advertentie

zondag 26 december 2010

Weekblog week 51 - 2010 (19 t/m 25 december)

Deze enthousiaste meneer is Gerrit Jan Groothedde, beter bekend als Eetschrijver. Tijdens de Strawberrymob had hij een flinke voorraad aardbeien gescoord. Hij ondersteunt me bij het realiseren van de Aardbeienacademie

Is het niet fantastisch dat u straks onder mijn begeleiding uw eigen lekkere aardbeien kunt gaan telen?

Hier begint het allemaal mee, prachtige aardbeiplanten. 2 seizoenen telen is zeker goed voor een kilo aardbeien per plant

De Strawberrymob op 4 juli in Amsterdam op het Museumplein was een hoogtepunt in 2010. Vanaf toen wist ik het zeker: u kunt als consument het inkoopbeleid van supermarkten veranderen. Als u maar met zijn velen bent en volhoudt!

Het borrelt alweer vreselijk in mijn hoofd. Als dat geen bruisend 2011 wordt.......


Laat ik deze laatste blog van 2010 maar niet beginnen met een terugblik op het afgelopen jaar. Mocht u daar toch behoefte aan hebben, schroom dan niet om mijn wekelijkse blogs nog eens door te spitten. Ik ben blij dat ik in februari jl. het voornemen heb opgevat om wekelijks te gaan bloggen en dat ik dat tot op de dag van vandaag heb volgehouden. Het is ook voor mij heel leerzaam gebleken en wekelijks een moment van overdenking en zelfreflectie. 2010 is in ieder geval een heel bewogen jaar geweest met zowel hoogte- als dieptepunten. Ik dank dan ook enkele niet nader te noemen mensen waar ik altijd terecht kon voor advies of gewoon om mijn sores mee te delen, die ze jammer genoeg soms zelf ook hadden. Het is geweldig fijn als je ook je zorgen met vrienden kunt delen en niet alleen de happy feelings.

Maar dan nu, ik heb weer ontzettend veel energie om aan de slag te gaan met nieuwe dingen. Mijn hoofd borrelt ervan, dus reken maar dat 2011 een bruisend jaar gaat worden. Zoals ik enkele weken geleden beloofd heb zou ik vandaag, Tweede Kerstdag een eerste plan presenteren. Niet dat het al helemaal af is, maar in mijn hoofd begint het al stevige vormen aan te nemen. Nou ja, míjn hoofd? Ik heb hiervoor meedenkers en meedoeners in de personen van Gerrit Jan Groothedde, Nique Sanders en Paul Jongsma. Om maar meteen met de naam van het project in huis te vallen: De Aardbeienacademie.

De afgelopen tijd heb ik toch wel heel veel reacties van mensen zoals u gekregen, die hun bezorgheid uitten over de toekomstige verkrijgbaarheid van echt lekkere aardbeien. Tsja, het was al niet zo eenvoudig om die aardbeitjes via winkels bij u op de keukentafel te krijgen, dus we hebben er iets op bedacht. Ik heb immers ook nog een behoorlijke partij aardbeiplanten in de koelcel staan. Daar wilde ik iets leuks mee gaan doen.

Via de Aardbeienacademie kunnen lekkere aardbeien binnen ieders handbereik komen. En zo vers ook, zoals u ze wellicht nog nooit gegeten heeft, of het moet zijn dat uw buurman aardbeien teelt. U gaat die lekkere aardbeien nu namelijk zelf telen en ik ga u daar persoonlijk bij helpen. Lokaler dan op grijpafstand van uw eigen keuken kan het niet zijn. Zelf roep ik al jarenlang dat ik aardbeien het lekkerst vind als ze net geplukt van de plant direct opgegeten worden. Lekker rijp geworden aan de plant, vergeet alle suiker en andere additieven en geniet van een pure aardbei zoals een aardbei hoort te zijn.

Hebt u een eigen stukje grond, een terras of zelfs maar een balkonnetje? Of ziet u kansen om er met uw kinderen op school iets mee te doen? Bent u opa of oma en vindt u het een leuk idee om met uw kleinkinderen iets educatiefs te doen en ze te laten genieten van hun zelf geteelde aardbeien? Zijn de aardbeien juist rijp als de vakantiekoffers gepakt zijn, dan is het wellicht een leuke geste om uw huis- en hond- of poesoppas blij te maken met lekkere aardbeien. Misschien is het ook wel leuk om er een sociaal buurtproject van te maken?

Eerst samen de aardbeitjes telen en dan een aardbeienfeest of jamkookdag organiseren. En bij het telen van die lekkere aardbeien krijgt u dan persoonlijke online begeleiding van mij, middels filmpjes, foto's en tekst. Omdat het een echte academie kan gaan worden zult u ook veel van elkaar kunnen gaan leren. Aardbeienacademie.nl wordt een interactieve website waarop u ook uw eigen leuke aardbeiwetenswaardigheden, zoals recepten en eigenwijze teeltmethoden met elkaar én met mij kunt delen. Zelfs ik laat me graag inspireren en dat leidt vast weer tot nieuwe leuke dingen.

Binnenkort kunt u zich als toekomstig 'smaakmaker' inschrijven voor de Aardbeienacademie. Maar nú al mag u zich HIER al inschrijven voor een nieuwsbrief zodat u niks hoeft te missen. Het academiejaar start op zaterdag 2 april 2011. Op die dag organiseren we een introductiedag in Oirschot waar u uw mede-smaakmakers kunt ontmoeten en waar we dan natuurlijk ook een gezellige dag met allerlei lekkers van maken. Het door u gekozen 'smaakmakerpakket' kunt u dan meenemen, waarmee u thuis direct aan de slag kunt. Is de reis naar Oirschot te ver voor u, dan kan het 'smaakmakerpakket' uiteraard tegen de kostprijs worden opgestuurd. Maar een dagje of weekendje Oirschot is ook best wel om uit te houden hoor.

Aardbeien telen is niet zo heel moeilijk, maar er kunnen veel dingen net niet goed gaan, waardoor het resultaat toch tegen kan vallen. Vandaar dus mijn persoonlijke begeleiding. Begeleiding op een niveau dat je in het normale tuinplantenleven niet krijgt. Om de kans van slagen zo groot mogelijk te maken starten we dit jaar met slechts 1 aardbeienras, de relatief makkelijk teelbare Elsanta die tegen een stootje kan. De Elsanta? Ja, de Elsanta en de keuze daarvoor heb ik niet voor niks gemaakt. Ik heb zelf de Elsanta enkele jaren geleden losgelaten en dat had er vooral mee te maken dat dit ras, niet voldoende rijp geplukt onvoldoende lekker is. In het Elsanta-handelskanaal waar ik mee te maken had moet een aardbei toch wel zeker een week mee kunnen. Als u ze rijp laat worden en geen week hoeft te bewaren, dan zult u proeven dat het bij lange na niet de hupsakee-aardbei is die doorgaans in het supermarktschap ligt. Ik ga u laten ervaren dat de aardbeien die u zelf van uw eigen planten gaat plukken u in positieve zin zullen verbazen. Simpelweg omdat we de planten gaan vertroetelen en de aardbeien dus rijp gaan plukken.

We starten met de teelt ook allemaal op hetzelfde moment. De eerste week van april dus. De eerste aardbeien kunnen we dan tegen half juni al verwachten. En laat het dan toevallig nét aardbeientijd zijn. Als we het eerste jaar van de Aardbeienacademie goed door komen zullen we het rassenassortiment gaan verbreden, zodat ook zelfgeteelde Korona's, wellicht Lambada's, maar zeker ook doordragende soorten als Mara des Bois op de keukentafel zullen verschijnen. Zo, ook zin gekregen om uw eigen lekkere aardbeitjes gaan te telen? Meld u dan vast aan voor de Nieuwsbrief en u hoort van mij!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

zondag 19 december 2010

Weekblog week 50 - 2010 (12 t/m 18 december)

Ik moet er wel een beetje aan wennen om dit bord op mijn eigen land te zien staan
De trays waar de aardbeiplanten in gestaan hebben moeten nog worden opgeruimd. Door de vorst lukt dat niet omdat ze aan elkaar gevroren zijn. Mijn buurman is beeldhouwer. Als hij het zo had neergezet zou het vast kunst zijn.

Huize Robben, zoals het er vandaag bij staat


Zo terugkijkend is het een leuke week geweest, met veel afwisseling. Zes uur in de sneeuwfile staan om van Wageningen naar Amsterdam te komen neem ik dan ook graag op de koop toe. Het misteryguest spelen in het Amsterdamse restaurant d'Vijff Vlieghen was een bijzondere ervaring. Zonder dat de bediening en de keuken ervan af weten dat je alles in de gaten houdt en naderhand een beoordeling schrijven is leuk. Als er nog iemand zo'n opdracht voor me heeft, ik houd me graag aanbevolen.
Afgelopen week heb ik samen met @eetschrijver en @webtic ook uitgebreid gebrainstormd over het project waarover ik volgende week (Tweede Kerstdag) alvast wat nieuwsgierig makende informatie ten toon zal spreiden. Er zat veel energie in onze brainstorm en het geloof in het aanstaande project is dan ook groot. Neem maar van mij aan dat het leuk gaat worden.

De verkoop van een flink stuk van onze grond is een beetje uitgesteld. Niet omdat we er spijt van hebben gekregen, maar omdat een uitgever van plaatselijke kranten de advertentie in een andere regio heeft geplaatst dan de bedoeling was. Met ook de feestdagen er nog tussen zou een deel van de potentieel gegadigden wel een heel korte bedenktijd hebben. Van de makelaar begreep ik overigens dat er erg veel belangstelling is. Brochures zijn er althans veel verstuurd. Wat het resultaat gaat worden zullen we nu moeten afwachten tot 7 januari 2011. De spanning duurt wat dat betreft dus nog iets langer dan in eerste instantie gepland.

Al denkende over de filmopname die RTL hier morgen komt doen, schoot me te binnen dat het hoofdprobleem van pioniers zoals ik en de oplossing ervan in relatief weinig woorden zijn samen te vatten. Pioniers doen iets wat anders is dan wat standaard is in de sector en wat vaak niet aansluit bij de vraag van de reguliere en bestaande ketens. Om succesvol te kunnen zijn met onderscheidende producten of activiteiten zal dus ook de omgeving mee moeten veranderen. Als ik dat op mijn eigen bezigheden projecteer dan heeft die omgevingsverandering te lang geduurd.

Ik vergelijk het maar met een teler in de woestijn van Abu Dhabi waar ik op bezoek ben geweest. Hij was aardbeien gaan telen. Ze groeien er best goed, maar de omgeving is niet gewend dat er bloeiende gewassen staan en daarom zijn er ook geen bestuivende insecten, zoals bijen. Het was dan ook geen succes. Een fatsoenlijke aardbei was er niet te vinden.

In mijn enthousiasme heb ik er iets te lang op vertrouwd dat die omgeving mij wel snel zou volgen. De consument die mijn product al kende was immers ook enthousiast, dus dan zou het een piece of cake moeten zijn. Goeie journalistieke verhalen en proactieve promotieactiviteiten begonnen er wel steeds meer voor te zorgen dat er een 'pull' kwam vanuit de consumentenkant. Maar degenen die het product aan de man moeten brengen, de retailers en anderen die nog tussen mij en de consument bivakkeren hebben ook nog hun eigen behoeften blijkt wel.

Er moet dus ook 'push' gecreëerd worden. Eerlijk gezegd denk ik dat die aandacht voor 'push' voor veel producenten nog steeds een ondergeschoven kindje is. De enige 'push' lijkt een zo laag mogelijk prijsniveau te kunnen zijn en een steeds hoger niveau van maatsortering, houdbaarheid en andere eisen die op hun beurt weer kostenverhogend werken. Logisch ook dat het zo werkt als je in een volledig uitwisselbare markt zit. Maar onszelf daar bij neerleggen lijkt me geen goed idee.

Afgelopen week zei een jonge collega tegen me dat we kunnen doen wat we willen, maar dat de retailers altijd zullen blijven bepalen wat en hoe wij het moeten doen. Hij studeert zelf nog aan de HAS in Den Bosch en opperde dat als hij daar zou zeggen dat we die eisende macht kunnen doorbreken, dat hij dan zou worden uitgelachen. Als dat zo is dan wordt het toch de hoogste tijd dat ze op school ook buiten kaders gaan leren denken.

Nee, ik geef niemand er de schuld van dat het zo moeizaam gaat om het betere product bij de consument te krijgen. We zitten nu nou eenmaal midden in een transitieproces van de oude producent-afnemer-relaties naar de relaties van gezamenlijk concepteigenaarschap. Dat is mijns inziens de enige manier om het tij te doen keren. Een andere collega vergeleek me vorige week met iemand die het buskruit opnieuw aan het uitvinden was. Ach ja, waarom ook niet. Buskruit is ook maar een mengseltje van enkele verschillende stofjes bij elkaar.

Zo simpel is het eigenlijk ook. Het gaat erom verschillende kennis en kunde op een zodanige manier te combineren dat er een BOEM-effect ontstaat. Iedereen die daar bij betrokken is zal dan wel uit de loopgraven moeten komen. Helaas is het daarbij vaak zo dat de eerste durfals en verkenners die hun nek boven de loopgraaf uitsteken omgelegd worden. Het zij zo. Er zal in ondernemersland ook vast een prachtig hiernamaals zijn.

In ZLTO-lijfblad Nieuwe Oogst las ik een verhaal over 'imago, om het beeld van de burger bij te stellen', een toverspreuk, maar die in mijn ogen inmiddels wel heel erg gedateerd is. Op het ZLTO Congres enkele weken geleden ging het over 'nieuwe vrienden maken'. Ja prachtig allemaal in het kader van of je nog wel of niet als bedrijf geaccepteerd wordt in je omgeving. Over het verdienmodel van de land- en tuinbouw lees en hoor ik tegelijkertijd maar bar weinig. Ik vind het een beetje soft allemaal.

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf



zondag 12 december 2010

Weekblog week 49 - 2010 (5 t/m 11 december)

Dit schoot me afgelopen week zomaar ineens te binnen. Het voelt gelukkig nog steeds zo.


Deze week 3 aardbeientelers die ik goed ken gesproken die er ook mee kappen. Hoe groot zal die ijsberg nog zijn?

Ook dit stukje grond is nu te koop bij inschrijving. Het zal toch nog wel een keer pijn doen denk ik.

Dit boek heb ik weer eens voor de dag gehaald. Ik heb het 2 jaar geleden ook gelezen. Het zou toch fantastisch zijn als we een nieuwe Blauwe Oceaan kunnen ontdekken.


Tsja.....toch wel een beetje een dubbel gevoel om aan de ene kant advertenties te zien staan waarin we onze eigen grond te koop aanbieden. Aan de andere kant voel ik de drive om weer nieuwe dingen op te pakken. Nooit heb ik beseft dat stoppen met iets, zoveel energie oplevert om weer door te gaan. Alle reacties die we na ons besluit van enkele weken geleden hebben gekregen dragen aan dat welbevinden zeker bij. Het artikel in de Levensmiddelenkrant maakte me deze week extra vrolijk. Eindelijk eens een artikel dat to the point en volledig was en niet links en rechts planken missloeg. Op 27 december weten we of we een acceptabel bod hebben gekregen voor de grond en kunnen we de volgende stap weer zetten.
.
We houden, althans voorlopig, nog een stukje grond buiten de verkoop, evenals de gebouwen. Eerlijk gezegd zou ik het liefst nog wat lekkere aardbeien zelf telen, maar dan wel heel speciale. De komende weken droom ik daar nog maar wat over, want die zekerheid heb ik nog niet. Dromen kost niks en alvast een beetje voordromen ter oriëntatie op de toekomst lijkt me ook geen kwaad te doen. Afgelopen week las ik zelfs tweets van mensen die over mij hadden gedroomd. Wat ik daar nu weer van moet denken..... Voor de zekerheid heb ik de URL van Smaakaardbei maar vast geclaimd. En van een andere URL zijn we nu ook al eigenaar geworden. De naam daarvan verklap ik nog niet. Die naam hoort bij het leuke plan dat ik op Tweede Kerstdag ga presenteren. Tot die tijd houd ik dat plan nog spannend.
.
Wat me ook erg stimuleert om door te gaan met ondernemen is dat ik van heel veel mensen uit de teeltsector, maar ook vanuit de verkoopkant en alles wat er tussen zit, aanbiedingen heb gekregen om eens te komen praten. Deze week heb ik ook van drie collega aardbeientelers gehoord dat ze ermee stoppen. De nood is blijkbaar erg hoog en misschien was ik wel het topje van een ijsberg. Ik hoop het niet, maar de signalen die ik krijg liegen er niet om. Dat er straks in Nederland geen aardbeien meer geteeld worden, daar hoeft u echt niet over in te zitten. Maar het zijn wel steeds minder bedrijven met een steeds grotere oppervlakte. Die wedloop zal nog wel een tijdje doorgaan. Ik zie het kantelpunt echter steeds dichterbij komen. Het telen op de bonnefooi heeft zijn langste tijd gehad.
.
Mijn uitdaging is nu om dat kantelpunt handen en voeten mee te geven. Twee jaar geleden heb ik het boek Blue Ocean Strategy gelezen. Een Blauwe Oceaan is een ruimte in de markt waarbij je niet probeert de concurrentie te verslaan, maar waarbij je de concurrentie buitenspel zet, althans voor een tijdje. Simpelweg, omdat het concept of liever nog de concepten niet bestaan, is er nog geen vraag naar. Een Blauwe Oceaan speelt in op de latente behoefte van de klant en dat kan zijn de retailer, de consument of nog beter, beide. En niet alleen de retailer en de consument worden daar beter van, maar ook degenen die het product maken en op de wereld zetten.
.
Het lijkt een utopie, maar ik ben ervan overtuigd dat het een manier is om uit een groot deel van de malaise te komen. Eerlijk gezegd heb ik in grote lijnen al een mooie (vind ik zelf) Blauwe Oceaan bedacht. Hij ligt hier al op de tekentafel. In januari ga ik op onderzoek uit en dan het plan stap voor stap uitwerken, zoals het bij elkaar trommelen van partners.
.
Zo simpel als ik het nu even opschrijf is het nou overigens ook weer niet hoor. Het gaat er niet alleen om, om een mooi en uitstekend innovatief product te ontwikkelen, maar ook de procesinnovatie is voor een Blauwe Oceaan van cruciaal belang. Juist daarmee kun je het verschil maken met de rest van de sector. Denk als het over aardbeien gaat maar eens aan de lange distributieketen die er is tussen teler en keukentafel en de daarmee gepaard gaande kwaliteitseisen (rijp=fout). Of het ondeskundige en soms zelf onverschillige personeel op de winkelvloer. Om nog maar niet te spreken van de sterk wisselende smaak op de ene of andere dag of zelfs tussen de aardbeien in het zelfde doosje. Stuk voor stuk zaken die je ergens in het proces moet kunnen beïnvloeden. Niet de makkelijkste vraagstukken om op te lossen, want je loopt geheid weer tegen de bestaande structuren aan die het druk hebben met vissen in het slagveld van de overbeviste Red Ocean.
.
Door aan zowel productinnovatie als procesinnovatie veel aandacht te geven kun je uiteindelijk een concept creëren met hoge klantwaarde. Maar ook met waarde voor de ondernemers en dat moet, want zonder ondernemersperspectief is het concept niet duurzaam.
.
Zo, dan weet u nu weer iets meer van hetgene waar ik energie van krijg. Leuk om de komende tijd over verder te stoeien en dan natuurlijk oog nog ff uit te voeren.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.


zondag 5 december 2010

Weekblog week 48 - 2010 (28 nov t/m 4 dec)

Smaakaardbeien kunnen in de winkel veel meer als impulsartikel ingezet worden en ook de verkoop van aanverwante artikelen mee omhoog stuwen. Een mooie eyecatcher kan daar bij helpen
Ik ben op zoek naar Ja-En mensen. 'Nee' heb ik de afgelopen jaren al vaak genoeg gehoord
TEDxAmsterdam was weer een super inspirerende belevenis. Ik ga mijn best doen om volgend jaar weer uitgenodigd te worden.

Volsmaakt heeft het in de verkiezing voor De Smaak van Nederland 2010 helaas niet tot winnaar geschopt. Ik feliciteer Honingtomaten met de publieksprijs en Hottie Sambal met de juryprijs.

Deze week gaan we ruim 5 hectare grond in de verkoop zetten.



Laat ik maar beginnen met een korte terugblik op mijn bezoek aan het hoofdkantoor van PLUS Retail. Ik ben er heengegaan vanwege een constructief gesprek wat ik voor ogen had. Met enige teleurstelling heb ik het pand verlaten, omdat ik het gevoel had gekregen dat ik toch vooral op het matje geroepen werd. Waarschijnlijk heb ik met de verkeerde mensen in de organisatie gesproken. Blijkbaar zijn een inkoopmanager en een category manager niet geïnteresseerd in de diepere achtergrond van het producentenverhaal. Ze hadden het in ieder geval te druk om ook mijn blog even te lezen. Mijn mening dat na mijn grote stap ook PLUS wel eens sterker uit alle publiciteit zou kunnen komen, deelden zij helemaal niet. Ze leven bij de waan van de dag. Met name de kritische publicatie in Distrifood, waar ik niks aan kon doen, zou hen schade hebben gedaan. De Strawberrymob was daarentegen dan weer iets waar ze wel blij van waren geworden. Dagjesmensen dus. Echte Ja-Maar mensen. Ik doe het liever met Ja-En mensen.
.
Gelukkig mocht ik de volgende dag naar TEDxAmsterdam, een ideeëncongres voor 'Ideas worth Spreading'. Dat voelde echt als een warm bad. De positieve energie die er op zo'n dag vrij komt is echt onbeschrijflijk. TED staat voor Technologie, Entertainment en Design. Stuk voor stuk thema's waarmee we in de groente- en fruitsector ook nog heel wat kunnen doen. Met name met de combinatie van deze thema's. Ons nieuwe product Volsmaakt pastte perfect op die dag en maakte dan ook onderdeel uit van het 'Food for Thought' lunchpakket. De reacties waren supergoed. Op de website van TEDxAmsterdam zijn de 'talks' terug te zien en te horen, evenals de interviews van Aldith Hunkar (je weet wel, die vroeger het Jeugdjournaal presenteerde). Ook zij en haar zus zijn inmiddels fan van Volsmaakt :-)
.
In mijn vorige blog sprak ik over concepten. De kale leverancier-klantrelatie heeft wat mij betreft zijn langste tijd gehad en moet plaats maken voor gezamenlijk niet uitwisselbaar concepteigenaarschap. TEDx-spreker Alef Arendsen sprak over de succesfactoren die een productconcept nodig heeft om als innovatief product opgepikt te kunnen worden door de 'early adopters'. Een productconcept moet vooral 'cool, fun, now en true' zijn. Cool, zodat je ermee gezien wil worden. Fun, omdat het plezier geeft. Now, omdat het moet passen bij de tijdgeest en het moet beschikbaar en bereikbaar zijn. True, omdat het een eerlijk product moet zijn, transparant en met een goed kloppend verhaal.
.
Projecteer de succesfactoren 'fun, cool, now en true' op de hoofdthema's technologie, entertainment en design, en je kunt de mooiste concepten bedenken. Ook voor aardbeien en andere groenten en fruit. Zo wordt marketing vanzelf onderdeel van de concepten. Spontaan zullen fans en ambassadeurs het voor je op gaan nemen en het succesverhaal van de daken schreeuwen. Geen kletsverhalen meer om het mooier te maken dan het al is, maar authentieke verrassende concepten waar alle schakels in de keten blij van worden. En niet op de laatste plaats de consument.
.
Nou vooruit, alvast een voorschotje wat we zouden kunnen gaan doen. Ik ga me even beperken tot aardbeien. Maar je kunt het zo doorvertalen naar ander klein fruit, honingtomaten of bijvoorbeeld Tas-Toe-paprika's. Laten we een prachtig ketenconcept met smaakaardbeien in een supermarkt gaan opzetten. Een concept dat nog verder reikt dan de deur van de supermarkt. Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat er ook gewillige mensen bij supers zijn die mee willen denken en niet afwachten tot ze iets kant-en-klaars aangereikt krijgen. Dat werkt niet, want dan begint het ge-jamaar weer. Nee, geen geëmmer, maar vanaf het begin meedenken en medeconcepteigenaar worden. Niet enthousiast of kont tegen de krib? Dan gaan we naar de volgende. Waarom supers? Omdat je via die weg heel veel mensen kunt bereiken.
.
Laten we het maar rigoureus gaan aanpakken. De groente- en fruitafdeling mag blijven voor de uitwisselbare bulkproducten. Producten die onderscheidend zijn, dus ook waarmee de supermarkt zich kan onderscheiden, moeten een prominentere plaats krijgen, elders in de winkel. Dat zijn producten die het waard zijn om gezien en gegeten te worden. Eyecatchers voor impulsaankopen moeten we er van maken, die ook na consumptie geen teleurstelling achterlaten.
.
Voor de smaakaardbeien zie ik dan al een mooi eilandje in de winkel, met een exotische uitstraling. In ieder geval in het echte aardbeienseizoen worden smaakaardbeien gepresenteerd en niet zomaar, maar als eetconcepten. Smaakaardbeien, slagroom, yoghurt, mascarpone, monchou en andere zuivelproducten waarmee aardbeien graag gezien worden, mogen op hetzelfde eilandje vertoeven. Rollen beschuit, vlaaibodems en lange vingers horen er ook bij. Om aardbeien lekker te dippen zouden aceto balsamico en chocoladefondue-setjes ook niet misstaan. Voor mijn part in het midden van het eilandje een mooie Strawberrytree. En een heerlijke aardbeiengeur hoort er natuurlijk bij. Ik zie het al helemaal voor me. Wedden dat het een druk bezocht eilandje gaat worden?
.
Natuurlijk heeft het product dan een eigen website en een twitteraccount nodig. Hiermee kunnen lekkere receptsuggesties en andere zaken worden uitgewisseld en kan het verhaal achter de smaakaardbeien gezien en wellicht zelfs gehoord worden. En reken dan maar dat die aardbeien ook altijd écht lekker zullen zijn, want social media is watching us. Mensen zoals u, fans en ambassadeurs zorgen er wel mee voor dat 'smaakaardbeien' een succes wordt en een voorbeeld wordt voor andere producten. Technologie, entertainment en design verenigd op de winkelvloer. Eindelijk weer leven in de brouwerij, weg met die dooie boel in het groente- en fruitschap!
.
Zoals Iceman Wim Hof, afgelopen week zei op TEDxAmsterdam: 'het gaat erom te geloven in je eigen kracht'. En met zijn allen hebben we die kracht. Nou, welke supermarktorganisatie of andere retailclub doet er mee? Of kunnen we buiten de supermarkten om iets organiseren? Vast wel!
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

zondag 28 november 2010

Weekblog week 47 - 2010 (21 t/m 27 november)

Morgen ben ik uitgenodigd voor een gesprek op het hoofdkantoor van PLUS Retail in De Bilt. Sommige mensen denken dat ik een appeltje met hen te schillen heb. Anderen denken dat ik op het matje geroepen word. Nee hoor, we gaan een constructief gesprek aan.


De aardbeiplanten zijn inmiddels uit de trays gehaald en zitten in de vriescel. De 38.000 aardbeiplantentrays bied ik nu ter overname aan. De maat is 60 x 20 cm

In één dag tijd hebben we alle ruim 300.000 aardbeiplanten van buiten naar binnen gehaald. Dat was een flinke klus, maar het moest, vanwege de naderende vorst.

Ik heb nog wat planten voor mezelf gehouden. Zijn ze niet mooi? Daar gaan we iets leuks mee doen. Op Tweede Kerstdag presenteer ik de aardbeiplantenactie.

A.s. dinsdag 30 november is de finale van De Smaak van Nederland. Tot die tijd kunt u voor de Publieksprijs nog stemmen op uw favoriete product. Het liefst natuurlijk op ons nieuwe product Volsmaakt. Doe dat dan HIER


De publicatie van mijn vorige blog is het begin geweest van een week die veel stof deed opwaaien. Veel stof tot nadenken zat er tussen en de rest is gelukkig al weer neergedwarreld. De pers is er ook massaal op ingesprongen toen ik het nieuws naar buiten bracht, van rioolpersachtige journalistiek, tot journalistiek waar je wat aan hebt en bevriende journalistiek.
.
Het leven gaat gelukkig weer door. Mijn grote dank gaat uit naar alle opbeurende reacties die ik gekregen heb. Zelfs een heuse vloedgolf van aanbiedingen heb ik al over me heen gekregen. Al die blijken van steun- en ook dankbetuigingen laat ik eerst maar eens rustig bezinken. Ook in de toekomst wil ik vooral ondernemer blijven en het liefst in de aardbeien. Hoe precies, daar komt u vanzelf achter als u mijn blogs blijft lezen.
.
Er is deze week ook nog gewoon gewerkt. Alle aardbeiplanten die op het veld stonden zijn ervan afgehaald en richting het koelhuis getransporteerd. Vanwege de vorst die er voorspeld werd hebben we daar wat haast mee gemaakt. In een dag tijd zijn er zo meer dan 300.000 aardbeiplanten in veiligheid gebracht. Ze moeten nog wel gesorteerd en netjes ingepakt worden, maar de grootste druk is nu wel van dat karwei af. De planten gaan naar collega's, die er volgend jaar de vruchten van willen plukken.
.
Een klein gedeelte van de planten heb ik zelf gehouden. Daar wil ik een leuke aardbeienfansactie mee gaan doe. In mijn blog van Tweede Kerstdag maak ik bekend wat die actie inhoudt en hoe we die gaan vormgeven. Wordt heel leuk, al zeg ik het zelf. Het gaat zorgen voor een langdurige betrokkenheid tussen mij als teler en degenen die aan de actie mee doen.
.
Vort met de geit, we gaan niet bij de pakken neerzitten. Sterker nog, ik denk dat we uit deze affaire sterker vandaan komen dan we erin verzeild zijn geraakt. Diep in mijn hart hoop ik dat er nu zelfs een kantelpunt in de maak is. Het is toch eigenlijk te zot voor woorden dat telers, retail en consumenten elkaar maar blijven gijzelen en in een houdgreep houden. Zeker als het gaat om onderscheidende producten, zoals smaakaardbeien moeten we rap af van die hiërarchische ketens, waarbij één van de partijen dicteert wat de rest te doen heeft. Je hebt als teler maar blij te zijn dat je mag leveren en consumenten moeten maar vreten wat het schap schaft. Zelden krijgen we het gevoel dat afnemers echt blij zijn dat ze onze aardbeien mogen verkopen.
.
Op die manier kunnen we een expansie van smaakaardbeien, maar ook van andere onderscheidende producten wel vergeten. Er is geen teler die er nog in trapt om een product gaan te telen waarvan de afzet onzeker is en het risico nagenoeg voor de teler alleen is. Doorsnee producten kun je nog wel slijten, al is het ook voor te weinig geld, maar de van de standaard afwijkende producten hebben helemaal het nakijken op de vrije markt. Nóg meer van hetzelfde is het lot wat consumenten toebedeeld wordt als de hiërarchische ketens in stand blijven.
.
Ik ben erg blij dat ik morgen op het hoofdkantoor van PLUS Retail in De Bilt ben uitgenodigd om elkaar eens beter te leren kennen en (meer) begrip voor elkaars bezigheden te krijgen. Er waren afgelopen week mensen die dachten dat ik op het matje geroepen werd bij PLUS. Dat is helemaal niet aan de orde lijkt mij en ook niet dat ik nog een appeltje met PLUS te schillen zou hebben. Ik heb juist veel waardering voor een bedrijf als PLUS dat zijn nek de afgelopen paar jaar uitgestoken heeft en dat nog steeds doet. Helemaal niet raar eigenlijk, want de ongeveer 280 PLUS supermarkten worden geleid door evenzovele zelfstandige ondernemers. Dus als er één club is die zich in mijn situatie zou moeten kunnen verplaatsen, dan is het die club wel.
.
Graag zou ik dan ook met PLUS eens gaan brainstormen hoe het anders kan en hoe we 'smaakaardbeien' groot kunnen maken. De manier waarop dat volgens mij kan is door intensiever met elkaar te gaan samenwerken. Het woord 'samenwerken' begint onderhand misschien een beetje sleets te worden, omdat het vaak toch niet tot gewenst resultaat leidt. Met een aantal telers bij elkaar kruipen om zo een groter blok te vormen en daarmee de illusie te wekken dat er marktmacht ontstaat is ook samenwerken. Maar als je dan met zijn allen nog een uitwisselbare leverancier bent, dan ben je nog geen streep verder opgeschoten.
.
De vorm van samenwerken die ik voorsta is dat we niet meer praten in termen van leverancier-klant-relatie, maar als gezamenlijke concepteigenaren. Het kan daarbij niet zo zijn dat één van de samenwerkers er aan het eind van het seizoen geld bij heeft moeten leggen. Van duurzame samenwerking is dan geen sprake en blijft het een loterij. Is die duurzame samenwerking er wel, dan pas is er een realistische groeipotentie van het concept. Als we op de huidige manier door moeten gaan zal er straks voor niemand nog iets te verdienen zijn en zal het steeds meer een kiloknallerwedstrijd worden met alleen maar verliezers. De consument is dan denk ik de allergrootste verliezer. Er valt steeds minder te kiezen.
.
Ik zou als smaakaardbeienteler, al dan niet in gezelschap van franchisende collega-telers continu in een dialoog willen zijn met een bedrijf als PLUS. Gezamenlijk zouden we zóveel kunnen doen om een perfecte presentatie in alle winkels neer te zetten, samen verleiding te creëren en de oogst en verkoop zo goed mogelijk met elkaar af te stemmen. We hebben er bijvoorbeeld niks aan als we de keten met een dag verkorten en dat het product een of meerdere dagen langer in de winkel blijft liggen. Ik zou het fantastisch vinden als ik behalve ambassadeur van de smaakaardbeien, ook een ambassadeur zou kunnen zijn van het samenwerkerscollectief 'smaakaardbeien'.
.
Van de 280 groente- en fruitchefs in de PLUS-winkels kun je niet verwachten dat zij ook nog eens het verhaal gaan vertellen. Het potentieel aan consumenten dat heel graag zou kiezen voor de lekkerste aardbeien, ook al zijn ze iets duurder, is heel groot denk ik. Maar in het mijns inziens te kille groente- en fruitschap komt de beleving (o.a. geur en smaak) onvoldoende over en ontbreekt dus de verleiding. Lijkt me geweldig om daar als teler mee over na te mogen denken. Ik wil voor de authenticiteit van het product gaan en er een gezicht aan geven. Marketing is immers waardenloos en authenticiteit is magnetizing. Ordinaire marketingverhaaltjes, nee die zijn niet aan mij besteed. En neem maar van mij aan: als ik enthousiast ben óf pissig, dan is het echt! Vroeger op school was ik ook al niet zo'n toneelspeler.
.
Ik ben reuze benieuwd in wat voor stemming ik volgende week ben als ik mijn volgende blog weer schrijf.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf

zondag 21 november 2010

Weekblog week 46 - 2010 (14 t/m 20 november)

Ik vrees dat dit zomerse beeld rijp is voor de geschiedenisboeken van Oirschot.


We hebben afgelopen week een zware knoop doorgehakt.

De aardbeienteeltloterij levert steeds meer en te veel risico op. Het prijzenpakket wordt ook pas na de trekking bekendgemaakt. Dat kan beter!

Zware knopen doorhakken zet het een en ander wel op zijn kop durf ik wel te zeggen. Maar we waren al wat gewend het afgelopen jaar Volsmaakt is een mooi concept waar ik mijn tanden graag in wil zetten. U kunt HIER op ons stemmen voor de verkiezing van De Smaak van Nederland 2010



De aardbeiplanten kunnen onderhand van het veld af en een tijdje uit het zicht verdwijnen in de koelcel. Naar verwachting zullen we daar eind volgende week een begin mee maken. De planten moeten eerst goed in rust zijn, dus niet meer groeien, anders is de kans aanwezig dat ze schade oplopen tijdens de bewaring. Afgelopen week hebben we de planten nog een beetje bijgemest met wat extra sporenelementen. Door de hevige regenval was de voorraad sporenelementen zoals borium en mangaan nogal ver teruggelopen. Niet dat ze dat nu nog veel nodig hebben, maar als ze straks weer worden uitgeplant is het goed dat de planten een klein buffertje mineralen bij zich hebben. Dat kan de hergroei wel iets makkelijker maken.
.
Vorige week stond mijn blog in het teken van een duivels dilemma, waarvoor er afgelopen week een knoop moest worden doorgehakt. Dat is inmiddels gebeurd en het dilemma is dan wel de wereld uit, maar er voor in de plaats is een levensgrote uitdaging gekomen. Mensen die mij kennen weten wel dat ik niet vies ben van een uitdaging, maar deze zet mijn leven en dat van de rest van het gezin toch danig op zijn kop. We hebben er heel goed over nagedacht en alle van belang zijnde zaken goed mee laten wegen. Het voelt een beetje vreemd om het nu uit de doeken te doen, maar.......
.
Ik ga stoppen met het zelf telen van aardbeien. Ja, ook met het zelf telen van die hele lekkere smaakaardbeien. Ik ga stoppen met de aardbeienteeltloterij met lage winkans. De afgelopen jaren is het rendement voor telers zover uitgehold dat ik geen zin meer heb om nu wéér nieuwe loten te gaan kopen. En natuurlijk weet ik dat dán wellicht net de hoofdprijs zou kunnen vallen. Hoewel u als consument snakt naar aardbeien die echt goed smaken en ook bereid bent daar goed voor te betalen, willen supermarkten en andere clubjes ze wat mij betreft niet graag genoeg hebben.
.
Het is nog steeds leuren, leuren, leuren en smoesjes afwachten. Sommige supermarkten geven aan er nog niet aan toe te zijn om nu al afspraken te maken voor het volgende seizoen. Anderen, waar ik dit jaar ook zaken mee heb gedaan, reageren nog niet eens op een vriendelijk verzoek per e-mail om over de verkoop van volgend jaar te praten. Moedeloos word ik daar van, terwijl de teelt voor volgend jaar al is begonnen en daar nu al een hoop geld in geïnvesteerd is. Een regelrechte loterij dus, waarbij het prijzenpakket pas na de trekking bekend gemaakt wordt. Ik mis de passie aan de kant van de retail volledig. Blijkbaar is ons product tóch niet goed genoeg. Nou, dan maar niet.
.
Wat ik nu dan wél ga doen? Dat moet zich nog helemaal uitkristalliseren de komende tijd. Dat hangt van een hoop dingen af die ik nu allemaal nog niet kan benoemen. Ik wil in ieder geval verder met smaakaardbeien en wellicht ook met andere bijzondere producten en daarbij samenwerken met andere telers. Maar niet meer op de bonnefooi. Ik ga alleen nog maar met conceptmatige projecten aan de slag, waar u als consument van gepassioneerd kunt raken, waar ik zelf van gepassioneerd raak en waar hopelijk ook de verschillende retailkanalen gepassioneerd van raken. Dat lijkt me wel een mooie en stevige uitdaging.
.
Als ik mezelf op de teelt blijf focussen, wat collegatelers net zo goed of beter kunnen, dan komt er van die uitdaging niks terecht vrees ik. Dus voor alle concepten zoek ik samenwerking met collega's. Met Volsmaakt heb ik nu al een mooie uitdaging en ook de Strawberrytree kan gewoon zijn diensten blijven uitvoeren. Voor de rest ben ik nu dus aan het zoeken en mezelf kennende komt er vanzelf weer iets uit de hoge hoed. U mag me daar trouwens gerust bij helpen. Voor goeie ideeën voor nieuwe concepten of projecten stel ik mijn ideeënbus graag open. Degenen met ideeën waarvan ik gepassioneerd raak nodig ik graag uit voor een etentje. Dan kunnen we het er eens verder over hebben.
.
Nou mensen, tot de volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

zondag 14 november 2010

Weekblog week 45 - 2010 (7 t/m 13 november)

Het wordt tijd om de bakens te verzetten. De liefde voor de smaakaardbei is groot en ik heb veel waardering voor de fans en mijn ambassadeurs. Maar om de continuïteit te garanderen moet er gereorganiseerd worden. Hoe? Dat zal de toekomst uitwijzen.
We hebben de afgelopen jaren een naam opgebouwd in Aardbeienland

Het is tijd voor een nieuwe uitdaging. Lees mijn blog om er meer van te weten te komen.

Deze week is het filmpje gemaakt ter gelegenheid van de finaleplaats van ons product Volsmaakt in De Smaak van Nederland 2010. Binnenkort kan er gestemd worden voor de publieksprijs. Ik geef wel een seintje :-)



Het moet nu dan toch maar eens gezegd worden onderhand. Deze week zijn we met een groepje vooruitstrevende boeren en tuinders bij elkaar geweest om eens na te denken over hoe we toch in 's hemelsnaam uit die verstikkende vastgeroeste ketens kunnen komen. Ontketen de Keten hebben we ons initiatief genoemd naar aanleiding van de discussie over 'Kannie ligt op het kerkhof' op Foodlog. Ik heb me 3 jaar geleden al ontketent van The Greenery en daarmee een sprong in het diepe gewaagd.
.
Het pootje baden daaraan voorafgaand bracht me te weinig voldoening want de spelregels van The Greenery verhinderden me om mijn eigen vleugels uit te slaan. Ook nu nog wordt eigen creativiteit ernstig belemmerd binnen afzetorganisaties hoorde ik van enkele telers die er nog wel bij betrokken zijn. Maar goed, als de regels van een club zijn zoals ze zijn dan moet je als ondernemer zelf de keuze maken om daar wel of niet naar te willen leven. Ik heb er dus voor gekozen om dat niet te doen.
.
Gaandeweg heb ik daarna wel ervaren dat sommige dingen leuker zijn geworden, maar dat het er zeker niet gemakkelijker op geworden is. Leuker werd het om zelf het contact met de markt te hebben, van supermarkten tot consumenten. Het bedenken en ontwikkelen van nieuwe concepten en producten, het bij elkaar zoeken van mensen en bedrijven daarvoor en het uitdragen van de boodschap gaan me ook makkelijk af. Zo makkelijk dat ik nu om de haverklap gevraagd wordt om mijn verhaal te komen delen met anderen, ook buiten onze sector. Jammer genoeg mag dat dan meestal weer niks kosten. Daar ben ik dan eerlijk gezegd wel teleurgesteld over. In mijn verhaal zit immers ontiegelijk veel leergeld geïnvesteerd.
.
Het zelf met de markt aan de slag gaan en het ontwikkelen van concepten is me niet in de koude kleren gaan zitten. Ik denk dat de helft van mijn tijd daar tegenwoordig wel in verdwijnt. Het schijnt dat als je iets leuk vindt en het je gemakkelijk af gaat dat je dan vrijwel automatisch daar meer tijd in steekt dan je eigenlijk beschikbaar hebt. We zijn bovendien een vrij kleinschalig bedrijf, zeker voor hedendaagse begrippen en we zitten ook nog eens op een locatie waar het uitzicht heilig is verklaard. Dus hoe ik het ook wend of keer, er lijdt altijd iets onder het gebrek aan tijd. Privé gezondheidsproblemen in het gezin kwamen er dit jaar nog extra bij.
.
We staan nu voor een duivels dilemma. De belangstelling voor lekkere aardbeien groeit met het jaar. Daar liggen kansen voor ons zou je zeggen. Mijn chronische tijdgebrek zorgt er echter voor dat ik geen optimale aandacht kan besteden aan de teelt en tegelijkertijd de markt aan het bewerken ben. Ons bedrijf is daarnaast qua oppervlakte te klein om een fors grotere hoeveelheid aardbeien te produceren, dat wél nodig is om rendement te kunnen maken.
.
Het zou niet verstandig zijn denk ik om tegen beter weten in op deze kleinschalige manier door te gaan. We zouden nog best enkele jaren heel veel consumenten blij kunnen maken met 'smaakaardbeien'. Ik zou me nu voor 100% op de teelt van de aardbei moeten gaan toeleggen en maar hopen dat de volgende schakels in de keten zoveel compassie met mij hebben dat ze mijn spullen wel goed zullen verkopen. Maar ik ben bang dat we dan binnen niet al te lange tijd toch tot de conclusie moeten komen dat het geen haalbare kaart is. Ook de belangstelling die onze kinderen hebben in de aardbeienteelt weegt nu al zwaar mee. Ze zijn alle vier wel ondernemend van aard, maar ze zien de wereld al heel wat groter dan een aardbei.
.
Als ik me volledig zou kunnen gaan toeleggen op de doorbraak van de smaakaardbei dan zie ik daar geweldig veel kansen voor. Door samen te werken met telers die niks liever doen dan telen en dat ook heel erg goed kunnen, kunnen we de Jan Robben-waardige smaakaardbei minder afhankelijk maken van mij. Zodat niet, als ik de stekker er een keer uit trek in één keer het hele concept op zijn gat ligt. Ondertussen kan ik mooi verder gaan met het ontwikkelen van innovaties en het ontplooien van de marketingkant, het contact tussen, teler, retailer en consument. Dat vind ik persoonlijk ook de leukste kant van het vak geworden. Telen is ook leuk, maar het moet dan wel voor 100% goed lukken en voor een concurrerende kostprijs.
.
Er worden overigens wat kansen gemist als ik eens om me heen kijk in de tuinderswereld. Iedereen is maar druk bezig met produceren en de producten worden bij wijze van spreken maar gewoon langs de kant van de weg gezet. In de hoop dat een toevallige voorbijganger er iets mee doet en er nog wat voor over heeft. Ook dát kan beter, makkelijker en leuker.
.
Al met al denk ik dus dat de toekomst van de smaakaardbei en zijn verovering van het winkelschap er meer bij gebaat zijn dat ik die nieuwe uitdaging aan ga. Hoe dat precies zal gaan weet ik nog niet, maar eerst moet die ene duivelse knoop doorgehakt worden. De komende week zal dat vermoedelijk gebeuren. Dan weet u dat alvast!
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

zondag 7 november 2010

Weekblog week 44 - 2010 (31 okt t/m 6 nov)

We zijn met ons nieuwe product in wording Volsmaakt doorgedrongen tot de finale van De Smaak van Nederland 2010. Leuk is dat we het mogen opnemen tegen andere smaakkanjers zoals onze versvrienden www.tas-toeambachtelijk.nl en www.honingtomaten.nl

Door het kiezen van andere rassen, zoals deze Darselect kunnen we lekkerder aardbeien op de keukentafel krijgen, maar soms, omdat ze minder vatbaar zijn voor schimmels ook iets doen aan verkleining van de kans op residuen. Het telen van deze rassen levert wel een hogere kostprijs op en jammer genoeg is dat risico nog steeds moeilijk te delen met supermarkten

De aardbeiplanten krijgen al een beetje herfstkleur. De tijd breekt al weer bijna aan om ze in te vriezen.

De schuren zijn afgelopen week weer eens opgeruimd. Mooi werk als het klaar is


Over een week of drie zullen we aan het inpakken van de aardbeiplanten kunnen beginnen. Aan de kleur van de planten te zien beginnen ze al te denken aan een winterslaap. Op het moment dat ze in rust zijn is het moment aangebroken om ze in de vriescel op te slaan, bij 1 graad onder nul. Op deze manier kunnen we de winter voor de planten zo lang laten duren als we zelf willen. 9 maanden opslaan is geen enkel probleem voor een aardbeiplant. Als ze in mei of zelfs augustus ontdooid worden en direct daarna weer geplant, groeien ze als een speer weg alsof ze even op vakantie zijn geweest. Met het invriezen houden we de planten dus een beetje voor de gek. Zo kunnen we met dezelfde aardbeirassen de oogst over een heel lange periode spreiden.
.
Leuk was het dat we met ons product in wording Volsmaakt, afgelopen week zijn doorgedrongen tot de finale van De Smaak van Nederland. Een soort Popstars of X-Factor, maar dan voor het lekkerste nieuwe product van Nederland. Volsmaakt, eigenlijk een soort 'opnieuw uitgevonden vers' moet nog even een finishing touch krijgen voordat het op de markt komt, maar dan zal er ook echt iets vernieuwends staan. Ik kan haast niet meer wachten op de introductie. Op 30 november weten we wie de wedstrijd gewonnen heeft. Drukke dag dan, want ook bij TEDxAmsterdam ontbreken we dan niet.


Op gezette tijden verschijnen er berichten over hoe het gesteld is met de aanwezigheid van residuen van stofjes die niet thuis horen op groenten en fruit. Balen is dat altijd weer en deze week was het dus weer zover. De Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit had zijn jongste bevindingen gepresenteerd en dat is dan voor clubjes als Milieudefensie en het tv-programma Radar weer een leuke aanleiding om de boel eens uit zijn verband te rukken en hun bestaansrecht te bewijzen.
.
Kwalijk is dat ze geheel ten onrechte de Nederlandse aardbei daarbij in een kwaad daglicht gesteld hebben op basis van verkeerd geïnterpreteerde informatie. Over wat we als telers van deze laster vinden en de reacties erop van anderen, zie dit verhaal op Foodlog. We zijn en we blijven toch kwetsbaar voor negatieve berichtgeving. Tja, kunnen we er iets aan doen? Ja ik denk het wel.

Loop de lijst met gevonden residuen maar eens na en dan zie je dat die residuen wat Nederlandse aardbeien betreft allemaal onder het wettelijke maximum toegestane niveau zitten. Niks aan de hand dus, maar als je wat dieper gaat zoeken dan zie je dat het vaak dezelfde middelen zijn die nog een remspoortje hebben achtergelaten. Ook al is het allemaal nog binnen de wettelijke normen, ik zou toch eens gaan kijken of we die middeltjes niet weg kunnen laten. Of uit eigen beweging een langere dan toegelaten veiligheidstermijn in acht nemen. Of proberen het bewuste middeltje te vervangen voor een ander middeltje wat misschien sneller afbreekt.
.
Het zijn bij aardbeien vaak de schimmelbestrijdingsmiddelen waarvan een zeer miniem, maar desondanks toegestaan restje teruggevonden wordt. Meeldauw en vruchtrot zijn dan meestal de kwaaltjes waartegen die middelen ingezet zijn. Bekend is dat het meest geteelde aardbeienras in Nederland in bepaalde periodes nogal gevoelig is voor meeldauw. Er zijn ook rassen die dat probleem een stuk minder hebben. Helaas leveren die andere rassen meestal veel minder kilo's product op en hebben de aardbeien daardoor dan een hogere kostprijs. Jammer genoeg is het zó ontiegelijk moeilijk om het risico van het kiezen voor andere rassen en innovatie op het gebied van duurzaamheid te delen met de retail. Uiteindelijk wint toch weer de laagste kostprijs en zo wordt het verbeteren van de wereld wel heel hard afgeremd.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.




zondag 31 oktober 2010

Weekblog week 43 - 2010 (24 t/m 30 oktober)



Ik ben op zoek naar ideeën om de omloopsnelheid en presentatie van onze aardbeien sterk te verbeteren. Hebt u leuke ideeën en wilt u ze met mij delen?


Twee Strawberrytrees waren er deze week opgesteld bij een bruiloft op Landgoed Groenhoven in Bruchem


Deze week is er eentje van inspiratie, creatie en innovatie geweest. Maandag was echt een superdag bij de Food Inspiration Day. Wat je allemaal niet kunt doen om eten spannender en leuker te maken. Kijk maar eens op het filmpje wat er van gemaakt is (klik op Food Inspiration Days 2010). O ja, hier ook nog een filmpje wat ik zomaar gekregen heb van Bizzual, omdat hij wilde laten zien wat hij kan.
.
Met de Volsmaakt innovatie hebben we deze week weer vooruitgang geboekt. Dat was in ieder geval een champagnetoost waard. De marktintroductie komt steeds dichterbij, hoewel het eerste half jaar nog in beperkte mate. Er moet eerst weer nieuw fruit groeien van de volgens ons als beste uit de bus gekomen rassen. En dat groeit voor Volsmaakt alleen maar in de zomer. Het is 100% zomerfruit wat we gaan verwerken, logisch ook, want dan is het op zijn lekkerst. Ondertussen broeit de volgende aardbeieninnovatie alweer..... (TOPsecret)
.
Het creëren van een goed doortimmerd nieuw bedrijfsplan is wel de grootste bezigheid waar ik de laatste tijd mee bezig ben geweest. Omdat ik toch best wel eigenwijs ben moet het natuurlijk weer iets worden wat anders is dan anders. Het móet ook anders, want mijn product is ook anders, hoewel het in zijn blootje toch ook weer heel gewoon lijkt. Goed, laat ik er niet al te cryptisch omheen draaien: ik heb de uitdaging gesteld op een vergroting van het marktaandeel Jan Robben-waardige aardbeien met 500 tot 1000 %. Is dat schrikken voor u? Nee, valt wel mee hoor, want dan hebben we het nog maar over 1% van de in heel Nederland geteelde hoeveelheid vollegrondsaardbeien.
.
Beetje lef moet ik wel hebben, al zeg ik het zelf, maar met dat beetje wat we de afgelopen jaren gedaan hebben veroveren we de markt niet, nee, dan kunnen we het wel schudden. Dan blijft het bij hier en daar wat speldenprikjes, waarmee we een paar mensen blij kunnen maken. Mensen die onze aardbeien kennen, die weten waar ik het over heb. Nu willen we de smaakaardbei gaan uitrollen over Nederland. We moeten mee in de vaart der volkeren en grotere volumes van dat lekkers produceren tegen een acceptabele consumentenprijs. Over hoe ik die aardbeien bij elkaar wil krijgen heb ik in de vorige blogs al wat geschreven. Franchising noemen ze dat.
.
Maar liefst vijf, best wel flinke winkelketens of ander interessante verkoopkanalen hebben inmiddels interesse getoond, dus ik ben hoopvol gestemd over hoe het verder gaat. Het gaat er mij niet om, om andere aanbieders van aardbeien uit het schap te drukken. Sterker nog, dat zou me met mijn 1% marktaandeel ook helemaal niet lukken. Ik wil dat u voortaan moet kunnen kiezen in de winkel. Net zoals je tussen verschillende soorten appels kunt kiezen, zo moet dat ook met aardbeien.
.
Ik besef dat ik die stevige plaatsen in de supermarkt nog waar moet maken. Behalve het leveren van heel lekkere aardbeien wil ik mijn klanten nog iets anders leveren. Ik zie aardbeien soms veel te lang in het winkelschap liggen, soms lijken ze zelfs rijp voor het scheerapparaat. Hoe lekkerder een aardbei is hoe kwetsbaarder dat ie is, dus ik ben ook erg gebaat bij een hoge omloopsnelheid van de doosjes aardbeien.
.
Op de een of andere manier zou ik dus wel wat verkoop- en/of promotieondersteuning bij de aardbeien willen leveren. Natuurlijk heb ik al wel wat ideeën, maar ik zou ook graag van u eens wat ideeën willen krijgen. Hoe kunnen we supermarkten helpen om veel aardbeien te verkopen en dan vooral die lekkere natuurlijk? Voor de beste 3 ideeën stel ik een pakketje met Aardbeienlekkers beschikbaar.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.


zondag 24 oktober 2010

Weekblog week 42 - 2010 (17 t/m 23 oktober)

Het paviljoen vol trends en innovaties op de SIAL. Zoals ik het bekeken heb zijn veel innovaties en trends niet veel meer dan een leuke verpakking met daarin een doodgewoon product. Zou daar de toekomstige consument nog steeds intrappen?


Deze stond tussen de trends en innovaties. Een beker met vruchtenpuree, met exact 61 frambozen erin :-) 100% fruit, maar wel verhit ter conservering. De voedingswaarde zal dus niet gelijk zijn aan die van 61 frambozen denk ik zo. O ja, ook nog vetvrij....

Hier nog zo'n potje met vruchtenpuree, ook 100% fruit, maar deze keer noemen ze het een smoothie. Ook verhit. Ik zou toch haast zeggen dat we met Volsmaakt dan toch zeker wel een echte innovatie te pakken hebben. Volgende keer zelf op de SIAL staan?

Op de Dutch Design Week stonden deze leuke presentatiedingen van aan elkaar gelaste kromme lepels.

Onze Strawberrytree mocht zaterdag een bijeenkomst van Provincie Noord-Brabant opluisteren tijdens de Dutch Design Week. 4 jaar geleden waren we met dit ontwerp zelf genomineerd voor de Nederlandse Designprijzen.

Met het dichterbij komen van de winter is er over aardbeiplanten an sich niet zoveel spectaculairs te vermelden deze week. De planten gaan zo langzamerhand richting de winterrust en dat kun je al zien aan hier en daar een herfstkleurig blad. Het groeit nog steeds wel een beetje en dat moet ook voor de bloemknopaanleg. Over een maand worden de planten ingepakt voor de bewaring in de koelcel. Daar kunnen ze dan hun winterslaap rustig uitzitten om in de loop van volgend jaar weer vrijgelaten te worden.
.
De afgelopen week is begonnen met een ritje naar Parijs, waar ik samen met Rene Bink, directeur van StreekSelecties naartoe ben geweest voor een bezoek aan de levensmiddelenbeurs SIAL. StreekSelecties is een belangrijke afnemer van mijn aardbeien, want alle aardbeien van ons die bij PLUS of DEEN terechtkomen gaan via hen. Mooie gelegenheid dus om langdurig te brainstormen over hoe we het volgend jaar gaan doen.
.
Op de beurs heb ik geen verse aardbeien en zeer weinig groente en fruit gezien, maar goed, daar schijnen we de Fruitlogistica in Berlijn voor te hebben. Omdat we zelf nu bezig zijn met Volsmaakt en er regelmatig nieuwe innovatie-ideeën opborrelen voelde ik me op die beurs toch best thuis. Veel te groot is die beurs om alles in een dag te zien, maar gelukkig hebben ze een groot aantal opvallende innovaties bij elkaar gezet in een apart paviljoen. Met ons product in wording Volsmaakt sluiten we in ieder geval perfect bij die trend aan. Fast Fresh is de trend zoals Foodtrendwatcher Hans Steenbergen van Shoot my Food de categorie noemt waar onze innovatie in thuis hoort. Het schijnt dat de standhouders op die beurs vooral op zoek zijn naar wederverkopers 'all over the world'. Dus wie weet staan we daar volgende keer ook. Zou leuk zijn, maar eerst Nederland verder veroveren.
.
Het blijft me overigens maar bezighouden hoe het toch komt dat het ondanks al die blije consumenten, blije culinaire pers, blije strawberrymob en andere blijheden zo verrekte moeilijk is om stevige afspraken te maken met supermarkten. Als telers moeten wij altijd maar blij zijn dát we mogen leveren aan supermarkten. Nóóit lijken supermarktketens blij te zijn dat ze onze aardbeien mógen verkopen. Het draait er steeds meer op uit dat we voor de kat zijn viool aan het telen zijn. Vollegrondsaardbeientelers, u weet wel die mensen die zomers van 's morgens 6 tot 's avonds 10 uur in de weer zijn voor de allerlekkerste aardbeien, omdat het toevallig ook nog zomer is en ze dan nu eenmaal op zijn lekkerst zijn. Die telers schrijven ook dit jaar weer aardbeikleurige cijfers. Wat voor zin heeft het om nog aan deze loterij mee te blijven doen? Ja, de nood is hoog, dat mag u best weten.
.
Over hoe we onze kansen zouden kunnen vergroten heb ik deze week een boeiend gesprek gehad met iemand die de ins & outs van de supermarktwereld kent. Hij heeft zelf in zo'n keten gewerkt en adviseert nu ook grote fabrikanten bij de supermarktgang van hun producten. Eerlijk gezegd doen we al heel veel dingen die hij me aanraadde, maar goed, er is altijd iets te verbeteren. Wat me het meest bijgebleven is van het gesprek is dat het supermarkten totaal niet interesseert of hun leveranciers kopje onder gaan of niet. Dat is volledig ons eigen risico. Dus willen wij investeren in een beter product wat ook door consumenten significant lekkerder gevonden wordt dan is dat óns probleem. Jammer, want zo blijft de tuinbouw toch voornamelijk uitwisselbare bulk produceren, want dan kun je het product tenminste nog altijd ergens anders kwijt in tegenstelling tot nicheproducten.
.
De komende weken ga ik een eerste rondje doen langs de vaste afnemers van afgelopen seizoen en ook een paar potentiële afnemers. De goeie intenties zijn er allemaal wel, maar de tijd dat ik daar genoeg aan had is allang op. Via een franchise formule zoals ik die voorsta met een of meer andere telers zijn we in staat om heel veel echt lekkere aardbeien te telen. Maar zonder redelijke zekerheid aan de verkoopkant houdt het smaakaardbeienverhaal gewoon op. Laat u het gebeuren dat we het kind met het badwater wegspoelen?
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan
.
P.S. reageer gerust op mijn berichtjes, doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.

maandag 18 oktober 2010

Weekblog week 41 - 2010 (10 t/m 16 oktober)

Je zou het niet direct zeggen, maar de bloemknoppen die volgend jaar uit de aardbeiplanten komen, zitten nu al voor een groot deel in dit stukje plant verstopt


Ook nu nog krijgen de planten regelmatig water met een beetje eten erbij (meststof). Afhankelijk van het verloop van de bloemknopaanleg wordt het menu samengesteld

Kleurrijk en een lekker ding, maar omdat ie toevallig een andere naam en vorm heeft dan zijn grote massa soortgenoten is ie moeilijker in het winkelschap te krijgen


Omdat ik steeds op zoek ben naar inspiratie en omdat ik meer wil weten van wat er leeft in de retail (supermarktbranche) ben ik naar de SIAL 2010 geweest. Daarover volgende week meer

Hopelijk gaat de lekkere aardbei de lekkere druif niet achterna. Lees deze blog over De Westlandse Druif maar eens.


Deze week zijn enkele aardbeiplanten voor een eerste onderzoek opgestuurd. Onder de microscoop kun je nu al de eerste aanleg van bloemknoppen waarnemen. De kunst is om de opkweek zo te sturen met bemesten dat er volgend jaar een optimale hoeveelheid bloemen uit komen. Niet te weinig bloemen en dus aardbeien, maar ook niet teveel. Veel aardbeien is fijn, maar niet als het vooral kleintjes zijn die geplukt moeten worden. Om dan maar meteen een fabeltje uit de wereld te helpen: kleine aardbeien zijn niet per definitie lekkerder dan grote aardbeien. De smaak heeft nul-komma-nul met de grootte te maken.
.
Nog elke dag krijg ik reacties van mensen die afgelopen zomer aardbeien gekocht hebben. Leuk is dat wel. Blijkbaar komen met het kouder worden van de dagen de zoete herinneringen aan de zomer weer bovendrijven. Op het Food4You Congres vorige week in Ede, schijn ik onderwerp te zijn geweest van een levendige discussie. Ik ben er zelf niet bij geweest, maar sms-jes en tweets zorgen er tegenwoordig voor dat je het snel weet als er over je geroddeld wordt of in dit geval waarderend gesproken. Kriebels krijg ik er soms van als ik weer eens als voorbeeld aangehaald word, terwijl ik niet zelf naar zo'n congres kan komen omdat ik me op dat moment de pleuris aan het prakkiseren ben over de toekomst van de smaakaardbei.
.
De verkoop van de aardbeien in de afgelopen zomer, de geweldige strawberrymob waarover ik me nog steeds verwonder en de bemoedigende reacties op onze aardbeien bieden perspectief voor de toekomst. Maar ook de ondersteunende geluiden voor onze manier van ondernemen en al die andere goedaardige signalen geven steeds meer aan dat de richting die we gekozen hebben een goeie is.
.
En nu moet of mag u me weer gaan helpen. Stel nu dat we 10 keer zoveel aardbeien -maar dan dus die echt lekkere- zouden willen gaan verkopen. De markt is er klaar voor zou je zeggen, althans u als consument eet als u de kans krijgt liefst de lekkerste aardbeien die er zijn. Ware het niet dat er tot op heden niet echt goeie seizoensbestendige afspraken met supermarkten te maken blijken te zijn. En nu komt ie: help eens mee denken over hoe we ervoor kunnen zorgen dat zaken doen met supermarkten niet bij vrijblijvende beloftes blijft. Of hoe we onze aardbeien op een andere manier onder het bereik van vrijwel iedereen kunnen krijgen. Maar eerlijk is eerlijk, supermarkten zouden zich daar erg goed voor kunnen lenen.
.
Het telen van aardbeien die anders zijn dan gewone aardbeien is veel te risicovol als er geen stevige afspraken aan de verkoopkant gemaakt kunnen worden. In de vrije handel worden afwijkende aardbeienrassen namelijk gediscrimineerd. Smaakaardbeien zien er anders uit dan de standaard aardbei en ze vallen als minderheid in het niet van de grote bulk. Daardoor zijn ze vrijwel onverkoopbaar, althans ze brengen de kosten van het telen bij lange na niet op. Raar misschien, maar toch echt waar.
.
Afgelopen week was ik bij De Westlandse Druif, een themapark waar nog echte Nederlandse druiven geteeld worden. Vergeleken met de mediterrane druiven die ons gewoonlijk in de maag gesplitst worden, zijn de Westlandse druiven regelrechte mondvermakers. Maar ja, hartstikke duur ten op zichte van die bulkdruiven. De hele commerciële teelt van die lekkere druiven is daardoor hier al lang om zeep geholpen. Topcateraar Bob Hutten vertelde afgelopen week voor onze ondernemersvereniging Land van Oirschot dat Nederlandse consumenten het respect voor eten zijn kwijtgeraakt. Dat geldt niet voor u natuurlijk, want anders zou u deze blog niet lezen.
.
Instellingen voor ouderenzorg en bijvoorbeeld ook de bajes hebben budgetten waarvoor ze hun gasten moeten zien te voeden. Voor bedragen van minder tot iets meer dan 3 euro moet er iets volwaardigs op tafel komen staan. Logisch dat ze het dan hebben over 'voeding', want als ze 'eten' zouden bedoelen serveerden ze vast iets anders. Als het niks mag kosten krijg je ook niks. En als supermarkten of wie dan ook de producenten uitknijpen totdat ze omvallen, dan blijft er straks in navolging van de befaamde druiven helemaal geen keukentafelgenot meer over. Zou een beetje zonde zijn denk ik.
.
Vorige week had ik het over een franchise model wat ik wilde gaan uitwerken. De eerste enthousiaste reacties heb ik al gekregen, daar ben ik blij om. Genoeg om dat concept enthousiast verder vorm te gaan geven. Maar wat meer zekerheid aan de verkoopkant is nu cruciaal om het ook te doen slagen. Ik ben me nu dan ook extra aan het verdiepen in de retailkant, dus de supermarktbranche en alles wat daar mee te maken heeft. Een bezoek aan de SIAL 2010 ' The Global Food Market Place' in Parijs hoort daar natuurlijk bij en dat is de reden dat deze blog één dag later is gepubliceerd dan dat u gewend bent.
.
Nou mensen, tot volgende keer dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.