heerlijk en gezond seizoensfruit in De Efteling kunnen doen dan hou ik me van harte aanbevolen.
.
Het is een slappe week geweest, wat de pluk van de aardbeien betreft. Door het matige weer wil de nieuwe oogst maar niet snel op gang komen. Het zijn elke keer maar beetjes die geplukt kunnen worden. Vooral de Eves Delight en de Florin hebben een lange aanloop nodig, maar staan er nu wel heel mooi bloeiend bij. Richting eind van de week was er al wat meer te plukken en nu hoop ik dat we komende week door het dal heen zijn gekropen. De plukkers hebben het ook liever wat drukker. Die willen graag kisten vol maken, dat werkt blijkbaar toch motiverend , ook al werken ze per uur.
.
De tijd die we over hadden hebben we overigens goed benut. De trays met gestekte aardbeiplanten waren al zodanig goed beworteld, dat we ze uit elkaar hebben kunnen zetten. Dat doen we omdat de planten dan allemaal evenveel licht krijgen en er zo gelijkmatig gegroeide aardbeiplanten ontstaan die ongeveer even groot zijn en ongeveer evenveel productie geven. Inmiddels hebben deze plantjes al een kleine bijbemesting van stikstof en kali gekregen, met daarbij een flinke scheut ijzerchelaat. Dat doen we standaard een dag of 10 na het stekken om ze even aan de groei te helpen.
.
Voor de Strawberrytree was deze week veel belangstelling. Maar liefst 5 keer heeft ie ergens mogen optreden, meest op bruiloften. Leuk is ook dat iedereen altijd zo enthousiast is na afloop. Het blijft een mooie eyecatcher.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer
Groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.